Simdi uzaklardasin...
Şimdi uzaklardasın vakit çok geç. Geç vakitte kağıdı kalemi harmanlayıp yazı yazmak için sebep aramaya gerek yok. Fotoğrafını aldım karşıma, keskin gülüşünden bir anlam çıkartıp dümdüz ediyorum kelimeleri.
Pazarlık etmeden, altı üstü kimsede kalmadan yüreğimden yüreğine geçtiğim iletilerdir bunlar. Ötesi yok. Gülüşün Sivas yangını gibi Yılmaz Erdoğan vari cümleler kuramam sana. Çünkü biliyorum ki o gülüşündeki yangın Sivas’ta çıksaydı hiç aydın sağ çıkmazdı o yangından. Benzetmeler sana göre değil. Senden ötürü olan hiçbir şey, ikame edilmeyecek. İzmir artık sessizleşti hep seni dinleyecek.
Bugün,
İzmir’de yağmur vardı, canım sıkıldı.
Sen yoktun,
Sebebim bu.
Yazıyorum o halde...Bencil oluyorum seni düşününce.
Koruyorum seni gözlerimle...
Yukarıdan aşağı, soldan sağa bulmaca gibi çözüyorum yüreğimi sana.
Ukalalık etsem de bazen seni ne kadar sevdiğimi söylesem de.
İnan hiçbir kelimeyle anlatamıyorum bazı şeyleri.
Bu bazı şeyler beni yaşatıyor inan ki.
Bana ne yaptın bilmiyorum, kahvaltı yapıyorum artık. Sakallarımı kesiyorum.
Kaç gündür yüzüm tıraşlı sokağa çıkıyorum.
Saat sabah 3’te birden uyanıyorum veya. Yanımdasın.
Gözümü kapıyorum, karanlığımdasın. Güneşimdeyse patlıyorsun içime içime.
Anlamadım sen nesin?
Koruyorum seni gözlerimle...
Yeşil bir dünyanın siyah saçlar üzerinde kombinesi işte.
İlk okula başlayan bir öğrenci neden ağlarsa ben de seni o yüzden seviyorum.
Annemden kopmak bir.
Senden kopmak bin bir.
Gözlerimin görüp görebileceği, en derin ve en sen bakışlarla bakıyorsun ya bazen. O zaman ölmüyorsam, ölmem daha çok.
Her saniye beynimin içinde ayrı istikametlerde seyreden sülietini görüyorum.
Bir anlam veremedim bu düşüncelere, anlayamıyorum...
Pazarlık etmeden, altı üstü kimsede kalmadan yüreğimden yüreğine geçtiğim iletilerdir bunlar. Ötesi yok. Gülüşün Sivas yangını gibi Yılmaz Erdoğan vari cümleler kuramam sana. Çünkü biliyorum ki o gülüşündeki yangın Sivas’ta çıksaydı hiç aydın sağ çıkmazdı o yangından. Benzetmeler sana göre değil. Senden ötürü olan hiçbir şey, ikame edilmeyecek. İzmir artık sessizleşti hep seni dinleyecek.
Bugün,
İzmir’de yağmur vardı, canım sıkıldı.
Sen yoktun,
Sebebim bu.
Yazıyorum o halde...Bencil oluyorum seni düşününce.
Koruyorum seni gözlerimle...
Yukarıdan aşağı, soldan sağa bulmaca gibi çözüyorum yüreğimi sana.
Ukalalık etsem de bazen seni ne kadar sevdiğimi söylesem de.
İnan hiçbir kelimeyle anlatamıyorum bazı şeyleri.
Bu bazı şeyler beni yaşatıyor inan ki.
Bana ne yaptın bilmiyorum, kahvaltı yapıyorum artık. Sakallarımı kesiyorum.
Kaç gündür yüzüm tıraşlı sokağa çıkıyorum.
Saat sabah 3’te birden uyanıyorum veya. Yanımdasın.
Gözümü kapıyorum, karanlığımdasın. Güneşimdeyse patlıyorsun içime içime.
Anlamadım sen nesin?
Koruyorum seni gözlerimle...
Yeşil bir dünyanın siyah saçlar üzerinde kombinesi işte.
İlk okula başlayan bir öğrenci neden ağlarsa ben de seni o yüzden seviyorum.
Annemden kopmak bir.
Senden kopmak bin bir.
Gözlerimin görüp görebileceği, en derin ve en sen bakışlarla bakıyorsun ya bazen. O zaman ölmüyorsam, ölmem daha çok.
Her saniye beynimin içinde ayrı istikametlerde seyreden sülietini görüyorum.
Bir anlam veremedim bu düşüncelere, anlayamıyorum...
