N
nvml
Forum Okuru
eşimle ilgili çok huzursuzum... lütfen yardım!!!
Merhaba kızlar... Uzun süredir içimi kemiren sorunlarım var. Ben mi kuruntu yapıorm yoksa gerçekten birer problem mi bunlar bilmiyorum.
Eşimle büyük bir aşkla evlendik. Onu gerçekten çok sevdim ve onun da beni sevdiğine inandım. Ben çalışmaya başlar başlamaz tanıştık ve ilişkimiz başladı. Fakat farklı şehirlerde yaşıyorduk. Bir buçuk yılın sonunda evlenmeye karar verdik. Ve nişanımızı nikahımızı yaptık. Düğünü sonraki yaz yapmamızı istedi aileler. Nikahımızı da ben onun yanına tayin isteyim diye nişan esnasında kıydık. Ve nişandan düğüne kadar bir yıl boyunca birlikte yaşadık. O bir yıl boyunca çok eğlendik. Düğünümüzü eşyamızı herşeyimizi ikimiz elele vererek yaptık. Tabi bazı sorunlarımız oldu. Ben sigara kullanıyordum. Eşim kullanmıyordu ona bırakmak için söz vermiştim ama tutamadım. O da bu konuda hassas olduğu için çok kötü kavga ettik. Sonra bıraktım tabii...Birde ben ortaokuldan sonra hep yatılı okudum ev işi fln bilmiyordum yemek yapmasını eve bakmasını fln. Bu da aramızda problem oldu. Sürekli beni eleştiriyordu. Tembellikle suçluyordu. Yaptığım bir çok şeyde kusur buluyordu. Bende hep kendimi suçu buluyordum bilmediğimi beceremediğimi düşünerek ama üslubu beni çok kırıyordu. Bu bir yıl böyle geçti. Düğünümüzü yaptık. 5ay kadar sonra eşim işi sebebiyle 6 ay kadar yurtdışına gitti. Bu 6 ay boyunca ben evde yalnızdım. Bulunduğumuz şehirde de çok fazla arkadaş edinememiştim. Çok yanızlık çektim bunaldım. 1 haftalığına annemlerin yanına gitmek istedim ama eşim izin vermedi. Ve bana içimden hiç çıkmayan sözler söyledi. Bana "sen evin sorumluluğunu almıyorsun, evi benimsemiyorsun, eminimki evde heryer berbattır herşey kokmuş çürümüştür ve senin haberin yoktur. Haline bi bak kilo almışsın, kendine bile bakmıyorsun. Seninle çocuk bile yapılmaz" gibi şeyler söyledi. Çok üzüldüm. Çünkü artık öğrenmiştim o dönemde evime de gayet iyi bakıyordum. Bundan da öte beni anlamıyordu. Yalnızlık çektiğimi bunaldığımı göremiyordu.Sonrasında bu konuda konuşmamıza reğmen beni haklı bulmadı. Özür de dilemedi. Ben yine sineye çektim. Altı ayın sonunda artık onun gelmesini istemeyecek duruma geldim. Geleceği gün yaklaştıkça stresim arttı. Geldiğinde 15günlük izni vardı onu da ailesinin ve benim ailemin yanında geçirdik. Benim biraz daha iznim vardı sen de izin al birlikte birşeyler yapalım tatile gidelim birbirmizle hasret giderelim dedim. İzin alamadığını söyledi. Bir süre sonra ikimzde 4 günlük izin aldık. Bunda da yine ailesinin yanına gitmek istedi. Ben istemedim inat ettim. Evimizde kaldık ama özel hiç bir şey yapmadık. Bundan iki hafta sonra çalıştığı yer eşimi yıllık izne çıkardı. Benim tatilim yok ve eşim beni bırakıp yine ailesinin yanına gitti. Bu süre boyunca beni çok az aradı. Çok az mesajlaştık.
Ben kendimi çok kötü hissediyorum. Ne ne yaşadığımı anlayabiliyorum, çözümleyebiliyorum ne de buna bir çözüm bulabiliyorum.Olaylara dışarıdan bi bakış açısına ihtiyacım var. Yardımcı olun lütfen. Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Ama maalesef çok dolmuştum.
