senden vazgeçmişim
Bugün senden vazgeçtiğimi öğrendim. Daha dün akşama kadar seviyordum seni. Her şeyi göze almıştım senin için. Dünyadaki herşeyden vazgeçmiştim. Ta ki bu sabaha kadar. Meğerse dünya benim bildiğim gibi değilmiş, çok daha büyük ve acımasızmış.
Bugün senden vazgeçtiğimi anladım. O acımasız dünyayla karşılaşınca kimse için dünyadan vazgeçilmeyeceğini anladım. O öyle kıskanç ki onu bıraktığın, ona sırt çevirdiğin an elinden her şeyini alıyor. Bugün bunu fark ettim. Varsın alsın her şeyimi, sen varsan bana yeter diye düşündüm. Bu sefer gerçekler çıktı karşıma. Tek tek yıktılar hayallerimi, umutlarımı...
Bana kızma sevdiğim. Tek istediğim seni sevmek, senin yanında olabilmekti. Bütün her şeyde sen vardın bu sabaha kadar. Dünya ondan vazgeçtiğimi anlayınca her şeyi yıktı art arda. Önce hayaller... onlar zaten pamuktandır, narindirler. Sanki üzerlerine su dökülmüş gibi çökmeye başladılar, eridiler ve kaybolup gittiler. Ama yıkılmamıştım. Umutlarım vardı daha. Onalar güveniyordum. Meğerse en başta onlar çekip gitmiş. Hepsinde bir parça dünya varmış çünkü, sonradan fark ettim. İçimde sadece sen, senin sevgin vardı. Ve o an geldi. Ruhum ve dünya arasında pazarlık başladı. Sevgine karşılık herşeyim. Pes etmedim, direndim ama aşkın da tek taraflısı karın doyurmuyor ki bebeğim...
Kendimi kaybettim bi ara. Sonra sanki yeniden ışık doğdu. Güçlenmeye başladım. Tamamen kendime geldiğimde herşeyim yanımdaydı. Ama sevgim...o yoktu! O an anladım. Bugün senden vazgeçmişim...
Bugün senden vazgeçtiğimi anladım. O acımasız dünyayla karşılaşınca kimse için dünyadan vazgeçilmeyeceğini anladım. O öyle kıskanç ki onu bıraktığın, ona sırt çevirdiğin an elinden her şeyini alıyor. Bugün bunu fark ettim. Varsın alsın her şeyimi, sen varsan bana yeter diye düşündüm. Bu sefer gerçekler çıktı karşıma. Tek tek yıktılar hayallerimi, umutlarımı...
Bana kızma sevdiğim. Tek istediğim seni sevmek, senin yanında olabilmekti. Bütün her şeyde sen vardın bu sabaha kadar. Dünya ondan vazgeçtiğimi anlayınca her şeyi yıktı art arda. Önce hayaller... onlar zaten pamuktandır, narindirler. Sanki üzerlerine su dökülmüş gibi çökmeye başladılar, eridiler ve kaybolup gittiler. Ama yıkılmamıştım. Umutlarım vardı daha. Onalar güveniyordum. Meğerse en başta onlar çekip gitmiş. Hepsinde bir parça dünya varmış çünkü, sonradan fark ettim. İçimde sadece sen, senin sevgin vardı. Ve o an geldi. Ruhum ve dünya arasında pazarlık başladı. Sevgine karşılık herşeyim. Pes etmedim, direndim ama aşkın da tek taraflısı karın doyurmuyor ki bebeğim...
Kendimi kaybettim bi ara. Sonra sanki yeniden ışık doğdu. Güçlenmeye başladım. Tamamen kendime geldiğimde herşeyim yanımdaydı. Ama sevgim...o yoktu! O an anladım. Bugün senden vazgeçmişim...
