Ve İstanbul bir kahpeliği daha sakladı koynunda

[CaRiZmA]

Avuçlarımda kan kokusu ..
Gözlerimde koca bir aşkın nefesinin buğusu.
Buğulanmış cama çarparken yağmur damlaları , her harf göz yaşımla terk ediyor sanki beni ..
Kaybolurken katran karası yalnızlığım da ,
Yokluğunun sancısı yankılanıyor tüm caddelerde
Ve şehrin boş sokakları son kez yıkanıyor ‘sen’ damlalarıyla..
. . .
Hayatım boyunca inanmadım masallara sevgili ,
Bir masalın içinde bulana dek kendimi..
Ama bilemedim ben bu masalın ‘yokmuş’u olduğumu..
Ben seni gerçekten sevdim sevgili !
Küçük bir çocuğun şekerini tuttuğu gibi tuttum seni yüreğimde ..
Yaşamın hoyratlığında sevda denilen o küçük çocuk hiç yaralanmasın istedim sevgili..
Ama olmadı.
O , bir gece vakti tiz bir çığlıkla avuçlarımda can verdi.
Artık bu köhne şehrin her köşesinde ağlıyor o küçük cocuk ,
Söyle sevgili! Söyle neden ?​

Ben seni gerçekten sevdim sevgili ,
Sen o gece İstanbul’un koynundayken,
Çarşafa bulaşan kanla sildin terini..
Ben düşlerimize geçmişi bulaştırmadım sevgili,
Ben “biz” i bir damla kana satmadım.
. . .
Bir masalken sevdamız,
İstanbullu bir ******nin kahkahasında boğuldu,sevgili..

İstanbul kahkahalarıyla çınlarken son kez ,
Ankara katran karası gecenin koynunda kayboldu . .

Ve İstanbul bir kahpeliği daha sakladı koynunda..​

Yazık olsun..
Yazıklar olsun..!

alinti​