Sizin Hiç Anneniz ÖLdü Mü ?
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
bak mevsim umut mevsimi
papatya mevsimi gül mevsimi
mevsim bahar
dağlar kar
suların coşup taştığı zamandır...
Kalk yarasına merhem olduğum kalk
ben geldim uyan da bir bak
yatma öyle sessiz öyle nefessiz n’olur yatma öyle çaresiz aç gözlerini yaşadığını bileyim gülersen güleyim ağlarsan gözyaşını sileyim oynat kirpiklerini bulutlar uçsun gözlerinde bahar yağmurları yıkasın saçlarını ölmek gerekiyorsa ben öleyim...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
ben geldim uyan da bak
kime bu nazın kime bu küsün
bu inat niye
konuş benimle Allah aşkına konuş
yatma öyle sessiz öyle nefessiz kurban olduğum bir ses ver bir nefes yaşadığını bileyim...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
ben geldim uyan da bir bak
saklandığımız kovuklarda
şidetli yağmurlar yağsın yine
rüzgarlar essin fırtınalar kopsun şimşekler çaksın koynuna al beni sarıl sımsıkı başımı göğsüne yaslayayım yeneyim bütün korkularımı ve sen beni hiç bırakma bıkma n''olur
Koynuna al yine
sarıl sımsıkı üşüyorum
korkuyorum yıldızlar uykuya yattığında
tut elimden güneşe götür beni
saçları sümbül anam yanağı gül anam
sayki küçük bir çocuğum daha hiç büyümedim şimdi ben ne yaparım nereye giderim kime gösteririm kanayan dizlerimi...
Uyan anam bak sümbül vakti gül vakti
bin hayat tomurcuğu umuda kızarır dallarda usul ağır yorgun uyuyor bedenin ah ne kadarda güzelsin anam uyan kurban olduğum uyan da bir bak rüzgar vakti dağlarda sevda vakti...
Tut elimden kırlara gidelim
beyaz papatyalar toplayayım sana
düşersen yalnız kalırım
gidersen öksüz
taşıyamaz yüreğimin ağrısını hiç bir beden...
Kalk Allah aşkına kalk
böyle yapayalnız boynu bükük koma beni
senin sıcaklığından ayrı sevginden uzak kime koşarım nasıl yaşarım böyle bir başıma teninin kokusunu özledim anne sımsıcak nefesini yavrum diyen o nazlı yumuşacık sesini hadi uyan canyoldaşım gözbebeğim sarı gülüm altın kalplim iyilik meleğim gözlerime acılar yağdıran kalk ki yine türküler söyleyeyim sana
Ey dağlar taşlı dağlar
başı telaşlı dağlar
ben anamı yitirdim
gözlerim yaşlı dağlar
Bağların gülü kaldı
gamlı bülbülü kaldı
ah komşular komşular
ben annemi yitirdim
boynum bükülü kaldı
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
sensiz bu yürek nasıl dayanır
derdini kalem olup yazmaya dil olup söylemeye sana sarılmayı özledim nazlanıp darılmayı kanayan gözlerimde sızılar akıyor bak kırmızı yağmurlar yağıyor üzerime ıslanıyor sensiz kalan yanım hadi uyan yüreğini öptüğüm koma beni buralarda yalnız bırakıp gitme yıkılırım kahrolurum bir kez değil her gün bin kez ölürüm...
Sarılki
kokun sinsin tenime anne
sevgin işlesin yüreğime
bu yalancı dünyada kimim varki senden başka gözlerimden öpecek üstümü örtecek karanlık soğuk gecelerde...
Kalk anam Allah aşkına kalk
karanlık çöküyor bak goncagül sevinçler üstüne boynunu büküyor yaşam yaralı ceylanlar meliyor uzak dağbaşlarında turnalar da geçmiyor artık kalk Allah aşkına kalk sen bir maral ol ben ceylan dağlar gökkuşağı olsun ovalar seyran
Sarıl sımsıkı tenim ol beni bırakma
tut ellerimi benimle ağla benimle yan
benimle uyu benimle uyan
birlikte çıkalım dağlara bak yayla zamanı ben munzur suyu olayım sen teyran sen nisan ol ben haziran...
ben küçük bir pınar sen çağlayan
akıp gidelim koyun koyuna...
