her basamakta kalbi biraz daha acıyor; gözlerinden sanki yaşlar süzülüyordu .içi acıyordu baharına dönmüşken onun tarafından kabullenememek fena acıtmıştı canını .artık boşaldı gözyaşları kafasını cevirdi birden.. koştuu o bir bir yavaştan indiği basamakları koşar adımlarla çıkıyor ;
-baharım affet beni affett anlatmalıyım herşeyi sana bir dinlemelisin beni..
diyordu . ama baharından hiç bir tepki yoktu ne kal .. nede git..