hepimiz karanlıga sıgınmış böcekler değilmiyiz aslında...antenlerimiz korkuyla,acıyla ,aldatılmanın ironisiyle titremiyormu sanki... saklandıgımız yerden yeryüzüne, yeryüzünün kötü adamlarına şüpheyle yaklaşmıyormuyuz? bizlerde delirmiyecekmiyiz bu sıstemde,bu koşullarda,bu baskıyla... her an üstümüze bi terlik inebili...r,sevgilimizin yüzü cibinlikle örtülebilir ya da ruhumuza sıkılan bir flitre zehrin doruklarına ulaşabiliriz.artık mutluyuz .çünkü bunca böcek savarın saldırıya geçtiği bir coğrafyada ters dönsek bile hala oynatabiliyor ve gökyüzüne , gökyüzünün şahane yıldızlarına .yıldızlardaki küçük prenslere umutla bakabiliyoruz.iyiyiz,iyiyiz...hakikaten iyiyiz.öldüremiyorlar .ezemiyorlar.milyonlarcayız.dahada milyonlara katlanacagız.gülümseyin ve gülümseyebildiginiz için aglayın ''küçük İskender''