Sen yoksan kurur kurnalar
dereler susuz koyunlar kuzusuz kalır
melemez bir daha ardından koyunlar
kan süzülür kirpiklerden yüreklere
keklikler de ötmez bir daha turnalar da geçmez buralardan bir daha koşamam çayır kuşlarıyla yarışamam deli sularla bastırıp göğsüme acılarımı küserim yaşama...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
bulutlar da ağlıyor bak
kalk şiirler dizilsin yollara türküler dizilsin eğilsin önünde kavak ağaçları akakasyalar selama dursun çiçekler yaşamın adı sensin senin adın yaşam düşersem omuzuna üşürsem yüreğine yaslanayım tut ellerimi sevinçlere yürüyellim anne nasıl taşıdıysan beni dokuz ay karnında ben sırtımda taşıyayım seni bir ömür...
.......
Ah! nazlı anam
uzansam
dokunabilir miyim? yüreğindeki incinmişliklere durdurabilir miyim? zamanı gözlerinin içindeki yaşları öpebilir miyim?
anlayabilir miyim? yaşamı ve ölümü
anlatabilir miyim? acının dayanılmazlığını yaşamın umursamazlığını kim dinler beni...
Ey benim dağ dağ kalbime gömdüğüm nazlım benki düşleri ıssız nehirlere akan o küçük çocuğum daha kar yağıyor rüzgar uğultuları dışarda al sıcaklığına sar beni üşüyorum ya gece gecede üşür mü anne kimsesiz kalınca bırakıp gitme n’olur .........
Ben başımı nasıl taşlara çalmazım dağlar oy gözyaşımı nasıl çaylara salmazım dağlar oy ah komşular komşular hele deyin ya ben nasıl ya ben nasıl ağlamazım dağlar oy...
Sizin hiç anneniz öldü mü? Benim öldü! ...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
bak mevsim umut mevsimi
papatya mevsimi gül mevsimi
mevsim bahar
dağlar kar
suların coşup taştığı zamandır...
Kalk yarasına merhem olduğum kalk
ben geldim uyan da bir bak
yatma öyle sessiz öyle nefessiz n’olur yatma öyle çaresiz aç gözlerini yaşadığını bileyim gülersen güleyim ağlarsan gözyaşını sileyim oynat kirpiklerini bulutlar uçsun gözlerinde bahar yağmurları yıkasın saçlarını ölmek gerekiyorsa ben öleyim...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
ben geldim uyan da bak
kime bu nazın kime bu küsün
bu inat niye
konuş benimle Allah aşkına konuş
yatma öyle sessiz öyle nefessiz kurban olduğum bir ses ver bir nefes yaşadığını bileyim...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
ben geldim uyan da bir bak
saklandığımız kovuklarda
şidetli yağmurlar yağsın yine
rüzgarlar essin fırtınalar kopsun şimşekler çaksın koynuna al beni sarıl sımsıkı başımı göğsüne yaslayayım yeneyim bütün korkularımı ve sen beni hiç bırakma bıkma n''olur
Koynuna al yine
sarıl sımsıkı üşüyorum
korkuyorum yıldızlar uykuya yattığında
tut elimden güneşe götür beni
saçları sümbül anam yanağı gül anam
sayki küçük bir çocuğum daha hiç büyümedim şimdi ben ne yaparım nereye giderim kime gösteririm kanayan dizlerimi...
Uyan anam bak sümbül vakti gül vakti
bin hayat tomurcuğu umuda kızarır dallarda usul ağır yorgun uyuyor bedenin ah ne kadarda güzelsin anam uyan kurban olduğum uyan da bir bak rüzgar vakti dağlarda sevda vakti...
Tut elimden kırlara gidelim
beyaz papatyalar toplayayım sana
düşersen yalnız kalırım
gidersen öksüz
taşıyamaz yüreğimin ağrısını hiç bir beden...
