UnutuŞ Saatlerİ

[Misafir]

Unutuş saatleriydi bunlar
İnsan kardeşlerindi sana seni unutturan
Ölüm vardı her şeyin sonunda
Ama ölümün arkasında hiç ölmeyen aşkın vardı
Sevinirdin bazen, gülerdin
Ama içinde bir yer durmadan kanardı...
Sen kendini ne kadar çok unutsan da
O dinmeyen sızı sana yine seni hatırlatırdı
Koşardın sevgili sanıp dünyaya
Koşardın ondaki kendini tamamlamaya
Ve sevgili seni eksik tanıdıkça
Sen onu daha eksiksiz severdin...