biz hep imkansızdık bu hayatta
Süre gelen zaman, akıp giden şehirler, üzerime geliyorlar, fikrim kollarında ölmek, nutkum susmak, gözlerim ise ağlamaktan yana, lakin hiç birini yapamaz oldum, duygusuzum.
Bir demec verdim tırnaklarıma, gözlerimi yumdum olanlara, hatalarımı gördüm,ölüme gittim, gelişim güzelmiydi? sabahları hiç olarak kalktım. aşk yoktu yüreğimde artık sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı, imkansızdı herşey artık, çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra, dönemezdik, göremezdik,gülemezdik, tekrar sevemezdik...size]
Zaman ilerliyordu her dakika, hergün başka düşünüyordum seni, seni bir gün görürsem ilk nerene bakarım diye düşünürdüm bir gün gözlerine, bir gün ellerine, bir gün sarılışına ve diğer gün yabancılığına...
saçma idi. kader bir daha rastlamayacak kadar zalimdi.
İmkansız aşktı bu ,
ağlamak imkansızdı
gülmek imkansız
Tekrar aşık olmak imkansızdı.
Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi, severek çoğalmayı denedik, sevdik sonunda fakat imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini...
Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize, tarihi geçmiş zamanlara küfür olduk, sonra ne oldu? ayrılık dört bir taraftan saldırıverdi bize,
biz yenildik, savaşı kaybettik.
Okyanuslar ağladı, güneş ağladı,yağmur ağladı gece ağladı bu ayrılığa-
Ve biz ağladık imkansızlığa...
Tenimize dokundukca Tranvalar geçirdi hücrelerimiz, değerdi tüm imkansızlıklara, caminin yanında sabahlardık, sarhoşları izlerdik,tokatların seslerini dinlerdik, ne içindi?
imkansızlık ....
Sabah olurdu güneş doğardı yüzümüze,biz kıyamet sanardık günü, yan yana gelemezdik bir türlü, uzaktan severdik tenimizi, gece olur ağlardık ne için?
Biz/im için...
Yorganımızın en dibine girerdik,belki hayallerimiz sarılır düşlere dalardık, yatağmızı solumaya devrilirdi zaman...
ya sen kokardı ya da ben...
Kokum gitti mi uzaklara?
İmkansızdı saçlarımızı örmek, sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze seslenmek imkansız...
Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda,
yüzüne hasret,kokuna kıyamettim.
Saç telimize duygular yüklerdik, seviyor sevmiyor derdik birbirimize, bilirdik imkansızı, ses çıkarmazdık yeni ufuklara, ağzımız kururdu öpüşürdük saf su ile, sanardık ki dudağımız dudağına değdi...
Kandırırdık kendimizi öylece...
Harita da iki yol belirirdi,parmaklarımız o şehre dokunurdu, şehrin içinde bizi okuşardı kimse bilmezdi.
Kıyamet kopardı,savaşlar çıkardı, yağmurlar yağardı,halk ekmeğe aç kalırdı biz bilmezdik hiç bir şeyi
kördük...Ne içindi?
İmkansız biz için...
Fedakarlıklar yapardık imkansızlığa, saklardık tüm mahrem yerlerimiz gibi,ayırt etmezdik diğerimizi, iki kişi bir insan oluvermiştik bu imkansızlık içinde, farklı iki ten, iki dudak idik fakat bir kalp belirmişti tüm uzaklıklarda...
imkansızdık, bilirdik hergün bunu,ayrılır sonra dayanamaz imkansızlığımız koşardı düşlerimiz,sonra yine
imkansız...
Tam aynaya bakar seni seviyorum hala diyecekken, beliriverirdi düşmanlar biz susar imkansız derdik iki ağızdan...
Kusardık, isyan ederdik sessizliğe,dayanamaz arardık tanıdık kokuları, zaman ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta, doyamadığımız tenden vazgeçip sesse muhtaç olurduk, imkansızdık başlı başına ...
