Olgun insanın nitelikleri
Olgun İnsan tanımı çok güzel yapılmış.
Ama bazen bu kadar otokontrollü yaşamak ne kadar doğru olur düşünmüşümdür.Sonuçta insanız ya...
Her zaman soğukkanlı,öfkemizi bastıran yada kontrol edemeyiz.
Olgunluk yaş ile değil yaşananlarla kazanılır,yeter ki yaşadıklarımızdan ders almayı bilelim
* Olgun insan,öncelikle bağımsız bir kişilik sahibi, omuzları üzerinde bir baş taşıdığın farkında olan ve o başın da düşünmek ve karar vermek için yaratıldığı bilen, içerisinde bir yürek taşıyan ve bu yüreğin sevmeye ve nefreet etmeye yaradığı bilen, ” giydirilmiş kalas ” gibi sıradan, olmayan insandır.
* Olgun insan, kendi kendisiyle barışık, dolasıyla kendisini bilen, sırları, gücünü, zaafı, meziyetlerini bilen, hep kendi
olmaya çalışıp bir başkası olmak için çırpınmayan, taklitçi değil özgün olan insandır.
* Olgun insan duygu, düşünce ve eylem dengesini kurmuş insandır. Ne aşkı mantığına feda eder, ne mantığı aşkına.
Önce düşünür, sonra inanır, en sonunda yapar.Düşüncesi inancıyla, inancı eylemiyle, eylemi düşüncesiyle çatışmaz.
*Olgun insan, zayıf ve güçlü yönlerini tanıyıp, heyecan ve içgüdülerini yönlendirmesini bilen insandır. Heyacan ve
içgüdülerini yönlendirmek yerine onların kendisini yönlerdiği insan, içgüdülerinin ve ayartıcı öz benliğinin ( nefs) esiri
olur. İçgüdülerin ve öz benliğin ayartıcı duyguları kontrol eden insanlar, güçlü bir iç denetime sahip olan insanlardır.
*Olgun insan, insani duyguları yok saymaz, onları yönlendirir ve terbiye eder. Mesela kızmak insani bir duygudur, eğer terbiye edilirse insanın ve hakikatin değer ve onurunu korur. Eğer terbiye edilmezse, bir zaafa dönüşür ve insanı tutsak eder.
* Hüzün insani bir duygu olmasın yanında bir imkandır da, yerinde kullanan kimsenin ruhunu inceltir hüzün, ona iç derinlik ve bilgelik kazandırır. Ancak melankoliye dönüşür ve kronikleşirse, o zaman bir hastalık halini alır ve insandaki yaşama sevincini ve direncini yok eder.
Ama bazen bu kadar otokontrollü yaşamak ne kadar doğru olur düşünmüşümdür.Sonuçta insanız ya...
Her zaman soğukkanlı,öfkemizi bastıran yada kontrol edemeyiz.
Olgunluk yaş ile değil yaşananlarla kazanılır,yeter ki yaşadıklarımızdan ders almayı bilelim
* Olgun insan,öncelikle bağımsız bir kişilik sahibi, omuzları üzerinde bir baş taşıdığın farkında olan ve o başın da düşünmek ve karar vermek için yaratıldığı bilen, içerisinde bir yürek taşıyan ve bu yüreğin sevmeye ve nefreet etmeye yaradığı bilen, ” giydirilmiş kalas ” gibi sıradan, olmayan insandır.
* Olgun insan, kendi kendisiyle barışık, dolasıyla kendisini bilen, sırları, gücünü, zaafı, meziyetlerini bilen, hep kendi
olmaya çalışıp bir başkası olmak için çırpınmayan, taklitçi değil özgün olan insandır.
* Olgun insan duygu, düşünce ve eylem dengesini kurmuş insandır. Ne aşkı mantığına feda eder, ne mantığı aşkına.
Önce düşünür, sonra inanır, en sonunda yapar.Düşüncesi inancıyla, inancı eylemiyle, eylemi düşüncesiyle çatışmaz.
*Olgun insan, zayıf ve güçlü yönlerini tanıyıp, heyecan ve içgüdülerini yönlendirmesini bilen insandır. Heyacan ve
içgüdülerini yönlendirmek yerine onların kendisini yönlerdiği insan, içgüdülerinin ve ayartıcı öz benliğinin ( nefs) esiri
olur. İçgüdülerin ve öz benliğin ayartıcı duyguları kontrol eden insanlar, güçlü bir iç denetime sahip olan insanlardır.
*Olgun insan, insani duyguları yok saymaz, onları yönlendirir ve terbiye eder. Mesela kızmak insani bir duygudur, eğer terbiye edilirse insanın ve hakikatin değer ve onurunu korur. Eğer terbiye edilmezse, bir zaafa dönüşür ve insanı tutsak eder.
* Hüzün insani bir duygu olmasın yanında bir imkandır da, yerinde kullanan kimsenin ruhunu inceltir hüzün, ona iç derinlik ve bilgelik kazandırır. Ancak melankoliye dönüşür ve kronikleşirse, o zaman bir hastalık halini alır ve insandaki yaşama sevincini ve direncini yok eder.
