Seni Ezberlemek...
Kendini bana birak, senden alabilecegim hicbir sey yok, hele senin haberin olmadan asla. Gozlerine dokunmak icin ne kadar uzun zamandir bekliyorum biliyor musun? Ya saclarini koklamak icin. Yasemin gibi kokuyorlar... Belki de daha guzel.
Oyle ezberlemek istiyorum ki seni, unutmak denen sey bile hasetlensin.
Kirpiklerini dusundukce rimel olup bulasmak geliyor icimden. Bir firca kadar bile sansli bulmuyorum kendimi. Yada bir corap kadar, bir ruj olmak bile dusmuyor payima. Dudaklarina yaslanmak ne guzel olurdu. Ne guzel olurdu onlara pervasizca dokunmak...
Seni ezberlemek istiyorum.
Ellerinde kimsede olmayan bir huzun var gibi geliyor, yuzunde yasayan her duygu ellerine de bulasmis gibi sanki, incinmekten hic korkmaz misin gibi sanki sen...
Kir ciceklerini cok seversin bilirim, sana tazelerini toplamaliyim... Daha cok sey var soylemek istedigim, ama dilime muhur vurdum sen "konus" deyinceye kadar. Sadece yuregimle konusuyorum. Sadece yuregimle...
Sana sitem etmiyorum. Birak hic degilse kendimle konusayim. Sen beni yokmus farz et.
Ne tuhaf, o kadar guzel gorunuyorsun ki, sanki baska bir yerdeymisiz hissine kapiliyorum. Beni azarlamak icin neler vermezdin simdi... Keske azarlasan. Gozlerini cevire cevire bakip "ne var kusum" demeni ne kadar sevdigimi bilmiyorsun.
Sana ait bir esya gibi yanindan hic ayrilmasam ...
Cok tatlisin, cok...
Neyse sen bos ver bunlari. Keske hicbir sorumlulugum olmasaydi, her saniyeyi seninle gecirmek cok keyifli olurdu. Ama isteyken hep seni hayal edecegim bunu bil.
Tatli tatli sarki soyledigini, yaramaz cocuklar gibi gizlice islik caldigini, kizdiginda soyledigin muzur sozleri...
Burnundan opmek istiyorum seni, ne kadar zarif bir durusu var bilsen
Sesimi duydugunu dusunuyorum. Gozlerin kapali olsa da gordugunu...
Burnundan opuldun, dudaklarina degmeye kiyamadim yine...
Kendini bana birak, senden alabilecegim hicbir sey yok, hele senin haberin olmadan asla. Gozlerine dokunmak icin ne kadar uzun zamandir bekliyorum biliyor musun? Ya saclarini koklamak icin. Yasemin gibi kokuyorlar... Belki de daha guzel.
Oyle ezberlemek istiyorum ki seni, unutmak denen sey bile hasetlensin.
Kirpiklerini dusundukce rimel olup bulasmak geliyor icimden. Bir firca kadar bile sansli bulmuyorum kendimi. Yada bir corap kadar, bir ruj olmak bile dusmuyor payima. Dudaklarina yaslanmak ne guzel olurdu. Ne guzel olurdu onlara pervasizca dokunmak...
Seni ezberlemek istiyorum.
Ellerinde kimsede olmayan bir huzun var gibi geliyor, yuzunde yasayan her duygu ellerine de bulasmis gibi sanki, incinmekten hic korkmaz misin gibi sanki sen...
Kir ciceklerini cok seversin bilirim, sana tazelerini toplamaliyim... Daha cok sey var soylemek istedigim, ama dilime muhur vurdum sen "konus" deyinceye kadar. Sadece yuregimle konusuyorum. Sadece yuregimle...
Sana sitem etmiyorum. Birak hic degilse kendimle konusayim. Sen beni yokmus farz et.
Ne tuhaf, o kadar guzel gorunuyorsun ki, sanki baska bir yerdeymisiz hissine kapiliyorum. Beni azarlamak icin neler vermezdin simdi... Keske azarlasan. Gozlerini cevire cevire bakip "ne var kusum" demeni ne kadar sevdigimi bilmiyorsun.
Sana ait bir esya gibi yanindan hic ayrilmasam ...
Cok tatlisin, cok...
Neyse sen bos ver bunlari. Keske hicbir sorumlulugum olmasaydi, her saniyeyi seninle gecirmek cok keyifli olurdu. Ama isteyken hep seni hayal edecegim bunu bil.
Tatli tatli sarki soyledigini, yaramaz cocuklar gibi gizlice islik caldigini, kizdiginda soyledigin muzur sozleri...
Burnundan opmek istiyorum seni, ne kadar zarif bir durusu var bilsen
Sesimi duydugunu dusunuyorum. Gozlerin kapali olsa da gordugunu...
Burnundan opuldun, dudaklarina degmeye kiyamadim yine...
