ne seni unutabiliyorum;;ne senden kalanları....
Ne seni unutabiliyorum ne senden kalanlari.
Basimin icinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyüyorsun.
Seni unutamamanin verdigi acilara dayanamiyorum artik.
Unutamamanin bu kadar kahredici, cildirtici oldugunu bilmezdim.
Her yerde her zaman benimle birliktesin,isin kötüsü hersey seni hatirlatiyor.
Kalabalikta gelisigüzel söylenmis bir söz bile yetiyor seni düsünmeme.
Yalnizligimda ise sesin kulaklarimda cinliyor,avuclarinin serinligini hissediyorum alnimda
Yasanmis zamanlar bir film seridi gibi geciyor hafizamdan.
Anilarimizi en kücük noktasina kadar birer birer hatirliyorum.
Iste o zaman bu seni unutamayan basi duvarlara vura vura parcalamak geliyor icimden.
Renklerin ,kokularin, seslerin ve isigin bile seni hatirlattigi bir dünyada yasamak
harikulade bir sey olurdu belki......Ama sen de unutmasaydin.
Beni unutmadigini, sevdigini bilsem her seye katlanirdim.
Unutamamanin biriktirdigi o dayanilmaz acilar
Unutulmamanin verecegi essiz mutlulugun icinde erir, kaybolurdu.
Sevmek bir bakima unutamamaga mahkum olmaktir.
Sevilmemissek; bir de unutulmaya mahkum olusumuz var en hazini.
Insan unutabildigi kadar güçlüyse;unutamadigi ölcüde yikik ve ezik kaliyor.
Beni sev demeyecegim ama onu da sevmemeliydin.
Ikimiz de oldugun yerden cok uzagiz.Güzelliginin büyüklügünün yaninda biz neyiz ki?
Unutulmak; ikimize de ayni kadehlerden tattiracagin bir icki olmaliydi.
O ickinin sefil sarhoslugu icinde seni düsünmeli, hep seni özlemeliydik.
Unutamamak sarhoslugumuzu kamcilayan bir kirbac olmaliydi.
Gitgide büyüyen bir yara olmaliydi tenimizde.
Unuttugunu her ikimiz de bilmeli fakat seni hic unutmamaliydik.
Oysa simdi unutulan da benim, unutamayan da.......
Ancak bir kursun atimi uzaktasin benden,biliyorum
ve cigerlerime saplanmis bir kursun gibisin hala.
Seni cikarip atmak da elimde degil, sana gelmek de.....
Gelebilsem ne degisecek ki?Beni hatirlayacak miydin?
Hatirlasan da sevinecek miydin gelisimden?Gözlerinin ici gülecek miydi?
Hic konusmadan "Ben de seni özledim" diyebilecek miydi ellerin?
Hayir, degil mi? Oyleyse hic gelmeyecegim sana.Böylesi daha iyi...
Gün oluyor seni unutabilmek icin bu sehirden cok uzaklara gitmek istiyorum.
Sokaklar ,caddeler, vitrinler seni hatirlatmasin diye.
Gün oluyor anliyorum senden, bu sehirden kacmanin faydasizligini...
Cünkü biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin,
ya da gittigim her yerde senden bir sey olacak.
Sen unuttun fakat unutulmadin.Bense unutuldugumu biliyor fakat unutamiyorum.
Inan unutabildigim gün seni yeniden ve daha cok sevmeye baslayacagim.
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
Basimin icinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyüyorsun.
Seni unutamamanin verdigi acilara dayanamiyorum artik.
Unutamamanin bu kadar kahredici, cildirtici oldugunu bilmezdim.
Her yerde her zaman benimle birliktesin,isin kötüsü hersey seni hatirlatiyor.
Kalabalikta gelisigüzel söylenmis bir söz bile yetiyor seni düsünmeme.
Yalnizligimda ise sesin kulaklarimda cinliyor,avuclarinin serinligini hissediyorum alnimda
Yasanmis zamanlar bir film seridi gibi geciyor hafizamdan.
Anilarimizi en kücük noktasina kadar birer birer hatirliyorum.
Iste o zaman bu seni unutamayan basi duvarlara vura vura parcalamak geliyor icimden.
Renklerin ,kokularin, seslerin ve isigin bile seni hatirlattigi bir dünyada yasamak
harikulade bir sey olurdu belki......Ama sen de unutmasaydin.
Beni unutmadigini, sevdigini bilsem her seye katlanirdim.
Unutamamanin biriktirdigi o dayanilmaz acilar
Unutulmamanin verecegi essiz mutlulugun icinde erir, kaybolurdu.
Sevmek bir bakima unutamamaga mahkum olmaktir.
Sevilmemissek; bir de unutulmaya mahkum olusumuz var en hazini.
Insan unutabildigi kadar güçlüyse;unutamadigi ölcüde yikik ve ezik kaliyor.
Beni sev demeyecegim ama onu da sevmemeliydin.
Ikimiz de oldugun yerden cok uzagiz.Güzelliginin büyüklügünün yaninda biz neyiz ki?
Unutulmak; ikimize de ayni kadehlerden tattiracagin bir icki olmaliydi.
O ickinin sefil sarhoslugu icinde seni düsünmeli, hep seni özlemeliydik.
Unutamamak sarhoslugumuzu kamcilayan bir kirbac olmaliydi.
Gitgide büyüyen bir yara olmaliydi tenimizde.
Unuttugunu her ikimiz de bilmeli fakat seni hic unutmamaliydik.
Oysa simdi unutulan da benim, unutamayan da.......
Ancak bir kursun atimi uzaktasin benden,biliyorum
ve cigerlerime saplanmis bir kursun gibisin hala.
Seni cikarip atmak da elimde degil, sana gelmek de.....
Gelebilsem ne degisecek ki?Beni hatirlayacak miydin?
Hatirlasan da sevinecek miydin gelisimden?Gözlerinin ici gülecek miydi?
Hic konusmadan "Ben de seni özledim" diyebilecek miydi ellerin?
Hayir, degil mi? Oyleyse hic gelmeyecegim sana.Böylesi daha iyi...
Gün oluyor seni unutabilmek icin bu sehirden cok uzaklara gitmek istiyorum.
Sokaklar ,caddeler, vitrinler seni hatirlatmasin diye.
Gün oluyor anliyorum senden, bu sehirden kacmanin faydasizligini...
Cünkü biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin,
ya da gittigim her yerde senden bir sey olacak.
Sen unuttun fakat unutulmadin.Bense unutuldugumu biliyor fakat unutamiyorum.
Inan unutabildigim gün seni yeniden ve daha cok sevmeye baslayacagim.
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
