Sen Biraz Mustafa Kemal'sin Öğretmenim

[Misafir]

sen mustafa kemalsin sen mustafa kemalsin şiiri
Sen Biraz Mustafa Kemal'sin Öğretmenim



Okula geldiğim ilk günümde,
Sen uzanıp okşamıştın saçlarımı.
İlk kez senden dinlemiştim,
“Dağ Başını Duman Almış” marşını.
Bana her şeyi öreten sensin öğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim.

Nerede bir baca tütüyorsa başı dumanlı,
Nerede bir bayrak varsa coşkun ve dalgalı,
Sen oradasın.
Bazen en uzağındasın köylerin,
Yolların en gelinmezinde.
Ellerinde yüreğin gibi ak tebeşirlerle,
Bir kara tahta başındasın.
Güzel düşlerde hep sen varsın öğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Bir bayram yerinde,
Bayraklar geçiyor önümüzden.
Çocuklar geçiyor dizi- dizi,
En güzeli geçiyor çiçeklerin,
Öğrencilerin geçiyor öğretmenim...
Bu bahçe senin, bunlar senin eserin.
Yine en başta Atatürk’üm,
Arkasında sen varsın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Her şey seninle anlamlı,
Seninle öylesine güzel ki…
Yarınlar senin avuçlarında,
Senin ellerinde şekil bulacak.
Yarınlar güzel olacak öğretmenim,
Yarınlar çok, çok güzel olacak.
Uzat kardeşlik bahçesinden ellerini,
Sevgi çiçekliği olsun tüm yer yüzü.
Sarsın gönülleri barış tutkusu,
Yüreklerde iyilik pınarları çağlasın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’ sin öğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Yürü önderinin aydınlık izinde,
Tuttuğun meşalen sönmesin.
Bilgisizliğin üstüne, geriliğin üstüne,
Durma yürü,
Karanlıklar ağarsın.
Sen benim,
Anamdan sonra,
Elini öptüğüm ilk insansın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...