Geceyi Ağlatan Kadın
Kehribar renkli saçları omuzuna dökülmüş
Gözlerini günlerce kanlı yaşlar bürümüş
Dünya ona değil o dünyaya tam küsmüş
Bir narin çiçekti o hep kırılıp dökülmüş…
Sanki dünyanın tüm derdi çöktü sırtına
Umudu hiç kalmadı mutlu yaşamdan yana
Kederler geldi hep, ayrılık peşinsıra
Sevgiler, mutluluk, yaşamında kapkara…
Işıklar tükendi kadının aydınlık dünyasında
Gündüzler gece oldu karanlık her yanında
Uzansa bir ışık yok kahretti dostlarına
Anladı ki tüm dostluklar zeval yollarında…
Gece onun tek dostu tek sırdaşı olmuştu
Sabahlara dek başbaşa mutsuzlukla dolmuştu
Karanlıklar gözyaşlarına kara bir kucak olmuştu
Dertleşti gecelerce artık gün açmaz olmuştu…
Göklerde yıldızlar vardı hepsi bir bir söndü
Mehtabın kızıl rengi hep siyaha büründü
Ümit yok beyazlara sanki birbirine küstü
Kehribar saçlı kadının saçları aklara döndü…
Bir gece sabaha dek kanlı bir yağmur yağdı
Hıçkırıkla boğulan güçlü şimşekler çaktı
Her tarafı kara sis kara duman kapladı
Anladı ki o kadın, sonunda gece de ağladı.
Ayrılık mektubu
Ayrılık mektubu dün gece geçti elime
Ağlamak istedim yaş dolu gözlerimle
Acele cevap yaz demişsin
Satırlarında bana ağlama demişsin
Üzülme aşk bazen güldürür bazen ağlatır
Bizim aşkımız ağlatan aşk demişsin
Aşkımı düşündü mü rahatlatır diye
Kelimelerinde bana maziyi düşünme demişsin
Seviyorsan beni azda olsa
Dediklerimi ne olur yap demişsin
Küsmek istedim sensiz hayata
Not olarak darılma demişsin
Birini sev sende benim sevdiğim gibi
Seversen mutlu ol demişsin
Oysaki ben sonsuza kadar seni bekleyecektim
Zarfın üstüne beni bekleme demişsin
SENSiZLiK Mi BENi AĞLATAN
Yine sensiz geçen bu gecemde
Göz yaşlarım benimle birlikte
Elimde senin resmin
Dalar giderim yine eski günlere
Hayat sevince,sevilince güzelmiş
Ben sevdim sevilmedim
Bu yüzden bütün umutsuzluğum,kırgınlığım
Birtek ona nefretim
Sevdiğinin yolunu beklemekmiş zor olan
Sevilmeyi ümit etmekmiş beni ağlatan
Geceleri ağlarımya ben hani
Yıldızlar şahidim olsun diye belkide…
Zaten birtek onlar şu karanlık gecemi aydınlatan
Birtek onlar ben kaybolmuşken yol gösteren
Sadece onlar bana sevmeyi öğretip ,
Sevilmeyi beklememi söyleyenler…
BENİ AĞLATMA
Yalnızım kimsem yok ben bir mecnunum,
Sevgilim ağlayıp beni ağlatma.
Gözlerim yaşlıdır teselli et de,
Sakın ha! Ağlayıp beni ağlatma.
…
Sevgiye şefkate muhtacım muhtaç,
Gül oyna ne olur biraz neşe saç,
Misk kokan güllerden yap bana bir taç,
Yapamam deyip de beni ağlatma.
…
Sana bir sözüm var gül bahçesinden,
Teşrif et içelim aşk badesinden,
İlkbahar da öten bülbül sesinden,
Dinlemem deyip de beni ağlatma.
…
Boyun selvi gibi uzun ve ince,
Bakmamak elde mi seni görünce,
Unutamam seveceğim ömrümce,
Sevemem deyip de beni ağlatma.
…
Kırlarda koşalım uçarcasına,
Bir dere misali coşarcasına,
Cennet bahçesinde yaşarcasına,
Gülemem deyip de beni ağlatma
Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma
Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.
Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum
Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.
Yanarak, yıkılarak
Aklıma her geldiğinde ağlayarak....
Ağlatan Mutluluk
Çıksam şimdi güzelliğin gökyüzüne
Dolaşsam
Görsem bütün tanrısal sevgileri
Ölümsüzlüğün sofrasına bağdaş kursam
Ve anlatsam
Anlatsam o ağlatan mutluluğu
Bilmem inanır mı bana mavilikler
Suskun bir coşkunun doruklarında
Pürköpük ve rüzgarlı
Bir nehir kahkahasıydı gözyaşı
Vivaldi böyle dinlenirmiş meğer
Mutluluk bile sensiz çekilmezmiş
Ben ki yaşamı toprak bilmiştim
Nice tohumlar ekmiştim bunca yıl
Geç anladım
Aşkın tohumu sensiz ekilmezmiş
Sessizlik açarken zulüm bahçeleri
Gözlerinde bir anda dört mevsim
Her mevsimin güzelliğinde sen
Bunca ayrık ve diken içinden
Güle çıkmak işte budur desem
Bilmem inanır mı bana çiçekler
İçimde sayısız denizlerin şahlandığı
O günü tarihlesem şimdi
Irmak ırmak çizsem zamanın yüzüne
Adına sonsuzluk desem
Ve her saniyesini o sonsuzluğun
An be an şiirleştirmek istesem
Bilmem inanır mı bana sözcükler