Kalk Allah aşkına kalk
böyle yapayalnız boynu bükük koma beni
senin sıcaklığından ayrı sevginden uzak kime koşarım nasıl yaşarım böyle bir başıma teninin kokusunu özledim anne sımsıcak nefesini yavrum diyen o nazlı yumuşacık sesini hadi uyan canyoldaşım gözbebeğim sarı gülüm altın kalplim iyilik meleğim gözlerime acılar yağdıran kalk ki yine türküler söyleyeyim sana
Ey dağlar taşlı dağlar
başı telaşlı dağlar
ben anamı yitirdim
gözlerim yaşlı dağlar
Bağların gülü kaldı
gamlı bülbülü kaldı
ah komşular komşular
ben annemi yitirdim
boynum bükülü kaldı
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
sensiz bu yürek nasıl dayanır
derdini kalem olup yazmaya dil olup söylemeye sana sarılmayı özledim nazlanıp darılmayı kanayan gözlerimde sızılar akıyor bak kırmızı yağmurlar yağıyor üzerime ıslanıyor sensiz kalan yanım hadi uyan yüreğini öptüğüm koma beni buralarda yalnız bırakıp gitme yıkılırım kahrolurum bir kez değil her gün bin kez ölürüm...
Sarılki
kokun sinsin tenime anne
sevgin işlesin yüreğime
bu yalancı dünyada kimim varki senden başka gözlerimden öpecek üstümü örtecek karanlık soğuk gecelerde...
Kalk anam Allah aşkına kalk
karanlık çöküyor bak goncagül sevinçler üstüne boynunu büküyor yaşam yaralı ceylanlar meliyor uzak dağbaşlarında turnalar da geçmiyor artık kalk Allah aşkına kalk sen bir maral ol ben ceylan dağlar gökkuşağı olsun ovalar seyran
Sarıl sımsıkı tenim ol beni bırakma
tut ellerimi benimle ağla benimle yan
benimle uyu benimle uyan
birlikte çıkalım dağlara bak yayla zamanı ben munzur suyu olayım sen teyran sen nisan ol ben haziran...
ben küçük bir pınar sen çağlayan
akıp gidelim koyun koyuna...
Sen yoksan kurur kurnalar
dereler susuz koyunlar kuzusuz kalır
melemez bir daha ardından koyunlar
kan süzülür kirpiklerden yüreklere
keklikler de ötmez bir daha turnalar da geçmez buralardan bir daha koşamam çayır kuşlarıyla yarışamam deli sularla bastırıp göğsüme acılarımı küserim yaşama...
Kalk anam kalk Allah aşkına kalk
bulutlar da ağlıyor bak
kalk şiirler dizilsin yollara türküler dizilsin eğilsin önünde kavak ağaçları akakasyalar selama dursun çiçekler yaşamın adı sensin senin adın yaşam düşersem omuzuna üşürsem yüreğine yaslanayım tut ellerimi sevinçlere yürüyellim anne nasıl taşıdıysan beni dokuz ay karnında ben sırtımda taşıyayım seni bir ömür...
.......
Ah! nazlı anam
uzansam
dokunabilir miyim? yüreğindeki incinmişliklere durdurabilir miyim? zamanı gözlerinin içindeki yaşları öpebilir miyim?
anlayabilir miyim? yaşamı ve ölümü
anlatabilir miyim? acının dayanılmazlığını yaşamın umursamazlığını kim dinler beni...
Ey benim dağ dağ kalbime gömdüğüm nazlım benki düşleri ıssız nehirlere akan o küçük çocuğum daha kar yağıyor rüzgar uğultuları dışarda al sıcaklığına sar beni üşüyorum ya gece gecede üşür mü anne kimsesiz kalınca bırakıp gitme n’olur .........
Ben başımı nasıl taşlara çalmazım dağlar oy gözyaşımı nasıl çaylara salmazım dağlar oy ah komşular komşular hele deyin ya ben nasıl ya ben nasıl ağlamazım dağlar oy...
Sizin hiç anneniz öldü mü? Benim öldü! ...
