Sensİz Olmuyor

[Misafir]

Yalın ayak bir ömrün, çırılçıplak Şubatında
Zincirlere gerdiğin gökyüzümü
İçine nefreti de katarak
Bilinmez diyarlardan esen yellerin
İnilmez duraklarına götürdün
Oysa sana varmak içindi bütün şiirlerim
Şairler yarışırdı yüreğimin sevda bahçelerinde
Sevmeyeceğini ve gelmeyeceğini bile bile
İnatla iki kaya arasında
Açmaya çalışan bir çiçek gibi
Hayalini ıslatacak yağmurları beklerdim
Nereden bilirdim kurak mevsimlerin sürgünü olduğunu
Sen, seni seviyorum kelimesine en çok
Yakışan gözlerini benden kaçır yine
Terkedilmişliğimi terketmeyecek kaderimle
Hep terkettiğim gururumun esiridir yıpranmışlığım
Gamzelerini sakladığın yere
Gizlemişim zaten ömrümü
Her gelmeni bekleyişimde
Tebessümüne küsmüş bir mutluluk
Nefesimi idam etse de
Saçlarında ışıldayan müebbetle
Hapis olmuşluğumun avlusunda
Sensizliğin voltasıyla avundum
Bir kalbi fethedememenin mağlubiyetiyle
Felçli dağların yaralı keklikleri gibi
Nereye kaçacağını bilmeden
Ölümün kollarına atlamaktı sensizlik
Çırpınışlarımdaki sessiz yakarış
Sana varmamı engelleyen
Gözlerindeki kara kış
Ve o hep beklediğim tatlı bir bakış
Ne olurdu sevsen yepyeni bir ömürle
Sana çoğalırdım nakış nakış...