şimdi çocuk olmak vardı....

PeLiNiM

Yeni Üye
Üye
şimdi çocuk olmak vardı....
Omuzlarımızda taşıdığımız kırıklıkların acısına merhem sürecek dostlardan ters yüz edilmenin yangınına ağlayamamaktansa ; parçalanan bez bebeğimize , patlayan balonumuza , yere düşürdüğümüz elma şekerine ağlamak vardı ...

Şimdi çocuk olmak vardı...

Sadece parıltılı sözcüklerle giydirilmiş tümcelerde tanımlanan DOST kelimesini , cam bir vazoda kokusunu bilmeden izleyen söz adamı devlere burkacağımıza yüreğimizi ; oyuna çağırmayan arkadaşlarımıza , bu yüzden yalnız kalışımıza burkulmak vardı ...

Şimdi çocuk olmak vardı ...

Kara kararsızlıklardan sonra , acılar duyularak verilen kararlara , sonlara ...hala pare pare acıtmasaktansa yüreği; küçücükken yanağına kondurulan bir tokatın acısına sızlanmak vardı ....

İç acısını bilmemek ve acıların sadece düştüğünde parçalanan dizlerden olduğunu sanmak vardı ....

Şimdi çocuk olmak vardı ...

Ya şimdi çocuk olmak vardı ,
Ya hep çocuk kalmak .
Büyümüş bir bedende
Çocuk kalmaksa
Gerçeği ıskalamak ....




Bedenle birlikte hisleri de büyütmek lazımmış demek ki ...Hatta acımasızlıklara karşı biraz da köreltmek ... Belki de sil baştan başlamak gerek bazen , hayatı sıfırlamak... Şebnem Ferah'ın şarkısındaki gibi ...

Düşüncelerin , duyguların çeşitliliğinde katılımlarınızla güzelleşecek konu başlığımız sevgili meleklerim, buyrun .....

Şimdi çocuk olmak vardı
....
 
canım benim çok sağol çocukluğum dendiğindede aklıma ilk gelen dostluğum geliyo
dostum geliyo
arkadaşım vardı annesiz ben ona acıdığım için değil gerçekten sevdiğim için arkadaştım onunla bir birimizin kapısına mektup yazar atardık
ne güzel günlerdi babası bana derdiki kızım siz birbirinize emanetsiniz siz arkadaş değilsiniz kardeşsiniz o seni bıraksada sen onu bırakma derdi hep
yıllar geçti aradan eşimle ziyaretede gitmiştik elini öptük ama şimdi yaşamıyor

arkadaşımda evlendi çocuğuda var ama sadece telde görüşüyoruz oda çok sık değil ama kopmadık
hala dostum göremesemde ....
 
canım paylaşım için çok sağol öncelikle...benimde çocukluğum denince aklıma ilk gelen şey dostluğum oluyo eskiden dostluklarda arkadaşlıklarda çok güzeldi en önemlisi acıma duygusu vardı bizim çocukluğumuzda şimdi bakıyorumda büyüklerle yarışıyo çocuklar acımasızlık konusunda benim çocukluğumuda ne olursa olsun herşeyini paylaşmak vardı sırrını muhafaza etmek vardı güven vardı en ufak bişeyden birbirine küssende kin duymamak vardı.ben çocukluktaki dostlarımla malesef çok sık görüşemiyorum ama telefonlada olsa aramaya çalışıyorum aslında yanlış daha fazla vakit ayırmak gerekiyo ama malesef hayat...
 
Geri
Üst