Söyle Deniz suyu bağımlılık yapar mı ki?!?!
Suya yazıldı bu yazı…
Gökyüzünde parlak bir yıldız vardı…
Saat, gece yarısı şarkılarının üçüncü perdesi…
Uyuyorsun… Ben kelimeleri henüz indirmişim raflarından. Görsen, nasıl naz etti her biri. Sana ‘suya’ yazacağım sizleri deyince, hiç zorluk çıkarmadılar biliyor musun? Ben de son birkaç gündür neden tozlu rafları benim yazılarıma tercih ediyorlar diye düşünüyordum. Meğer, sensizlik onların da canına tak etmiş! Nereden bilebilirdim ki? Neyse ki fazla geç kalmadan onları ölmekten, kendimi dinlemekten, ve en önemlisi, hepimizi sensizlikten kurtardım.
Aynamda telaşlı bakışın, ‘geç kaldım, dersim var’ diyen sözcüklerin kalmış. Ne zaman kendime bakacak olsam, bunları görüyorum. Sonra başlıyorum gülmeye. Senden ve o akşamdan kala kala bunlar kaldı diye. Oysa ben çam kokusu da olsun isterdim. Güzel, okkalı bir müzik bulma çabaların, sigaramı bir türlü içirtmeyen dokunuşların, ve elbet sonunu ikinci kez getiremediğim, içtiğime içeceğime pişman ettiğin biranın gittikçe köpüren(!) sıcaklığı da olsun isterdim. Yani anlayacağın:
*“Küçük şeyler bizi usandıran,
küçük şeyler bizi utandıran,
…
Hep kısa anlar mutluluklar
Hayal görür uzun sananlar
…
Gel gör ki; sadece tek cümlen kalmış! N’apalım, yetinmesini de bilmeli bu yoklukta. Aşk terk-i diyarda, mevsim inadına ilkbaharda.
Suya…
belki de susuzluğuma yazıldı bu yazı…
Fotoğraflarına baktım, sırf perdelerimi açmamak adına. Yaram ne kadar kanarsa, altından ne kadar o bir buçuk saatin iltihabı çıkarsa iyileşirim diye… Oysa hiçbir şey düşündüğüm gibi olmadı… Akıp gittin gözlerimin boşluğundan. Ne tuhaf, su gibiydin! Çırılçıplak ve öylesine tuzlu… Anlayacağın yine sevdanla buluşturdum seni. İstemeden de olsa, kıyıda yavaş yavaş yürürken sen, ben gözlerimle tek hamlede denize attım seni. Biliyor musun belki de bu hayatta bir şekilde dalıp da kaybolmayacağın tek yer orası… Mavi derinlikler… Yer önemli değil! Açıklarda olup olmaman da. Sonuçta tüm gerçeği saklayan ve aslında saklamak zorunda kalan senin denizlerin.
Anlaşılan alışmışım dengesiz sözcükleri dengeye getirmeye. Aşkın kolundan tutup zorla sayfalara oya gibi işlemeye. Yarattığın boşlukları bir şekilde doldurmaya, anlaşılan gerçekten alışmışım.
Beşinci kez su’ya yazıldı…
Daha yapacak altı yolculuk var.
Yazılmayan, yazmadığım kelimeleri saklıyorum.
Haberin olsun döneceğim.
Uyumak üzereyim. Kelimeleri henüz yatırdım uykuya. Bir de ağrı kesici verdim, ne olur ne olmaz diye. Hiç sızlanmadılar biliyor musun?
Deniz suyu bağımlılık yapar mı ki?!?!
ALINTI
tatlıaşkım
Gökyüzünde parlak bir yıldız vardı…
Saat, gece yarısı şarkılarının üçüncü perdesi…
Uyuyorsun… Ben kelimeleri henüz indirmişim raflarından. Görsen, nasıl naz etti her biri. Sana ‘suya’ yazacağım sizleri deyince, hiç zorluk çıkarmadılar biliyor musun? Ben de son birkaç gündür neden tozlu rafları benim yazılarıma tercih ediyorlar diye düşünüyordum. Meğer, sensizlik onların da canına tak etmiş! Nereden bilebilirdim ki? Neyse ki fazla geç kalmadan onları ölmekten, kendimi dinlemekten, ve en önemlisi, hepimizi sensizlikten kurtardım.
Aynamda telaşlı bakışın, ‘geç kaldım, dersim var’ diyen sözcüklerin kalmış. Ne zaman kendime bakacak olsam, bunları görüyorum. Sonra başlıyorum gülmeye. Senden ve o akşamdan kala kala bunlar kaldı diye. Oysa ben çam kokusu da olsun isterdim. Güzel, okkalı bir müzik bulma çabaların, sigaramı bir türlü içirtmeyen dokunuşların, ve elbet sonunu ikinci kez getiremediğim, içtiğime içeceğime pişman ettiğin biranın gittikçe köpüren(!) sıcaklığı da olsun isterdim. Yani anlayacağın:
*“Küçük şeyler bizi usandıran,
küçük şeyler bizi utandıran,
…
Hep kısa anlar mutluluklar
Hayal görür uzun sananlar
…
Gel gör ki; sadece tek cümlen kalmış! N’apalım, yetinmesini de bilmeli bu yoklukta. Aşk terk-i diyarda, mevsim inadına ilkbaharda.
Suya…
belki de susuzluğuma yazıldı bu yazı…
Fotoğraflarına baktım, sırf perdelerimi açmamak adına. Yaram ne kadar kanarsa, altından ne kadar o bir buçuk saatin iltihabı çıkarsa iyileşirim diye… Oysa hiçbir şey düşündüğüm gibi olmadı… Akıp gittin gözlerimin boşluğundan. Ne tuhaf, su gibiydin! Çırılçıplak ve öylesine tuzlu… Anlayacağın yine sevdanla buluşturdum seni. İstemeden de olsa, kıyıda yavaş yavaş yürürken sen, ben gözlerimle tek hamlede denize attım seni. Biliyor musun belki de bu hayatta bir şekilde dalıp da kaybolmayacağın tek yer orası… Mavi derinlikler… Yer önemli değil! Açıklarda olup olmaman da. Sonuçta tüm gerçeği saklayan ve aslında saklamak zorunda kalan senin denizlerin.
Anlaşılan alışmışım dengesiz sözcükleri dengeye getirmeye. Aşkın kolundan tutup zorla sayfalara oya gibi işlemeye. Yarattığın boşlukları bir şekilde doldurmaya, anlaşılan gerçekten alışmışım.
Beşinci kez su’ya yazıldı…
Daha yapacak altı yolculuk var.
Yazılmayan, yazmadığım kelimeleri saklıyorum.
Haberin olsun döneceğim.
Uyumak üzereyim. Kelimeleri henüz yatırdım uykuya. Bir de ağrı kesici verdim, ne olur ne olmaz diye. Hiç sızlanmadılar biliyor musun?
Deniz suyu bağımlılık yapar mı ki?!?!
ALINTI
tatlıaşkım
