Sana 'yar' diyorum!
Suskun çağırmalarına, andlar yazıyorum. Ağıdımı özgür bırak. Gideceksen öyle git...
Sen giderken ağlamalıyım. Dökmeliyim berraklığını düşlerimin. Alın aklığım, karalar bağlamalı,
sen giderken ben, kalmamalıyım. Öyle öylece susarak.
Feryatlarımı bulmamalıyım, sen günlerimden,
saklandıkları yerden çıkarıp ağzımın en çığlık yerine asmalıyım.
Sen giderken ben acımalıyım. Dermansız kalıp, düşmemeliyim.
Sen giderken bir tufana kapılmalıyım. Savrulmalıyım. Ağarmamalıyım. Kararmalıyım.
Sen giderken kan akmalıyım ırmak boylarında.
Sen giderken öksüz kalmalıyım, yetim kalmalıyım, lal olmalıyım.
Sen giderken, ben kalmamalıyım...
Gideceksen öyle git, beni götürme. Benden ne kaldıysa senden geriye, bırak onunla senin kalıntıların,
senin alıntıların, senin hatıralarınla yaşamaya nasıl yaşanacaksa öyle kalayım...
Sen giderken ben, avaz avaz büyütmeliyim seni, en çığlık yanlarımla.
Sen giderken bombalar düşmeli göğümden kentime.Bir ihtilale kalkmalı yürek.
Sen giderken oturmamalı daim koşmalıyım.
Senden kaçmalıyım. Seni beklemekten uzaklaşmalıyım. Seni öyle öylece giderken çok sevmeliyim.
Sen giderken, gündüzleri yakmalı, geceleri söndürmeliyim.
Üşümeliyim. Yorgansız, yastıksız bir kerpiç yürek üstüne sermeliyim, sensizliğimi...
Sen giderken şehrin gürültüleri arasında kaybolup, kimliksiz, kimsesiz kalmalıyım,
Hükümsüz olmalıyım gazete manşetlerinde. Geçememeli adım herhangi bir otobüs garında,
yolcu peronlarında.
Sen giderken adım yalnızlığa yazılmalı, uyak düşmeli kimsesizler yurduna...
Sen giderken ben, seni öylece izlemeliyim. Acıyarak, koca bir kalabalığı yok sayarak.
Gözlerimde ki ışığı
Âma sanarak, inanarak körlüğüme öylece izlemeliyim. Sen giderken ben, ne kalmalı ne gitmeli,
öylece bıraktığın gibi, böylece betimsiz düşler gibi düşmeliyim.
Sen giderken ben, tüm çığlıklarımı, avaz avaz susarak,
ağzımın en feryat yerine koyarak susmamalıyım...
Sen giderken ben, karanfilleri ezmeliyim. Yırtmalıyım tüm müsveddeleri göğsümün kıllarıyla.
Seni özlememeliyim.
Yorgun lehçeli kelimeler boğazlamalı dilimi. Eskitmemeli seni, her an acımalıyım.
Daha bir sarılmalı sol yanıma, daha bir inanmalıyım sana...
Sen giderken masallar uyanmalı, gerçekler yalan olmalı. Sen giderken ben tünellere girmeliyim.
Çıkışını bilmediğim labirentlerde kaybolmalıyım.
Yitirmeliyim. Kendimi en sığ sularda boğdurmalıyım. Gömülmeliyim her boş mezara, ölmemeliyim.
Sen giderken ben tövbelerimi bozmalıyım. Sen giderken ben ateşin en kor halinde yanmalıyım.
Cennet diye cehennem kapılarını aşındırmalıyım.
Sen giderken, pusatsız, savunmasız, kalkansız kalmalıyım. Alışmamalıyım.
Bağımlılıklarımı çözmeliyim.
Bırakmalıyım kendimi, gidişinin uçurum rengine...
Sen giderken ben, öyle öylece kalmamalıyım.
Sen giderken...
