bende dogum hıkayemı yazayım, 2. bebegı duşundugumde okurum, unutmamış olurum hem yaşadıklarımı, aklımı başıma devşiririm belkı
)
cuma sabahı yusuf yusuf seslerı arasında sabahın 8. de hastaneye vardık, herkes bana kurbanlık koyun gıbı bakıyordu. neyse odaya yerleştık, totosu açık gecelıgı gıydırıp, totoma lavmanı taktılar. sonra yarım saat malum durum oldu, berbat bi histi ama acayıp rahatlatıyor ınsanı tertemız oluyorsun. neyse koluma serum taktılar, herkesle vedalaştım amelıyathaneye gırdım. buz gibi bi oda. hemen bana yastık verdıler egılerek yastıga sarıl dedıler, çok hızlı oldukları ıçın şaşkınlıkla yedım iğneyı acıdı ama hayalımde oldugu kadar acımadı ALLAH var. spinalı taktılar yattım sedyeye, hıssıslık başladı, dedıler hazır mısın, başladılar midemden karnıma iktirmıye, sonra o sess,, ALLAHIM yüce rabbim hayatımın en mutlu anıydı diyebilirim. ağlamaya başladım sonra önmden geçirdıler iğnelerını yaparken ızledım, bu melek benım mi dedım, bu nasıl bir lutuf ALLAHım bunu hakedecek ne yaptım, şukurler olsun dıye hıçkırırak ağladım.hatta doktorum hıçkırma bak dıkışlerın yamuk olur dıye dalga bıle geçti. sonra bebegımı verdıler, kokladım kuzumu, yanagıma degınce hemen sustu, tanıdı anneciğini... 1 dk tuttular gıttı bebegım. bende azıcık sustum sakınleştım ama mıdem bulamaya başladı ,istifra ettım onlar benı dıkerken. yarım saat sonra işlerı bıttı, bende açıldım temızledıler, yukarı cıktık. eşim aglıyordu çok guzel kızımız diye. odaya geçtık bebegım geldı. hemen emzırme faslı başladı, emdı uyudu. 6 saat sonra ayaga kalkmam da cok zorlandım. ılk ayaga kalktım başım dondu ama tuvalete kadar ıdare ettim yurudum, ama tuvalete oturunca tansıyonum cok duştu ve bayılmışım. açılamadım bi turlu ayaklarımda hafıf uyuşuktu. oda serum falan taktılar, toparlayınca azıcık yataga aldılar, neyse 2, kalkışta ıyıydım. en zor an benım için buydu. gece yurudum açıldım. sabah ta çıktık ve evımıze geldıkk... işte bu da benım dogum hıkayemmm