Şimdi aşk neylerse beni, mavi öyle eyler gözlerimi
.
Deniz kokulu bir yarin koynunda büyüttüğüm sevgimin en orta yerine işlediğim gibi, adın hep kalbimde çarpar... Mavi mavi.
Islak kokun burnuma değdiğinde tanımıştım ben seni. Bir poyrazın kanadından atlayıp, gözlerime düştüğün gündeki gibi. Adın hep kalbimde mavi mavi çarpmaya başlarken o an, maviydi sevinçli gözlerimin seli.
Ben zamansız anlarda yanan bir deniz feneriydim... Senin adın ise mavi denizlerin engini. Kaç geceler teninde yaktım aşkımı, yine geniş teninde soğuttuğum gibi.
Bilirdim yetişmezdi ışığım geniş açıklığına... Dokunamazdı ellerim en derinliğine yüreğinin. Önemli değildi... Çünkü aşkın, uzaklıkta-yakınlıkta değil, kalbimin en derinliğindeki ateşlerimdeydi.
Sen kalbime kazındığından beridir; ellerimde bir ıslaklık, gözlerimde esen bir deli poyraz ki, sorma..! Karlı bir kış günü eserken ciğerlerimden içeri, bir serçenin titrediği gibi titretirdin yüreğimi.
Sen beni unuttuğundan beridir, mavi neyler seni nefesimin hüzün güfteleri. Gözlerim mavi, ellerim mavi... Sana uzanmış gövdemde dide dide açılmış yaralarım tenimin mavi benleri.
Seni sevmeden öncelerden beridir, gök mavi, deniz mavi. Neylesin aşk şimdi beni...
Ellerimi tenimden bir tadımda çektiğinden beri; aşkına adadığım yediveren güllerini diktiğim saksıdaki taçlarım bile mavi.
Bilsem ki,
Gün gelip kapımda düşeceksin,
Bilsem ki,
Bir gün kalbin bir tek bana yeşerecek,
İşte o gün,
Sularına adadığım mavi saçlarımdan ördüğüm kefenimi sarar gövdeme,
Kör bir kuyunun içinden akıp,
Çözüldüğüm bentlerimden sana akar sularım.
Mavine mavi ekleyerek susadığım sana,
Susadığım aşkına kanarım.
Hiç hesapsız yollarda kaybedip benliğimi,
Hep sana,
Hep mavine adanırım.
Bilsem ki,
Öleceğim yarın,
Bir günlük aşkına,
Bir ömürlük cehennemlerimi yakarım.
Şimdi aşk neylerse beni, mavi öyle eyler gözlerimi.
Deniz kokulu bir yarin koynunda büyüttüğüm sevgimin en orta yerine işlediğim gibi, adın hep kalbimde çarpar... Mavi mavi.
Islak kokun burnuma değdiğinde tanımıştım ben seni. Bir poyrazın kanadından atlayıp, gözlerime düştüğün gündeki gibi. Adın hep kalbimde mavi mavi çarpmaya başlarken o an, maviydi sevinçli gözlerimin seli.
Ben zamansız anlarda yanan bir deniz feneriydim... Senin adın ise mavi denizlerin engini. Kaç geceler teninde yaktım aşkımı, yine geniş teninde soğuttuğum gibi.
Bilirdim yetişmezdi ışığım geniş açıklığına... Dokunamazdı ellerim en derinliğine yüreğinin. Önemli değildi... Çünkü aşkın, uzaklıkta-yakınlıkta değil, kalbimin en derinliğindeki ateşlerimdeydi.
Sen kalbime kazındığından beridir; ellerimde bir ıslaklık, gözlerimde esen bir deli poyraz ki, sorma..! Karlı bir kış günü eserken ciğerlerimden içeri, bir serçenin titrediği gibi titretirdin yüreğimi.
Sen beni unuttuğundan beridir, mavi neyler seni nefesimin hüzün güfteleri. Gözlerim mavi, ellerim mavi... Sana uzanmış gövdemde dide dide açılmış yaralarım tenimin mavi benleri.
Seni sevmeden öncelerden beridir, gök mavi, deniz mavi. Neylesin aşk şimdi beni...
Ellerimi tenimden bir tadımda çektiğinden beri; aşkına adadığım yediveren güllerini diktiğim saksıdaki taçlarım bile mavi.
Bilsem ki,
Gün gelip kapımda düşeceksin,
Bilsem ki,
Bir gün kalbin bir tek bana yeşerecek,
İşte o gün,
Sularına adadığım mavi saçlarımdan ördüğüm kefenimi sarar gövdeme,
Kör bir kuyunun içinden akıp,
Çözüldüğüm bentlerimden sana akar sularım.
Mavine mavi ekleyerek susadığım sana,
Susadığım aşkına kanarım.
Hiç hesapsız yollarda kaybedip benliğimi,
Hep sana,
Hep mavine adanırım.
Bilsem ki,
Öleceğim yarın,
Bir günlük aşkına,
Bir ömürlük cehennemlerimi yakarım.
Şimdi aşk neylerse beni, mavi öyle eyler gözlerimi.
