Yalan

[Misafir]

Hadi gidiyorsun...
Yürekten kan gidiyor sen gidiyorsun
Her şey gidiyor, gökte bulut
Dağda kar, düzde kervan gidiyor
Solgun bir gül oluyor insan
Bir demet kır çiçeği ölüyor, sen gidiyorsun
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
Bakma öyle, ben kanıyorum sen üşüyorsun
Kolay değil bir yalan bu
Yaralayan, kanayan, koca bir yalan
Yalan işte sevdiğim yalan
Şarkılardan arta kalan
Ve sabah buğusu, ve tarla faresi
Ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
Yumuşak, sıcak bir yalan
Islak gözlerimle geçiyorum
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Ceplerimde kül var bir yangından arta kalan
Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
Her şey bir yalan gibi yandığı zaman
Yalnız olduğunu anlıyor insan
Anladım ve geçtim
Yaralı bir ceylanın kalbinden
Aynamı kırdım, fotograflarını yaktım
Nasıl da acımasızdım tafralarına karşı
Nasıl da umarsız...
Su gördüm düşümde
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
Sonra sabah oluyor,
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu
Hayır diyordu bir dağ köylüsü
Hiç bir şey için geç değil
Ve geç değil bir şey için hiç bir şey
Bir şey vardı öyleyse bir şey
Beni çeken, gecenin dağdasından uzağa
Kocaman çayırlara çeken bir şey
Gümrah ırmaklara, sonra sıcağa
Sonra acıya, sonra yaralarıma merhem olmaya
Kapıma dayanan bir şey
Tutsana beni, bırakmasana
Olsun, yaralasana, olsun ağrısa da
Yalan da olsa kalsana
Dağ köylüsü aşkın olduğu yerde ben varım
Yağmur yağar saçlarım filizlenir
Bir yıldız düşer omuzlarıma
Islık çalar ıslanır,
Şarkılarımı söyler geçerim kapından
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
Tanırlar beni, bilirler
En iyi yalanlarını alırım onların
Adresler sorarım oturmaz orada
Ve kimseler olmaz ben sordukça
Dağ köylüsü gidersen şimdi git
Kalırsan şimdi...