Uzman SühaN
Administrator
Peygamberlere verilen unvanlar nelerdir?
Kelimullah ile kelimetullah aynı mıdır? Hazret-i İsa’ya niçin ruhullah denmiştir? Âdem safiyullah deniyor? Bunlar ne anlama geliyor?
CEVAP
Önce Ülülazm Peygamberlere verilen unvanları bildirelim:
Muhammed aleyhisselama Habibullah denir.
İbrahim aleyhisselama Halilullah denir.
Musa aleyhisselama Kelimullah denir.
İsa aleyhisselama Ruhullah denir. Kelimetullah da denir.
Âdem aleyhisselama Safiyullah denir.
Nuh aleyhisselama Neciyullah denir.
Bu altı Peygamber, diğer Peygamberlerden daha üstündür. Bunlara Ülülazm denir. Hepsinin üstünü Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamdır.
Habibullah, Allahü teâlânın sevgilisi demektir. Çünkü en çok Onu seviyordu. Kâinatı Onun için yarattı.
Kelimullah, Allahü teâlânın kendisi ile konuştuğu kimse demektir. Kelim, kendisine söz söylenen, kendisiyle konuşulan demektir.
Kelimetullah, Allahü teâlânın kelimesi demektir. Kelime, burada ruh anlamındadır, bir de hikmetli söz anlamındadır. İsa aleyhisselam için kullanılan ruhullah veya kelimetullah, Allah’ın ruhundan üfleyerek babasız meydana getirdiği kimse anlamındadır. Bir de Allah’ın hikmetli sözlerini bildiren, anlatan anlamındadır. Kelime ile kelim ifadesini karıştırmamalıdır.
Halilullah, Allahü teâlânın dostu demektir. Çünkü bunun kalbinde, Allahü teâlânın sevgisinden başka, hiçbir mahlukun sevgisi yoktu.
Safiyullah, Allahü teâlânın ihsanı ile seçilmiş olarak yaratılmış temiz kimse demektir.
Neciyullah, hep Allahü teâlâ ile meşgul olan, ilahi feyizlerle sevinç bulan kimse demektir.
Peygamber efendimiz hariç diğerleri bir kavme bir millete gönderildi. Peygamber efendimiz ise bütün âlemlere gönderildi. Diğer peygamberlerin hepsi, Muhammed aleyhisselamın geleceğini, kendi ümmetlerine müjdelediler. Miracda hepsine imam olup namaz kıldırdı.
Hz. Peygamberin isimleri yanında onu tanıtan unvan ve vasıfları da vardır. Örneğin, Kur’an’da ona Muhammed ve -İncil’den naklederek- Ahmed ismi veridliği gibi, beşir(müjdeleyici), nezîr(uyarıcı) unvanları da verilmiştir. Kur’an’daki değişik vasıflarından tutun ta hadislerde yer alan bazı vasıflara kadar pekçok isim ve unvanlara dayanarak Hz. Muhammed’in yüz civarında isminin olduğunu söyleyen alimler vardır.
Bu isimlerden Muhammed, Mahmud, Hâmid, Hamîd, Ahmed, isimlerri meşhurdur. Bunların her biri, aynı zamanda onun bir unvanı, bir vasfıdır. Bunların hepsi hamd kökünde birleşmekte ve onun rabbini öven, Rabbi ve melekler tarafından övülen bir insan olduğuna işaret etmektedir.
Evet, Muhammed, en çok övülen, övgüye layık görülen manasınadır. “Sen muhakkak ki büyük bir ahlak üzerindesin”(Kalem, 68/4) mealindeki ayet, onun Allah tarafından nasıl övülmüş Muhammed olduğunu göstermektedir.
Ahmed ise, herkesten çok rabbine hamd eden kimse demektir. Hz. Muhammed’in en yakından, en büyük selam ve tahiyyelerini Allah’a sınduğu yer miraçtır. En fazla hamd ettiği bu yerde Ahmed unvanını almıştır. Nitekim Bediüzzamana hazretleri de “Mirac-ı Muhammedî” tabiri yerine “Mirac-ı Ahmediye” ifadesini kullanmayı tercih etmiştir.
İşte Hz. İsa da göklere çıkarılarak bir nevi miraca mahzar olan bir peygamber olarak, bu ortak paydada buluştuğu peygamberimiz için Ahmed ismini kullanmıştır.
Dikkate şayan bir tevafuktur ki, İncil kelimesinin ebced değeri 53 olduğu gibi, Ahmed kelimesinin ebced değeri de 53’tür. Demek ki, İncil kelimesine en münasip isim Ahmed’dir.
Bir rivayete göre Peygamberimiz şöyle buyurdu: “İsmim Kur’an’da Muhammed, İncil’de Ahmed, Tevrat’ta ise Ahyed’dir. Bana Ahyed isminin verilmesi, ümmetimi cehennemden uzaklaştırmamdan ötürüdür”(Kenzu’l-ummal, h. no: 1021).
