şehitler için
ŞEHİTLER İÇİN...
“Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Aslında onlar diridirler. Ancak siz bunu bilemezsiniz” ( Bakara Suresi 154)
Şehit Astsubay Ahmet Sağıroğlu …
Malatyalı, 22 yaşındaydı. Şehit düştüğü annesine söylenmedi. Mahallesine bayraklar asıldı….
Şehit Bayram Güzel…
20 yıl önce Ramazan Bayramı’nın birinci günü Denizli’de doğmuştu. Bayrama 4 gün kala şehit oldu.
Evlerinin duvarına:”Her adam asker olur komando olamaz” diye yazmıştı…
Şehit Mehmet Uyar…
Şanlıurfa, iki ay önce Gabar Dağı’nda Pkk.lı teröristlerin yola döşediği mayına basıp yaralanmıştı. Şimdi şehit…
Şehit Çavuş Turgay Salgar…
Karslıydı. “En büyük oğlumdu iki tane daha var. Onları da göndereceğim. Vatan sağ olsun.”Dedi…
Şehit Çavuş Seyfi Altuntaş…
Ailesi İstanbul’da yaşıyordu. Babasının şeker hastalığı nedeniyle iki ayağıda kesilmişti. Şehit oğlunun cenazesi için memleketi Samsun’a gitti…
Şehit Onbaşı Mehmet Yıldırım…
Konyalı Şehit düşmeden birkaç gün önce bütün akrabalarını aradı.
Şehit olacağını görür gibiydi. Sözleri yürekleri yakıyordu: “Ateşler içindeyim hakkınızı helal edin” dedi.
Şehit Onbaşı Mehmet Uçarı…
Bu şehitte Konyalıydı ve bir ay önce evlenmişti.
Babası yüreği yanarak: “Bir ay önce düğüne gelenler şimdi cenazeye geliyor” diye ağladı…
Şehit Onbaşı Kasım Aksoy…
Şanlıurfalı, evli ve iki kız babasıydı. Terhisine 20 gün kalmıştı…
Yakınlarına : “Bu son görevim, bayramdan sonra gelirim” demişti…
Şehit Onbaşı Şükrü Karataş…
Erzurumlu şehidin terhisine 29 gün kalmıştı. Ardında acılı bir aile bıraktı…
Şehit Onbaşı Fetullah Selçuk…
Diyarbakırlıydı. Şehidin annesi oğlunun cenazesinde ağıtlar yakarak figan etti. 7.Kolordu Komutanı Orgeneral Bekir Kalyoncu’ya: “Oğlumun kanını yerde bırakmayın”dedi…
Şehit Er Mehmet Coşkun…
Çorumlu Şehit, 7 Yıl önce babasını kaybetmişti. Fakirdi. Hamallık yaparak annesine ve iki kardeşine bakıyordu…
Er Sıdık Küçükgöz…
Çorumlu 22 yaşındaydı. Ailesi: “Düğününe hazırlık yaparken cenazesini yapacağız” diye ağladı…
Ve şehit Emrah Eryılmaz…
Niğde (Kiledere)’liydi. Evinin önüne biriken yakınları gözyaşları içinde “Gerekirse biz de dağa çıkıp savaşalım” diye bağırdılar…
Cenazeler bir bir defnediliyor.
Ateş düştüğü yeri yakıyor ve yürekler kanıyor. Öfkeyle teröre lanet yağıyor; kahrolsun bağlıkları yeri göğü inletiyor. Elden başka bir şey de gelmiyor…
Vatanın bekası için bu memleketi yönetenler AB. Avuntularından bir an önce vazgeçmeliler ve PKK. İtleri için idamı geri getirmeliler.
Bunun başka yolu yok!
“Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Aslında onlar diridirler. Ancak siz bunu bilemezsiniz” ( Bakara Suresi 154)
Şehit Astsubay Ahmet Sağıroğlu …
Malatyalı, 22 yaşındaydı. Şehit düştüğü annesine söylenmedi. Mahallesine bayraklar asıldı….
Şehit Bayram Güzel…
20 yıl önce Ramazan Bayramı’nın birinci günü Denizli’de doğmuştu. Bayrama 4 gün kala şehit oldu.
Evlerinin duvarına:”Her adam asker olur komando olamaz” diye yazmıştı…
Şehit Mehmet Uyar…
Şanlıurfa, iki ay önce Gabar Dağı’nda Pkk.lı teröristlerin yola döşediği mayına basıp yaralanmıştı. Şimdi şehit…
Şehit Çavuş Turgay Salgar…
Karslıydı. “En büyük oğlumdu iki tane daha var. Onları da göndereceğim. Vatan sağ olsun.”Dedi…
Şehit Çavuş Seyfi Altuntaş…
Ailesi İstanbul’da yaşıyordu. Babasının şeker hastalığı nedeniyle iki ayağıda kesilmişti. Şehit oğlunun cenazesi için memleketi Samsun’a gitti…
Şehit Onbaşı Mehmet Yıldırım…
Konyalı Şehit düşmeden birkaç gün önce bütün akrabalarını aradı.
Şehit olacağını görür gibiydi. Sözleri yürekleri yakıyordu: “Ateşler içindeyim hakkınızı helal edin” dedi.
Şehit Onbaşı Mehmet Uçarı…
Bu şehitte Konyalıydı ve bir ay önce evlenmişti.
Babası yüreği yanarak: “Bir ay önce düğüne gelenler şimdi cenazeye geliyor” diye ağladı…
Şehit Onbaşı Kasım Aksoy…
Şanlıurfalı, evli ve iki kız babasıydı. Terhisine 20 gün kalmıştı…
Yakınlarına : “Bu son görevim, bayramdan sonra gelirim” demişti…
Şehit Onbaşı Şükrü Karataş…
Erzurumlu şehidin terhisine 29 gün kalmıştı. Ardında acılı bir aile bıraktı…
Şehit Onbaşı Fetullah Selçuk…
Diyarbakırlıydı. Şehidin annesi oğlunun cenazesinde ağıtlar yakarak figan etti. 7.Kolordu Komutanı Orgeneral Bekir Kalyoncu’ya: “Oğlumun kanını yerde bırakmayın”dedi…
Şehit Er Mehmet Coşkun…
Çorumlu Şehit, 7 Yıl önce babasını kaybetmişti. Fakirdi. Hamallık yaparak annesine ve iki kardeşine bakıyordu…
Er Sıdık Küçükgöz…
Çorumlu 22 yaşındaydı. Ailesi: “Düğününe hazırlık yaparken cenazesini yapacağız” diye ağladı…
Ve şehit Emrah Eryılmaz…
Niğde (Kiledere)’liydi. Evinin önüne biriken yakınları gözyaşları içinde “Gerekirse biz de dağa çıkıp savaşalım” diye bağırdılar…
Cenazeler bir bir defnediliyor.
Ateş düştüğü yeri yakıyor ve yürekler kanıyor. Öfkeyle teröre lanet yağıyor; kahrolsun bağlıkları yeri göğü inletiyor. Elden başka bir şey de gelmiyor…
Vatanın bekası için bu memleketi yönetenler AB. Avuntularından bir an önce vazgeçmeliler ve PKK. İtleri için idamı geri getirmeliler.
Bunun başka yolu yok!
