Sen olmasan giderdim
Hani bir zamanlar gözlerime bakmaya kıyamazdın ya…işte öyle bak bana yeniden… işte öyle kal hayatımda… çok şey istediğimi biliyorum hayattan ama yoruldum gidipte gelmeyenlerden… her gün bir yenisinin gitmesinden her gün bir yenisinin kırıklıklarından… yüreğimin kırılacak bir parcası kalmadı artık içinde… her birini defalarca yapıştırdım…
Yokluğunun parçaları hariç…
Bir türlü bir araya getiremedim seninle yüreğimi…
Bir türlü mahkum edemedim yalanlarıma seni…
Hatırlar mısın gitmeye kalktığında karşına dikilen ben olmuştum…hiç hissettirmeden gideceğinde kapanacak gözlerimi hesap eder olmuştum…
Ah ne uzun bir yokluk olucaktı yüreğimde…
‘’Sen olmasan giderdim …tanıdın mı sözlerini…
Ben olmasam uzaklarda kendini mahkum ederdin sevdiğim… kimbilir hangi diyarda kimbilir hangi sokak köşesinden dönüşünü beklerdi gözlerim…
Şimdide bekliyorum… aradaki fark ne bilmiyorum…
Git… git istemiyorum… tamam her şey bitti diyorum ama esiyor rüzgar bulundugun yerden… yüzüme vuruyor kokun… ellerimi tuttugunda uyustugu gibi uyusuyor parmak uçlarım; buz kesiyor… yüreğimden bir ürperti gecip gidiyor… beni içimden sana dogru çekiyor…
Gidemiyorum… gidemeyeceğimi biliyorum…
Bir mahkumun özgürlüğünü beklediği gibi bekliyorum geri dönüşümü…
gamzelerimi…
kıyılara vuran dalgalarımı…
baharda acan ciceklerimi…
sonra çark tersine dönüyor… gitme sırası bana geliyor…
hatırladın mı zaman gecip yokluğuna direnmekten vazgectiğim kaçışların kolay geldiği zamanı…
sustuğumu…
sustuğunu…
kararlarımı vermek ne kadar zordu bilemezsin… gidip dönmemek ne demek herkesi geride bırakmak hasret koynunda uyumak ne demek bilemezsin…
‘’gitme demeye bile yüzüm yok sana
ama nolur Gitme…hatırladın mı…
Son sarılış…
yüzümü yıkayan gözyaşları…
senin gözlerinden yüreğimin alevlerine süzülen yaşlar…
su söndürürdü hani yangını… gözyasların daha da harladı ateşimi… bitmek tükenmek bilmeyen cehennem alevlerini düşürdü yüreğime… sönmesi mümkün olmayan yangınları mesken etti bırakıp gittiği yere…
gidemezdim değil mi…
bırakamazdım değil mi…
yapamadım…
yine vazgecemedim benim olanlardan… yine dönüp ardımı gidemedim gözyaşlarını silerek…
ya yokluğumda ararda bulamazsa beni…
ya döndüğümde yerinde bulamazsam…
hani kıyamadığın zamanda olduğu gibi bırakma elimi...
hadi yeniden bak gözlerime...
hani kıyamazdın sen hiç gülüne...
hani gözyaşlarımı görmek ölümden beterdi...
yine kıyamasan bana...
yokluğuna alışacağımı düşünmesen...
iyisi yok anlamıyor musun...
yokluğunun tesellisi yok sevdiğim...
hadi yine bırakma ellerimi...
korkularım acılarımdan agır bastı yüreğime… tırnaklarımla kazıdıgım toprak mezar olup çöktü üzerime… altından kalkamadığım bir ağırlık bu …içinden cıkmadığım dipsiz bir kuyu…
çok şey istedim senden hayat…en sonunda hiç birini vermemeye and içtin sanırım…
hani bir sınavdı ya hayat adını yazıp cıkamadığın…
ben kağıdımı müsvetteleriyle birlikte doldurdum artık gidebilirmiyim…
kaldığımı biliyorum hiç değilse kalemi mi kırabilir miyim…
yol uzun…
ama bir adım daha atıcak cesaretim yok bu yokuşa…
kendimle yüzleştiğim ve her seferinde kendime yenildiğim bir savaşta tek kişilik ordunun komutanı yüreğim…
bu günlerde kendimle muharebedeyim…
kim kazanır bilinmez…
ama kaybettiğime eminim…
GüL
Yokluğunun parçaları hariç…
Bir türlü bir araya getiremedim seninle yüreğimi…
Bir türlü mahkum edemedim yalanlarıma seni…
Hatırlar mısın gitmeye kalktığında karşına dikilen ben olmuştum…hiç hissettirmeden gideceğinde kapanacak gözlerimi hesap eder olmuştum…
Ah ne uzun bir yokluk olucaktı yüreğimde…
‘’Sen olmasan giderdim …tanıdın mı sözlerini…
Ben olmasam uzaklarda kendini mahkum ederdin sevdiğim… kimbilir hangi diyarda kimbilir hangi sokak köşesinden dönüşünü beklerdi gözlerim…
Şimdide bekliyorum… aradaki fark ne bilmiyorum…
Git… git istemiyorum… tamam her şey bitti diyorum ama esiyor rüzgar bulundugun yerden… yüzüme vuruyor kokun… ellerimi tuttugunda uyustugu gibi uyusuyor parmak uçlarım; buz kesiyor… yüreğimden bir ürperti gecip gidiyor… beni içimden sana dogru çekiyor…
Gidemiyorum… gidemeyeceğimi biliyorum…
Bir mahkumun özgürlüğünü beklediği gibi bekliyorum geri dönüşümü…
gamzelerimi…
kıyılara vuran dalgalarımı…
baharda acan ciceklerimi…
sonra çark tersine dönüyor… gitme sırası bana geliyor…
hatırladın mı zaman gecip yokluğuna direnmekten vazgectiğim kaçışların kolay geldiği zamanı…
sustuğumu…
sustuğunu…
kararlarımı vermek ne kadar zordu bilemezsin… gidip dönmemek ne demek herkesi geride bırakmak hasret koynunda uyumak ne demek bilemezsin…
‘’gitme demeye bile yüzüm yok sana
ama nolur Gitme…hatırladın mı…
Son sarılış…
yüzümü yıkayan gözyaşları…
senin gözlerinden yüreğimin alevlerine süzülen yaşlar…
su söndürürdü hani yangını… gözyasların daha da harladı ateşimi… bitmek tükenmek bilmeyen cehennem alevlerini düşürdü yüreğime… sönmesi mümkün olmayan yangınları mesken etti bırakıp gittiği yere…
gidemezdim değil mi…
bırakamazdım değil mi…
yapamadım…
yine vazgecemedim benim olanlardan… yine dönüp ardımı gidemedim gözyaşlarını silerek…
ya yokluğumda ararda bulamazsa beni…
ya döndüğümde yerinde bulamazsam…
hani kıyamadığın zamanda olduğu gibi bırakma elimi...
hadi yeniden bak gözlerime...
hani kıyamazdın sen hiç gülüne...
hani gözyaşlarımı görmek ölümden beterdi...
yine kıyamasan bana...
yokluğuna alışacağımı düşünmesen...
iyisi yok anlamıyor musun...
yokluğunun tesellisi yok sevdiğim...
hadi yine bırakma ellerimi...
korkularım acılarımdan agır bastı yüreğime… tırnaklarımla kazıdıgım toprak mezar olup çöktü üzerime… altından kalkamadığım bir ağırlık bu …içinden cıkmadığım dipsiz bir kuyu…
çok şey istedim senden hayat…en sonunda hiç birini vermemeye and içtin sanırım…
hani bir sınavdı ya hayat adını yazıp cıkamadığın…
ben kağıdımı müsvetteleriyle birlikte doldurdum artık gidebilirmiyim…
kaldığımı biliyorum hiç değilse kalemi mi kırabilir miyim…
yol uzun…
ama bir adım daha atıcak cesaretim yok bu yokuşa…
kendimle yüzleştiğim ve her seferinde kendime yenildiğim bir savaşta tek kişilik ordunun komutanı yüreğim…
bu günlerde kendimle muharebedeyim…
kim kazanır bilinmez…
ama kaybettiğime eminim…
GüL
Moderatör tarafında düzenlendi:
