*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Anlatacaklarım Pek İlginizi Çekmeyebilir
Birazdan anlatacaklarım pek ilginizi çekmeyebilir. Bunun doğal sonucu olarak da siz bunları okumak istemeyebilirisiniz… Bunu anlayışla karşılarım.
Nasıl ki sizin ilginizi nelerin çekebileceği benim hiç umurumda değilse; benim buraya yazdığım “saçmalıklar” da sizin hiç umurunuzda olmayacaktır; bu çok normal.
Büyük bir savaş veriyorum bu aralar, içinde bulunduğum dünyanın bir parçası haline gelmemek için… “Bundan size ne”; değil mi? Ama bu durumun yegane sorumlusu sizsiniz dersem, durum değişir mi?
Tabii ki değişir; ama böyle demiyorum merak etmeyin. Sizin hiçbir suçunuz yok… Nasıl, vicdan azabından kurtarabildim mi sizi?
Şaka bir yana, gerçekten hepinizi tanısam, en az yüzde doksanınızdan nefret ederdim. Bu hepiniz için de böyledir düşündüğünüzde; ben sadece itiraf edebiliyorum, siz de deneyin. Hatta en az yüzde sekseniniz şimdiden benden nefret etmeye başladı; tanıma zahmetine katlanmaya bile gerek duymadan…
Neyse, başlarken bunları yazmayı planlamamıştım, başka şeyler vardı aklımda. Ama biraz delilikten kimseye zarar gelmez, değil mi?
Aslında şöyle başlayacaktım: “Kendinizi ve özellikle de zekanızı küçümsemeyi öğrenin!” Ama söz nerelere geldi farkında olmadan…
Kendinizi ve zekanızı küçümseyin, evet… Çünkü siz istemeseniz de birileri, günün birinde bunu yapacak; yani sizi ve zekanızı küçümseyecek. Ve bu sürekli tekrarlanacak. Hatta belki de geç kaldım, bu defalarca başınıza geldi bile. Gelmedi mi hiç? Şanslısınız o zaman…
Belki de oldu böyle bir şey ama siz fakına varmadınız. Tıpkı şu anda farkına varamadığınız gibi… Bu da bir ihtimal bence.
Evet, şu anda ben şu kuş kadar aklımla size öğütler vermeye çalışarak, zekanızı küçümsüyor olabilirim… Ama siz, eğer daha önce bunu kendinize yapmayı başardıysanız, sorun yok. Hala okumaya devam ediyorsunuz demektir, “bakalım daha neler yumurtlayacak?” diyerek…
Diğerleri ise – kendisini küçümseyemeyenler yani – çoktan gittiler… Ve yazının başlarında etmedilerse bile, şu anda kesinlikle benden nefret ediyorlar…
Siz ise – okumaya devam edenler yani – hala nötrsünüz bana karşı, tanısanız belki seversiniz bile… Yüzde ona girmeyi başardınız, tebrikler…
Sizi seviyorum; çünkü siz de en az benim kadar delisiniz!
Hoşçakalın.
Yaşayın!
Nasıl ki sizin ilginizi nelerin çekebileceği benim hiç umurumda değilse; benim buraya yazdığım “saçmalıklar” da sizin hiç umurunuzda olmayacaktır; bu çok normal.
Büyük bir savaş veriyorum bu aralar, içinde bulunduğum dünyanın bir parçası haline gelmemek için… “Bundan size ne”; değil mi? Ama bu durumun yegane sorumlusu sizsiniz dersem, durum değişir mi?
Tabii ki değişir; ama böyle demiyorum merak etmeyin. Sizin hiçbir suçunuz yok… Nasıl, vicdan azabından kurtarabildim mi sizi?
Şaka bir yana, gerçekten hepinizi tanısam, en az yüzde doksanınızdan nefret ederdim. Bu hepiniz için de böyledir düşündüğünüzde; ben sadece itiraf edebiliyorum, siz de deneyin. Hatta en az yüzde sekseniniz şimdiden benden nefret etmeye başladı; tanıma zahmetine katlanmaya bile gerek duymadan…
Neyse, başlarken bunları yazmayı planlamamıştım, başka şeyler vardı aklımda. Ama biraz delilikten kimseye zarar gelmez, değil mi?
Aslında şöyle başlayacaktım: “Kendinizi ve özellikle de zekanızı küçümsemeyi öğrenin!” Ama söz nerelere geldi farkında olmadan…
Kendinizi ve zekanızı küçümseyin, evet… Çünkü siz istemeseniz de birileri, günün birinde bunu yapacak; yani sizi ve zekanızı küçümseyecek. Ve bu sürekli tekrarlanacak. Hatta belki de geç kaldım, bu defalarca başınıza geldi bile. Gelmedi mi hiç? Şanslısınız o zaman…
Belki de oldu böyle bir şey ama siz fakına varmadınız. Tıpkı şu anda farkına varamadığınız gibi… Bu da bir ihtimal bence.
Evet, şu anda ben şu kuş kadar aklımla size öğütler vermeye çalışarak, zekanızı küçümsüyor olabilirim… Ama siz, eğer daha önce bunu kendinize yapmayı başardıysanız, sorun yok. Hala okumaya devam ediyorsunuz demektir, “bakalım daha neler yumurtlayacak?” diyerek…
Diğerleri ise – kendisini küçümseyemeyenler yani – çoktan gittiler… Ve yazının başlarında etmedilerse bile, şu anda kesinlikle benden nefret ediyorlar…
Siz ise – okumaya devam edenler yani – hala nötrsünüz bana karşı, tanısanız belki seversiniz bile… Yüzde ona girmeyi başardınız, tebrikler…
Sizi seviyorum; çünkü siz de en az benim kadar delisiniz!
Hoşçakalın.
Yaşayın!