Muhammed ile Ahmed isimlerinin manasını yukarıda arz etmiş bulunuyoruz.
CEVAP
Önce Ülülazm Peygamberlere verilen unvanları bildirelim:
Muhammed aleyhisselama Habibullah denir.
İbrahim aleyhisselama Halilullah denir.
Musa aleyhisselama Kelimullah denir.
İsa aleyhisselama Ruhullah denir. Kelimetullah da denir.
Âdem aleyhisselama Safiyullah denir.
Nuh aleyhisselama Neciyullah denir.
Bu altı Peygamber, diğer Peygamberlerden daha üstündür. Bunlara Ülülazm denir. Hepsinin üstünü Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamdır.
Habibullah, Allahü teâlânın sevgilisi demektir. Çünkü en çok Onu seviyordu. Kâinatı Onun için yarattı.
Kelimullah, Allahü teâlânın kendisi ile konuştuğu kimse demektir. Kelim, kendisine söz söylenen, kendisiyle konuşulan demektir.
Kelimetullah, Allahü teâlânın kelimesi demektir. Kelime, burada ruh anlamındadır, bir de hikmetli söz anlamındadır. İsa aleyhisselam için kullanılan ruhullah veya kelimetullah, Allah’ın ruhundan üfleyerek babasız meydana getirdiği kimse anlamındadır. Bir de Allah’ın hikmetli sözlerini bildiren, anlatan anlamındadır. Kelime ile kelim ifadesini karıştırmamalıdır.
Halilullah, Allahü teâlânın dostu demektir. Çünkü bunun kalbinde, Allahü teâlânın sevgisinden başka, hiçbir mahlukun sevgisi yoktu.
Safiyullah, Allahü teâlânın ihsanı ile seçilmiş olarak yaratılmış temiz kimse demektir.
Neciyullah, hep Allahü teâlâ ile meşgul olan, ilahi feyizlerle sevinç bulan kimse demektir.
Peygamber efendimiz hariç diğerleri bir kavme bir millete gönderildi. Peygamber efendimiz ise bütün âlemlere gönderildi. Diğer peygamberlerin hepsi, Muhammed aleyhisselamın geleceğini, kendi ümmetlerine müjdelediler. Miracda hepsine imam olup namaz kıldırdı.
Hz. Peygamberin isimleri yanında onu tanıtan unvan ve vasıfları da vardır. Örneğin, Kur’an’da ona Muhammed ve -İncil’den naklederek- Ahmed ismi veridliği gibi, beşir(müjdeleyici), nezîr(uyarıcı) unvanları da verilmiştir. Kur’an’daki değişik vasıflarından tutun ta hadislerde yer alan bazı vasıflara kadar pekçok isim ve unvanlara dayanarak Hz. Muhammed’in yüz civarında isminin olduğunu söyleyen alimler vardır.
Bu isimlerden Muhammed, Mahmud, Hâmid, Hamîd, Ahmed, isimlerri meşhurdur. Bunların her biri, aynı zamanda onun bir unvanı, bir vasfıdır. Bunların hepsi hamd kökünde birleşmekte ve onun rabbini öven, Rabbi ve melekler tarafından övülen bir insan olduğuna işaret etmektedir.
Evet, Muhammed, en çok övülen, övgüye layık görülen manasınadır. “Sen muhakkak ki büyük bir ahlak üzerindesin”(Kalem, 68/4) mealindeki ayet, onun Allah tarafından nasıl övülmüş Muhammed olduğunu göstermektedir.
Ahmed ise, herkesten çok rabbine hamd eden kimse demektir. Hz. Muhammed’in en yakından, en büyük selam ve tahiyyelerini Allah’a sınduğu yer miraçtır. En fazla hamd ettiği bu yerde Ahmed unvanını almıştır. Nitekim Bediüzzamana hazretleri de “Mirac-ı Muhammedî” tabiri yerine “Mirac-ı Ahmediye” ifadesini kullanmayı tercih etmiştir.
İşte Hz. İsa da göklere çıkarılarak bir nevi miraca mahzar olan bir peygamber olarak, bu ortak paydada buluştuğu peygamberimiz için Ahmed ismini kullanmıştır.
Dikkate şayan bir tevafuktur ki, İncil kelimesinin ebced değeri 53 olduğu gibi, Ahmed kelimesinin ebced değeri de 53’tür. Demek ki, İncil kelimesine en münasip isim Ahmed’dir.
Bir rivayete göre Peygamberimiz şöyle buyurdu: “İsmim Kur’an’da Muhammed, İncil’de Ahmed, Tevrat’ta ise Ahyed’dir. Bana Ahyed isminin verilmesi, ümmetimi cehennemden uzaklaştırmamdan ötürüdür”(Kenzu’l-ummal, h. no: 1021).
Muhammed ile Ahmed isimlerinin manasını yukarıda arz etmiş bulunuyoruz.
Moderatör tarafında düzenlendi:
