Tanışma Hikayemiz.. Y & G
Hayatımda kıymetli sayılacak oldukça fazla şeylerim olduğuna inanıyorum..Çarşamba günleri,tek bir kırmızı gül,okul hayatının vazgeçilmezi sıraların altındaki notlar..
Bir çarpışmaydı belki sevgilimi kendimi aşık ettiğim.Her şeyden habersizdim ama meğer seni bekliyormuş bu hayatım,benliğim.. Önce dadanmış bir sapık sandığım herkese belki korku, belki dalgayla söylediğim bir şeydi.Annem,babam dahil herkes duymuştu müdüre şikayet et diyorlardı söyle ki sana bir şey olmasın
Ama ben sabırla bekledim, inanılmaz merak ediyordum çünkü. Belki de içimdeki histi ya da kaderimdi yaşadığım.. Benim sapık sandığım gerçekten utangaç ve delice aşık biriymiş meğer..
Film gibi değil mi? Ancak filmlerde olur böyle çarpışmalar ve aşk başlar değil mi? Aslında bizde tam olarak öyle olmadı.Zor biriyim sanırım aslında zor değil de nasıl ifade etsem bilmiyorum ama hayatta hep emin olduğum şeyleri yaşamak istiyorum diyelim.Ne istediğimi gerçekten iyi bilmek istiyordum.İnsan kendini bile tanıyamaz ya bazı durumlarda öyleydim aslında başlarda. Hiç tanımadığım birinden aşk mektupları,güller geliyor ve ben.. Ne yapacağımı bilemiyordum ve bir kişiyle mektup geliyor utangaç aşığımdan..
"Benden rahatsız oluyormuşsun ben o gülleri bırakan kişiyim"
Allahım ! Ne yaparsın sen böyle bir durumda. Anladık utangaç olduğunu ama kimsin sen diyordum kendi kendime..
10.sınıftaydım.Okulda öğleci devreydik aşığım ise 11.sınıf ve sabahçı devreydi. Birgün okula geliyorum bir kız arkadaşım heyecanla gelmemi bekliyormuş, sonunda buluşma günü büyük gün diyor.Bende yine tepki yok.Sadece merak hepsi bu..
Ve ilk karşılaşma.. Karşımda ama ben hiç bir şey hissedemiyorum.Tanımadığın birine ne kadar güvenebilirsen o derece de konuşmaya çalışıyordum.Aşığım bana "seni seviyorum" derken bile etrafı izliyormuşum ben
Aradan zaman geçiyor ve biz yavaş yavaş merhabalaşmaya başladık. Mail adresleri alınıyor.İnternette de konuşmaya başlıyoruz.Bazen sabahlara kadar, bazen de hiç konuşmuyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim duyguları davranışlarımda yapıyormuşum meğer.. Karmakarışıktım çünkü, ne konuşurken umut vermek istiyordum, ne de tamamen uzaklaşmak...
Tarih 10.01.2009.. Biz yine internette konuşuyorduk. Saat 5:30 civarlarında yani tarih 11.01.2009 olduğunda konuşurken ben bi anda "SENİNLEYİM" dedim. İnanamadı önce sevgilim şaşırdı kaldı heyecandan ne yapacağını bilemedi..
Ve biz bugün hala birlikteyiz tarih 11.02.2012... Ben onu hala deliler gibi seviyorum ilk günden hiç azaltmadan ama daima arttırarak.. Yaşadığımız günlerin anısını kelimelere dökemiyorum artık. O bambaşka, herşeyim benim.. Varlığımın sebebi, hayatımın tamamı..
Onun varlığı benim nefes alışım,umudum..Bir gülüşü yeter benim hayata sımsıkı tutunmama..
VE BURDAN HAYKIRMAK İSTİYORUM..
SENİ ÇOK SEVİYORUM GÖZ NURUM.. İYİKİ TANIDIM SENİ İYİKİ HAYATIMDASIN, BENİMLESİN.. SENİNLE BAŞLAYAN HER GÜNÜME ŞÜKÜRLER OLSUN..
Allah herkese böyle bir aşk yaşamayı nasip etsin inşallah..
Bir çarpışmaydı belki sevgilimi kendimi aşık ettiğim.Her şeyden habersizdim ama meğer seni bekliyormuş bu hayatım,benliğim.. Önce dadanmış bir sapık sandığım herkese belki korku, belki dalgayla söylediğim bir şeydi.Annem,babam dahil herkes duymuştu müdüre şikayet et diyorlardı söyle ki sana bir şey olmasın
Ama ben sabırla bekledim, inanılmaz merak ediyordum çünkü. Belki de içimdeki histi ya da kaderimdi yaşadığım.. Benim sapık sandığım gerçekten utangaç ve delice aşık biriymiş meğer..Film gibi değil mi? Ancak filmlerde olur böyle çarpışmalar ve aşk başlar değil mi? Aslında bizde tam olarak öyle olmadı.Zor biriyim sanırım aslında zor değil de nasıl ifade etsem bilmiyorum ama hayatta hep emin olduğum şeyleri yaşamak istiyorum diyelim.Ne istediğimi gerçekten iyi bilmek istiyordum.İnsan kendini bile tanıyamaz ya bazı durumlarda öyleydim aslında başlarda. Hiç tanımadığım birinden aşk mektupları,güller geliyor ve ben.. Ne yapacağımı bilemiyordum ve bir kişiyle mektup geliyor utangaç aşığımdan..
"Benden rahatsız oluyormuşsun ben o gülleri bırakan kişiyim"
Allahım ! Ne yaparsın sen böyle bir durumda. Anladık utangaç olduğunu ama kimsin sen diyordum kendi kendime..
10.sınıftaydım.Okulda öğleci devreydik aşığım ise 11.sınıf ve sabahçı devreydi. Birgün okula geliyorum bir kız arkadaşım heyecanla gelmemi bekliyormuş, sonunda buluşma günü büyük gün diyor.Bende yine tepki yok.Sadece merak hepsi bu..
Ve ilk karşılaşma.. Karşımda ama ben hiç bir şey hissedemiyorum.Tanımadığın birine ne kadar güvenebilirsen o derece de konuşmaya çalışıyordum.Aşığım bana "seni seviyorum" derken bile etrafı izliyormuşum ben
Aradan zaman geçiyor ve biz yavaş yavaş merhabalaşmaya başladık. Mail adresleri alınıyor.İnternette de konuşmaya başlıyoruz.Bazen sabahlara kadar, bazen de hiç konuşmuyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim duyguları davranışlarımda yapıyormuşum meğer.. Karmakarışıktım çünkü, ne konuşurken umut vermek istiyordum, ne de tamamen uzaklaşmak...
Tarih 10.01.2009.. Biz yine internette konuşuyorduk. Saat 5:30 civarlarında yani tarih 11.01.2009 olduğunda konuşurken ben bi anda "SENİNLEYİM" dedim. İnanamadı önce sevgilim şaşırdı kaldı heyecandan ne yapacağını bilemedi..
Ve biz bugün hala birlikteyiz tarih 11.02.2012... Ben onu hala deliler gibi seviyorum ilk günden hiç azaltmadan ama daima arttırarak.. Yaşadığımız günlerin anısını kelimelere dökemiyorum artık. O bambaşka, herşeyim benim.. Varlığımın sebebi, hayatımın tamamı..
Onun varlığı benim nefes alışım,umudum..Bir gülüşü yeter benim hayata sımsıkı tutunmama..
VE BURDAN HAYKIRMAK İSTİYORUM..
SENİ ÇOK SEVİYORUM GÖZ NURUM.. İYİKİ TANIDIM SENİ İYİKİ HAYATIMDASIN, BENİMLESİN.. SENİNLE BAŞLAYAN HER GÜNÜME ŞÜKÜRLER OLSUN..
Allah herkese böyle bir aşk yaşamayı nasip etsin inşallah..
