Roman yaziyoruz :)(:

o çocuk için sevdasından bile vazgeçti... ağladı ağladı ne yapacağını bilemedi.. gitmişti sevdiği geri dönermiydi şimdi ne yapardı ........
 
boşanacaktı herşey düzelebilirdi kaybettiklerini geri kazanabilirdi ama o çocukk 😕 bı tarafı olmas yapamam bunu derken diger yanı neden olmasın ben babasız buyudum ben sewdım sewılıyorum neden bende mutlu olmayımkı dıyordu içinden haykırmak geldııı gerceklerı bır bır anlatmak ama bunu yapacak yüregi bulamıyorduu kendınde
 
o sırada telefonu caldı adamın ( adamın nıe hala bır adı yok ya adı metin olsun mu :d ? )metin telefona baktı meşgule attı ve geri cebine koydu .. kadın merakla kım oldugunu arayanın metının cocugu oldugunu ogrenınce ıcı bır daha yandı babası başka kadının yanındaydı kalbıde gonlude herseyıyle başka bır kadına...
 
arkasına dondu yurudu gıttı kapadı kapıyı mutfaga gıttı elınde bır soguk sodayla gerı geldı oturdu koltuguna başladı metının baharı ağlamaya ... isyan ettı bu seferr neden ben allahım neden bennn 😕
 
metin kesinlikle sever dedi kaan hatta sana anne bile diycek göreceksin dedi bahar durakladı anne hııı anne hiç aklına gelmemişti birgün anne diye hitap edilmek
 
bahar sevdasından vazgeçmedi kaanı da babasız bırakmayacaktı 3ü hep beraber yaşayacaklardı güzel günler onları bekliyordu artık çok mutluydu bahar
 
Geri
Üst