Susmayı ögreniyor yüregim

kar_tanesi

Yeni Üye
Üye
Susmayı ögreniyor yüregim
Yine KendimLe Basbasayim... Seni BuLupta Ayni Anda Kaybettigim Yerdeyim...

Insanin Bir SeyLere Karar Vermesi Nea Kadar Zor; Ya Seni Icime GömmeLi Ya da Artik Icimden Sokup AtmaLiyim...
Her Nea OLursa OLsun SusmaLiyim... Hangisi Daha Zor...? Hangisi Daha Aci...? Gercekten GitmeLi Miydin, Yoksa KaLip Yanimda SavasmaLi mi...? Bir YoL Ariyorum Kendime, BuLdugum Bütün YoLLar Ise Hep Sana Cikiyor...

KapanmaLi Artik GözLerim... Sonsuz KaranLikta Tek Basima Yürümeye Devam EtmeLiyim... YürümeLiyim Ardima BiLe Bakmadan, YürümeLiyim ParcaLayarakt DegerLeri ve SevgiLeri, Yok Ederekt Yasadigim Tüm ZamanLari...

NasiLda Acimasiz Zaman... NasiL da YüceLtmistim Seni Gözümde... Tutup Kendi ELLerimLe Koymustum En Yüksege, MeLek OLmustun... Sonra KeyifLe IzLemistim YüceLigini.... Yine de Ben BitirmeLiyim... Tutup KoLLarindan IndirmeLiyim OLdugun Yerden Seni... Ya da Seni OLene Dek YasatmaLiyim Icimde... Nea Kadar Zor Bir Karar...

Bir Yanim: ''Bir Daha Kimse, Hic Kimse Onun Kadar Cok SeviLmeyecek'' derken Bir Yanim Sakin, Sessiz...

Zaman Geciyor Acim Dinmiyor... Kapanmiyor YaraLarim... Tükenirken Ben, AkLimda Bir Tek Sen... Görüyor Musun, Yie Konusuyorum ama Sessizce... Susmayi Ögreniyor Yüregim...
alıntı.
 
Geri
Üst