Koşan bir rüzgar olup savrulurduk, bir o tarafa bir de şu tarafa göremezdik gözyaşlarımızı..
çünkü biz hep imkansızdık bu hayatta.
alinti
Bir demec verdim tırnaklarıma, gözlerimi yumdum olanlara, hatalarımı gördüm,ölüme gittim, gelişim güzelmiydi? sabahları hiç olarak kalktım. aşk yoktu yüreğimde artık sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı, imkansızdı herşey artık, çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra, dönemezdik, göremezdik,gülemezdik, tekrar sevemezdik...size]
Zaman ilerliyordu her dakika, hergün başka düşünüyordum seni, seni bir gün görürsem ilk nerene bakarım diye düşünürdüm bir gün gözlerine, bir gün ellerine, bir gün sarılışına ve diğer gün yabancılığına...
saçma idi. kader bir daha rastlamayacak kadar zalimdi.
İmkansız aşktı bu ,
ağlamak imkansızdı
gülmek imkansız
Tekrar aşık olmak imkansızdı.
Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi, severek çoğalmayı denedik, sevdik sonunda fakat imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini...
Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize, tarihi geçmiş zamanlara küfür olduk, sonra ne oldu? ayrılık dört bir taraftan saldırıverdi bize,
biz yenildik, savaşı kaybettik.
Okyanuslar ağladı, güneş ağladı,yağmur ağladı gece ağladı bu ayrılığa-
Ve biz ağladık imkansızlığa...
Tenimize dokundukca Tranvalar geçirdi hücrelerimiz, değerdi tüm imkansızlıklara, caminin yanında sabahlardık, sarhoşları izlerdik,tokatların seslerini dinlerdik, ne içindi?
imkansızlık ....
Sabah olurdu güneş doğardı yüzümüze,biz kıyamet sanardık günü, yan yana gelemezdik bir türlü, uzaktan severdik tenimizi, gece olur ağlardık ne için?
Biz/im için...
Yorganımızın en dibine girerdik,belki hayallerimiz sarılır düşlere dalardık, yatağmızı solumaya devrilirdi zaman...
ya sen kokardı ya da ben...
Kokum gitti mi uzaklara?
İmkansızdı saçlarımızı örmek, sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze seslenmek imkansız...
Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda,
yüzüne hasret,kokuna kıyamettim.
Saç telimize duygular yüklerdik, seviyor sevmiyor derdik birbirimize, bilirdik imkansızı, ses çıkarmazdık yeni ufuklara, ağzımız kururdu öpüşürdük saf su ile, sanardık ki dudağımız dudağına değdi...
Kandırırdık kendimizi öylece...
Harita da iki yol belirirdi,parmaklarımız o şehre dokunurdu, şehrin içinde bizi okuşardı kimse bilmezdi.
Kıyamet kopardı,savaşlar çıkardı, yağmurlar yağardı,halk ekmeğe aç kalırdı biz bilmezdik hiç bir şeyi
kördük...Ne içindi?
İmkansız biz için...
Fedakarlıklar yapardık imkansızlığa, saklardık tüm mahrem yerlerimiz gibi,ayırt etmezdik diğerimizi, iki kişi bir insan oluvermiştik bu imkansızlık içinde, farklı iki ten, iki dudak idik fakat bir kalp belirmişti tüm uzaklıklarda...
imkansızdık, bilirdik hergün bunu,ayrılır sonra dayanamaz imkansızlığımız koşardı düşlerimiz,sonra yine
imkansız...
Tam aynaya bakar seni seviyorum hala diyecekken, beliriverirdi düşmanlar biz susar imkansız derdik iki ağızdan...
Kusardık, isyan ederdik sessizliğe,dayanamaz arardık tanıdık kokuları, zaman ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta, doyamadığımız tenden vazgeçip sesse muhtaç olurduk, imkansızdık başlı başına ...
Koşan bir rüzgar olup savrulurduk, bir o tarafa bir de şu tarafa göremezdik gözyaşlarımızı..
çünkü biz hep imkansızdık bu hayatta.
alinti
