VaRLıĞıNLa

[gülenyüz]

Yokluğunun mevsimlerinde baharlarım titriyor
Bütün sancılar dal dal ağaçlarımda
Yüreğimin yaralarına dökülüyor
Sensiz zaman en acımasız düşman gibi
Bıraktığın yerde öylece duruyor
İçimin çiçekleri hüzzama boyanmış
Kıyılarımda sevdaların ağlıyor
Nerdesin eyyyy asiıl yar
Gidişinden bu yana ciğerlerim kanıyor
Sensiz zindan samsun sokakları
Nereyi arşınlasam çıkmaz dar kuyuları
Martıların gözlerinde yalnızlık çığlıkları
Karadenizin ortasında şiirlerim yanıyor
Hangi iklimdesin sevda gözlüm
Hangi bilmediğim dünyada
Beni bıraktın yalnızlığın karanlıklarında
Kurudu umutlarım susuz dudaklarımda
Kavruldu papatyalarım kızgın avuçlarımda
Derman kalmadı yorgun adımlarımda
Gelincikler boynunu büktü kurak topraklarımda
Yaşanmıyor yitirdiğim,yaşanmıyor sensiz
Kainat bom boş ruhum dengesiz
Soyundu bütün acılarım kaldı elbisesiz
Melodilerim kırık,yüreğim sensiz çaresiz
Işıklarım yanmıyor şehirlerim kimsesiz
Yetim kaldı koynumda avutamadığım sevdan
Ölümleri bıraktığın gülüşlerim kefensiz