bir hikayem var
bir zamanlar bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:Mutluluk,üzüntü,bilgi ve tüm diğerleri Aşk dahil...Bir gün adanin batmakta olduğu duygulara haber verilmiş.Bunun üzerine hepsi adayı terketmek için hazırlanmışlar.Aşk,adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.Ada neredeyse battığı zaman,aşk yardım istemeye karar vermiş.Zenginlik çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş.Aşk'zenginlik beni yanına alır mısın?' diye sormuş.Zenginlik' hayır alamam teknemde çok fazla altın ve gümüş var senin için yer yok' demiş..Aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir den yardım istemiş.'Kibir lütfen bana yardım et!'..Kibir 'sana yardım edemem Aşk sırılsıklam sın ve yelkenlimi mahvedebilirsin 'demiş.Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş:'Üzüntü seninle geleyim.'demiş .Üzüntü ise' of Aşk o kadar üzgünüm ki yalnız kalmaya ihtiyacım var ' demiş.Mutluluk da Aşkın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki Aşkın cağrısını duymamış..Aşk birden bir ses duymuş.'Gel Aşk seni yanıma alacağım...' Bu Aşktan daha yaşlıca birisiymiş.Aşk kendini o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki onu yanına alanın kim olduğunu akıl edememiş.Yeni bir kara parçasına vardıklarında Aşk a yardım eden yoluna devam etmiş.Ona ne kadar borçlu olduğunu farkeden Aşk,Bilgi ye sormuş:'Bana yardım eden kimdi?' Bilgi o Zaman dı diye cevap vermiş.'Zaman mı ? Neden bana yardım etti ki ?' diye sormuş Aşk.Bilgi gülümsemiş:
''Çünkü sadece Zaman Aşk ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir''
''Çünkü sadece Zaman Aşk ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir''
.....
