Senİ İÇİmden Terkedİyorum

[Misafir]

Binmediğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Unuttuğun yağmurların adı saklımda
Seni içimden terkediyorum
Susmaktan yoruldum
Kuşlar ve şarkılar bu şehri tekedeli
Efkar demliyorum gözlerimde
Yaşlarımı yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
Seni içimden terkediyorum
Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile
Pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanıldığımdın,yangınımdın,yangındın...
Sensizliğe yenilmek sana yenilmekten zor olsa da
Ardımda bir sürü belkiler bırakarak
Seni içimden terkediyorum
Şimdi içimde öldürecek,
Bir anı bile bulamayan iki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutamadık yalnızlığımın
Saçlarımı da uzaklarına gömdün
İçimin mavisi senin okyanusundandı
Al... geri veriyorum
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terkediyorum
Yarime uzanamayan bütün dallar kırık demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi
Ne tuhaf değil mi?
İçimi acıtan da sendin, acımı dindirecek olan da
Ya öldür beni dedim, ya da git benden
İçi bulanık bir sevdanın içinde
Seni kaybettim...
Aldırmadın aldırmalarıma
Bir gecede yakıp yarini
Şafaklara sattın ihanetini
Küllerime basanlar bile utandı yaptığından
İşte soluk bir ömrün son nefesi
Benden, içimden terkediyorum...