'yorgunum gitmelerin tümüne'...
Sen giderken ağlamalıyım. Dökmeliyim berraklığını düşlerimin. Alın aklığım, karalar bağlamalı,
sen giderken ben, kalmamalıyım. Öyle öylece susarak.
Feryatlarımı bulmamalıyım, sen günlerimden,
saklandıkları yerden çıkarıp ağzımın en çığlık yerine asmalıyım.
Sen giderken ben acımalıyım. Dermansız kalıp, düşmemeliyim.
Sen giderken bir tufana kapılmalıyım. Savrulmalıyım. Ağarmamalıyım. Kararmalıyım.
Sen giderken kan akmalıyım ırmak boylarında.
Sen giderken öksüz kalmalıyım, yetim kalmalıyım, lal olmalıyım.
Sen giderken, ben kalmamalıyım...
Gideceksen öyle git, beni götürme. Benden ne kaldıysa senden geriye, bırak onunla senin kalıntıların,
senin alıntıların, senin hatıralarınla yaşamaya nasıl yaşanacaksa öyle kalayım...
Sen giderken ben, avaz avaz büyütmeliyim seni, en çığlık yanlarımla.
Sen giderken bombalar düşmeli göğümden kentime.Bir ihtilale kalkmalı yürek.
Sen giderken oturmamalı daim koşmalıyım.
Senden kaçmalıyım. Seni beklemekten uzaklaşmalıyım. Seni öyle öylece giderken çok sevmeliyim.
Sen giderken, gündüzleri yakmalı, geceleri söndürmeliyim.
Üşümeliyim. Yorgansız, yastıksız bir kerpiç yürek üstüne sermeliyim, sensizliğimi...
Sen giderken şehrin gürültüleri arasında kaybolup, kimliksiz, kimsesiz kalmalıyım,
Hükümsüz olmalıyım gazete manşetlerinde. Geçememeli adım herhangi bir otobüs garında,
yolcu peronlarında.
Sen giderken adım yalnızlığa yazılmalı, uyak düşmeli kimsesizler yurduna...
Sen giderken ben, seni öylece izlemeliyim. Acıyarak, koca bir kalabalığı yok sayarak.
Gözlerimde ki ışığı
Âma sanarak, inanarak körlüğüme öylece izlemeliyim. Sen giderken ben, ne kalmalı ne gitmeli,
öylece bıraktığın gibi, böylece betimsiz düşler gibi düşmeliyim.
Sen giderken ben, tüm çığlıklarımı, avaz avaz susarak,
ağzımın en feryat yerine koyarak susmamalıyım...
Sen giderken ben, karanfilleri ezmeliyim. Yırtmalıyım tüm müsveddeleri göğsümün kıllarıyla.
Seni özlememeliyim.
Yorgun lehçeli kelimeler boğazlamalı dilimi. Eskitmemeli seni, her an acımalıyım.
Daha bir sarılmalı sol yanıma, daha bir inanmalıyım sana...
Sen giderken masallar uyanmalı, gerçekler yalan olmalı. Sen giderken ben tünellere girmeliyim.
Çıkışını bilmediğim labirentlerde kaybolmalıyım.
Yitirmeliyim. Kendimi en sığ sularda boğdurmalıyım. Gömülmeliyim her boş mezara, ölmemeliyim.
Sen giderken ben tövbelerimi bozmalıyım. Sen giderken ben ateşin en kor halinde yanmalıyım.
Cennet diye cehennem kapılarını aşındırmalıyım.
Sen giderken, pusatsız, savunmasız, kalkansız kalmalıyım. Alışmamalıyım.
Bağımlılıklarımı çözmeliyim.
Bırakmalıyım kendimi, gidişinin uçurum rengine...
Sen giderken ben, öyle öylece kalmamalıyım.
Sen giderken...
'yorgunum gitmelerin tümüne'...
Moderatör tarafında düzenlendi:
