Sen yittiqim yersin ...
Sen; sustuqum yersin!
KeLimeLerin tükendiqi, cümLeLerin infaz be$iqinde kırk sancıyLa qidip qeLdiqi, sesime sus deqdiqi bir nefessin..
icimi kırbacLayan ses teLLerimin kaLbime takıLmı$ cenqeLLerisin..
$imdi hayatıma yazıLmı$ dipsiz hesapLar var yanqın yerinin teLa$ı icime dü$en..
kayboLan, buLunamayan ve aranan ne varsa icimde ama darmadaqın…
eLLerimi deqdiqim yer kırıLıyor ve kanıyor..
bende sancıyan bir $eyLer var, yakamı bırakmıyor..
Sen durduqum yersin !
Ardına bakmaya biLe cesareti oLmayan, sessizLikte at ko$turan; qitmeyen ve dönmeyen bir adressin..
adımLarına esir dü$mü$ bir yoLcuyum ben; kimsesiz bir yoLun orta yerine zamansız terkediLmi$ bir yoLcu…
qeceye inat adımLar coqaLtan, önünde ar$ boyu yoLLar uzayan..
qitmenin önemini yitirdiqi, dönmenin bir yemin qibi tövbeLendiqi; iki satır arasına sıkı$mı$ bir yoLcuyum ben !
Sen unuttuqum yersin !
qecmi$in sancısıyLa dudak büktüqüm kahırLı yaLnızLıqımın iz dü$ümündeki cizqiLersin..
sahipsiz kayaLarın hınc biriktiren yamacLarına inat kanayan, kanatan bir kedersin..
NasırLı qönLümün ısLak duvarLarına sarıLan biri var $imdi..
icimin ezikLiqinde konakLıyor anıLarı ve qönLümü cürütürcesine bir hasret bırakıyor bana..
İsmini siLiyorum sokakLarımdan ve sokakLar uzuyor, adınsa siL siL bitmiyor…
Sen yoruLduqum yersin !
ayakLarımda biriken adımLarı tüketemediqim $ehirLerdesin..
omuzLarımdan cıqLar yuvarLanıyor vücuduma, koLLarımda yarım kaLıyor yaqmurLar, avucLarıma uqramıyorLar..
dizLeri üstüne cöküyor qencLiqim; bir sava$ın ortasında, boynuma a$kın yuLarı takıLıyor..
tökezLeyen adımLarımdan arta kaLan dü$ü$LerLe qeLiyorum sana..
ben hüzün meydanında dü$ürdüqüm qöz ya$Larımı qanimet sanıyorum.. sen aLdırmıyor, ezip qeciyorsun..
Sen qittiqim yersin !
Varmanın adının anıLmadıqı, buLunamadıqı; fevkinden öte qöc vuran, izsiz yoLLardan medet uman bir yer…
qitmeLere doymayan, dönü$Lere tok bir seyyahın; varamadıqı, oLamadıqı kaf daqının kaLbindeyim ben..
E$ikten öte qitmiyor ruhum korkuyor..
fazLası oLamam; kendinden eksik birinin yarım yamaLak dü$Lerine tutunurum..
Sen bittiqim yersin !
Beni a$kın yaLın haLinde bırakan, ayrıLıqı ve qidi$i kucaqında avutup bana sunan birisin.. Ben; tükenmi$Lik kuyuLarında kendime bir qökyüzü ararken; üstüme toprak serptin..
Artık qözLerimde yoksun..
Hayatımın imLasını siL ba$tan yazarken, aynada qördüqüm benim..
Ve her baktıqımda bir cümLe daha söküyorum kar$ımdan..
Kendimden azaLtıyorum seni !
Sen yittiqim yersin ! yitiren, yitiriLen; hep ben!......
Alıntı
KeLimeLerin tükendiqi, cümLeLerin infaz be$iqinde kırk sancıyLa qidip qeLdiqi, sesime sus deqdiqi bir nefessin..
icimi kırbacLayan ses teLLerimin kaLbime takıLmı$ cenqeLLerisin..
$imdi hayatıma yazıLmı$ dipsiz hesapLar var yanqın yerinin teLa$ı icime dü$en..
kayboLan, buLunamayan ve aranan ne varsa icimde ama darmadaqın…
eLLerimi deqdiqim yer kırıLıyor ve kanıyor..
bende sancıyan bir $eyLer var, yakamı bırakmıyor..
Sen durduqum yersin !
Ardına bakmaya biLe cesareti oLmayan, sessizLikte at ko$turan; qitmeyen ve dönmeyen bir adressin..
adımLarına esir dü$mü$ bir yoLcuyum ben; kimsesiz bir yoLun orta yerine zamansız terkediLmi$ bir yoLcu…
qeceye inat adımLar coqaLtan, önünde ar$ boyu yoLLar uzayan..
qitmenin önemini yitirdiqi, dönmenin bir yemin qibi tövbeLendiqi; iki satır arasına sıkı$mı$ bir yoLcuyum ben !
Sen unuttuqum yersin !
qecmi$in sancısıyLa dudak büktüqüm kahırLı yaLnızLıqımın iz dü$ümündeki cizqiLersin..
sahipsiz kayaLarın hınc biriktiren yamacLarına inat kanayan, kanatan bir kedersin..
NasırLı qönLümün ısLak duvarLarına sarıLan biri var $imdi..
icimin ezikLiqinde konakLıyor anıLarı ve qönLümü cürütürcesine bir hasret bırakıyor bana..
İsmini siLiyorum sokakLarımdan ve sokakLar uzuyor, adınsa siL siL bitmiyor…
Sen yoruLduqum yersin !
ayakLarımda biriken adımLarı tüketemediqim $ehirLerdesin..
omuzLarımdan cıqLar yuvarLanıyor vücuduma, koLLarımda yarım kaLıyor yaqmurLar, avucLarıma uqramıyorLar..
dizLeri üstüne cöküyor qencLiqim; bir sava$ın ortasında, boynuma a$kın yuLarı takıLıyor..
tökezLeyen adımLarımdan arta kaLan dü$ü$LerLe qeLiyorum sana..
ben hüzün meydanında dü$ürdüqüm qöz ya$Larımı qanimet sanıyorum.. sen aLdırmıyor, ezip qeciyorsun..
Sen qittiqim yersin !
Varmanın adının anıLmadıqı, buLunamadıqı; fevkinden öte qöc vuran, izsiz yoLLardan medet uman bir yer…
qitmeLere doymayan, dönü$Lere tok bir seyyahın; varamadıqı, oLamadıqı kaf daqının kaLbindeyim ben..
E$ikten öte qitmiyor ruhum korkuyor..
fazLası oLamam; kendinden eksik birinin yarım yamaLak dü$Lerine tutunurum..
Sen bittiqim yersin !
Beni a$kın yaLın haLinde bırakan, ayrıLıqı ve qidi$i kucaqında avutup bana sunan birisin.. Ben; tükenmi$Lik kuyuLarında kendime bir qökyüzü ararken; üstüme toprak serptin..
Artık qözLerimde yoksun..
Hayatımın imLasını siL ba$tan yazarken, aynada qördüqüm benim..
Ve her baktıqımda bir cümLe daha söküyorum kar$ımdan..
Kendimden azaLtıyorum seni !
Sen yittiqim yersin ! yitiren, yitiriLen; hep ben!......
Alıntı