Eşimle büyük bir aşkla evlendik. Onu gerçekten çok sevdim ve onun da beni sevdiğine inandım. Ben çalışmaya başlar başlamaz tanıştık ve ilişkimiz başladı. Fakat farklı şehirlerde yaşıyorduk. Bir buçuk yılın sonunda evlenmeye karar verdik. Ve nişanımızı nikahımızı yaptık. Düğünü sonraki yaz yapmamızı istedi aileler. Nikahımızı da ben onun yanına tayin isteyim diye nişan esnasında kıydık. Ve nişandan düğüne kadar bir yıl boyunca birlikte yaşadık. O bir yıl boyunca çok eğlendik. Düğünümüzü eşyamızı herşeyimizi ikimiz elele vererek yaptık. Tabi bazı sorunlarımız oldu. Ben sigara kullanıyordum. Eşim kullanmıyordu ona bırakmak için söz vermiştim ama tutamadım. O da bu konuda hassas olduğu için çok kötü kavga ettik. Sonra bıraktım tabii...Birde ben ortaokuldan sonra hep yatılı okudum ev işi fln bilmiyordum yemek yapmasını eve bakmasını fln. Bu da aramızda problem oldu. Sürekli beni eleştiriyordu. Tembellikle suçluyordu. Yaptığım bir çok şeyde kusur buluyordu. Bende hep kendimi suçu buluyordum bilmediğimi beceremediğimi düşünerek ama üslubu beni çok kırıyordu. Bu bir yıl böyle geçti. Düğünümüzü yaptık. 5ay kadar sonra eşim işi sebebiyle 6 ay kadar yurtdışına gitti. Bu 6 ay boyunca ben evde yalnızdım. Bulunduğumuz şehirde de çok fazla arkadaş edinememiştim. Çok yanızlık çektim bunaldım. 1 haftalığına annemlerin yanına gitmek istedim ama eşim izin vermedi. Ve bana içimden hiç çıkmayan sözler söyledi. Bana "sen evin sorumluluğunu almıyorsun, evi benimsemiyorsun, eminimki evde heryer berbattır herşey kokmuş çürümüştür ve senin haberin yoktur. Haline bi bak kilo almışsın, kendine bile bakmıyorsun. Seninle çocuk bile yapılmaz" gibi şeyler söyledi. Çok üzüldüm. Çünkü artık öğrenmiştim o dönemde evime de gayet iyi bakıyordum. Bundan da öte beni anlamıyordu. Yalnızlık çektiğimi bunaldığımı göremiyordu.Sonrasında bu konuda konuşmamıza reğmen beni haklı bulmadı. Özür de dilemedi. Ben yine sineye çektim. Altı ayın sonunda artık onun gelmesini istemeyecek duruma geldim. Geleceği gün yaklaştıkça stresim arttı. Geldiğinde 15günlük izni vardı onu da ailesinin ve benim ailemin yanında geçirdik. Benim biraz daha iznim vardı sen de izin al birlikte birşeyler yapalım tatile gidelim birbirmizle hasret giderelim dedim. İzin alamadığını söyledi. Bir süre sonra ikimzde 4 günlük izin aldık. Bunda da yine ailesinin yanına gitmek istedi. Ben istemedim inat ettim. Evimizde kaldık ama özel hiç bir şey yapmadık. Bundan iki hafta sonra çalıştığı yer eşimi yıllık izne çıkardı. Benim tatilim yok ve eşim beni bırakıp yine ailesinin yanına gitti. Bu süre boyunca beni çok az aradı. Çok az mesajlaştık.
Ben kendimi çok kötü hissediyorum. Ne ne yaşadığımı anlayabiliyorum, çözümleyebiliyorum ne de buna bir çözüm bulabiliyorum.Olaylara dışarıdan bi bakış açısına ihtiyacım var. Yardımcı olun lütfen. Çok uzun yazdım kusura bakmayın. Ama maalesef çok dolmuştum.
Hiçbir zaman ne eşim ne de ailesi bana bununla ilgili gelmedi bile.. Zaman için de evimi, çocuklarımı eşimi ve misafirlerimi son derece en iyi şekil de ağırlayıp onların ihtiyaçlarını tek başıma giderebilecek konuma geldim. Bunlar zamanla olabilecek şeyler. Hiç kimse anasının karnın da bazı şeyleri öğrenmemiştir.. Eşin burada sana çok büyük haksızlık yapıyor. Anladığım kadarı ile zaten sen kendinle olan eksikliklerin için bir çaba ve iyileştirme yoluna girmişsin. Evlilik iki kişinin hataları ve eksikleri ile birbirini idare etmesi ile yürür..Öncelikle saygı ve sevgi çerçevesi için de halledilmeyecek sorun yoktur. Kimse dört dörtlük değildir ama sürekli eleştirilen bir insan kendine olan özgüvenini de kaybeder. Bu dünya da kimseyi memnun etmek zorun da değilsin kendine olan özgüvenini ve saygını asla kaybetme.. Dik dur elinden geldiğince temiz, bakımlı ve özgüvenli ol derim ben sana
