Sensiz...
Dün kapınızın önünden geçtim
Ilık bir bardak çay içmek için
Girdim içeri boşboştu evin
Herkes vardı ama sen yoktun
Sonra veda ettim kaçar gibi
Hızlı adımlarla yürüdüm sokakları
Kimsesiz gibi kaçar gibi ardıma bakmadan
Birini gördüm tanıdık, selam verdim
Ne konuştuğumuzu bile hatırlamadan
Öylesine...
Bir şarkı duydum kafelerden birinden
Içinde yine ayrılık vardı sensizlik olan
Içimden bir ahhh ettim
Göklerde sedası yankılanan
Buram buram kokuyorsun şehrimde
Bir ıhlamur yaprağını salmış sen koksun diye
Ve bir akasya ağacı...
Yerde duran kuşları seyrettim uzun uzun
Minik minik serçeleri
Onlar ne kadar da mutluydular
Birbirleriyle konuşup uzun uzun sohbet ederken
Hayatları ne güzeldi...
Yüzüme bir tebessüm kondurdum
Ahh dedim içimden ahh
keşke bende bir kuş olsaydım...
Sonra bir sigara yaktım hasretine selam söyleyen
Dumanı sen olan
Her yudumunda sensizliğini içtiğim
Ve taa kalbimin içini acıtan yaralayan...
Yine sensiz geçecektim bu sokaktan
Yarın ve sonraki gün...
Yine hasretini arkadaş edecektim yanıma
Yokluğunda hayalinle konuşup
Sitem edecektim uzun uzun...
Bakkal Hüseyini gördüm
"Yine dalgın dalgın yürüyorsun?" diye laf attı
Biliyordu her zamanki halimi
Sayende onun bile diline düştüm...
Sensiz kaldığımdan beri dalgınlığımda arttı
Artık herşeyi unutur oldum
Yani anlayacağın sen gittiğinden beri
Ben her şeye boşverdim...
Artık aynaya da bakmıyorum uzun uzun
Ne bulursam giyiyorum üstüme
Öylesine taranmış bir saç ve kıyafetle
Atıyorum kendimi yalnızlıklar sokağına...
Oysa seninle ne güzel hayallerim vardı
Adı seninle biten bir umut şiirim vardı
Yalnız sana ait olan
Ve yalnız sen diye biten tertemiz bir aşkım...
Hayatım boyunca söyleyeceğim
Kimsenin bitirmeye gücünün yetmeceği
Bir umut türküm vardı...
Hoyrat esen rüzgarlarda seni düşünerek
O gece gözlerini düşünerek
Karşı gelecektim en kuvvetli rüzgarlara...
Kimse yıkamayacaktı beni
Hiç kimse incitemeyecekti
Çünkü yanımda hep sen olacaktın...
Elele gezecektik seninle meydan okurken hayata
Beraber olacaktık setten duvarları geçerken...
Şimdi sokaklarda sensiz yürürken
Sadece yalnızlık var bu şehirde...
Hiç kimsenin incitmediği kadar
Hiç kimsenin kırmadığı kadar
Ve hiç kimsenin yaralayamacağı kadar
Yaraladın kalbimi...
Sensiz...
Yine sensiz geçti bir günüm daha
Dün kapınızın önünden geçtim
Ilık bir bardak çay içmek için
Girdim içeri boşboştu evin
Herkes vardı ama sen yoktun
Sonra veda ettim kaçar gibi
Hızlı adımlarla yürüdüm sokakları
Kimsesiz gibi kaçar gibi ardıma bakmadan
Birini gördüm tanıdık, selam verdim
Ne konuştuğumuzu bile hatırlamadan
Öylesine...
Bir şarkı duydum kafelerden birinden
Içinde yine ayrılık vardı sensizlik olan
Içimden bir ahhh ettim
Göklerde sedası yankılanan
Buram buram kokuyorsun şehrimde
Bir ıhlamur yaprağını salmış sen koksun diye
Ve bir akasya ağacı...
Yerde duran kuşları seyrettim uzun uzun
Minik minik serçeleri
Onlar ne kadar da mutluydular
Birbirleriyle konuşup uzun uzun sohbet ederken
Hayatları ne güzeldi...
Yüzüme bir tebessüm kondurdum
Ahh dedim içimden ahh
keşke bende bir kuş olsaydım...
Sonra bir sigara yaktım hasretine selam söyleyen
Dumanı sen olan
Her yudumunda sensizliğini içtiğim
Ve taa kalbimin içini acıtan yaralayan...
Yine sensiz geçecektim bu sokaktan
Yarın ve sonraki gün...
Yine hasretini arkadaş edecektim yanıma
Yokluğunda hayalinle konuşup
Sitem edecektim uzun uzun...
Bakkal Hüseyini gördüm
"Yine dalgın dalgın yürüyorsun?" diye laf attı
Biliyordu her zamanki halimi
Sayende onun bile diline düştüm...
Sensiz kaldığımdan beri dalgınlığımda arttı
Artık herşeyi unutur oldum
Yani anlayacağın sen gittiğinden beri
Ben her şeye boşverdim...
Artık aynaya da bakmıyorum uzun uzun
Ne bulursam giyiyorum üstüme
Öylesine taranmış bir saç ve kıyafetle
Atıyorum kendimi yalnızlıklar sokağına...
Oysa seninle ne güzel hayallerim vardı
Adı seninle biten bir umut şiirim vardı
Yalnız sana ait olan
Ve yalnız sen diye biten tertemiz bir aşkım...
Hayatım boyunca söyleyeceğim
Kimsenin bitirmeye gücünün yetmeceği
Bir umut türküm vardı...
Hoyrat esen rüzgarlarda seni düşünerek
O gece gözlerini düşünerek
Karşı gelecektim en kuvvetli rüzgarlara...
Kimse yıkamayacaktı beni
Hiç kimse incitemeyecekti
Çünkü yanımda hep sen olacaktın...
Elele gezecektik seninle meydan okurken hayata
Beraber olacaktık setten duvarları geçerken...
Şimdi sokaklarda sensiz yürürken
Sadece yalnızlık var bu şehirde...
Hiç kimsenin incitmediği kadar
Hiç kimsenin kırmadığı kadar
Ve hiç kimsenin yaralayamacağı kadar
Yaraladın kalbimi...
