Ruhum Bozulmus.. Sensiz Sessizlikten..

[asce]

Hayatıma girişini bir lütuf sanmışım,

Öyle inanmışımki aşkına,

Uğruna, uğruma ölcek birinden vazgeçmişim insafsızca,

Öyle kanmışımki sana, hep aşkını sayıklamış dudaklarım...

Sen duymamışsın içimdeki sevgi çığlıklarımı,

Ben bağırmışım...

sen yine duymamışsın....

Aşkına saygımdanmıdır bilinmez?

Yanına gelince lal oluvermişim isteksizce,

ve o yaz yeşili gözlerine baktığımda

içimi duyup cevap vermeni beklemişim...

cevap vermemişsin...

bakıp gözlerine,

bu çocuk kalbim uğruna kimleri yarıda bıraktı demek istemişim,

gururumdanmıdır, yoksa aşkımı üste çıkartmak istemeyişimdenmidir bilinmez?

Söyleyememişim...

Sana çok isyanım vardı sevdiğim,

ama söyleyememişim...

Tam söylemek istemişim,

''Sakın söyleme!'' demişsin,

Ruhum bozulmuş...

Gözlerine her baktığımda,

Ruhundaki iyimser çocuğu her gördüğümde,

ben o iki sözcüğü hep söyledim sevdiğim...

''Seni Seviyorum...''

Senin hiç telaffuz etmediğin,

belkide hissetmediğin o beklediğim iki sözcüğü ben hep söyledim sevdiğim...

Ama sen neler duydun bilmiyorum....