Fosforlu Cevriye
yeşim salkım fosforlu cevriye izle fosforlu cevriye yeşim salkım feray darıcı izle
Suat Derviş'in ünlü romanı Fosforlu Cevriye'nin tiyatro sahnesinde hayat bulduğunu öğrendiğimde heyecanlanmıştım. Bu güzel romanın sahnede nasıl duracağını, nasıl oyunlaştırıldığını merak etmemek elde değildi.
Hatice Saadet Baraner'in (Suat Derviş'in gerçek adı) 1968 tarihinde yayımlanan Fosforlu Cevriye'si yazarın neredeyse kendisinden daha fazla bilinir bir hale geldi.
Sanırım Türkiye'de "fosforlu" adını duymayan kimse yoktur... Adına arabesk şarkılar mı yapılmadı, filmler mi... Benim bildiğim kadarıyla sinemade 4 tane Fosforlu Cevriye filmi var. 1959'da Neriman Köksal, 1969'da Türkan Şoray, 1989'da Sevtap Parman ve 2000'de de Yeşim Salkım oynadı Cevriye rolünü bu filmlerde.
Gülriz Suriri tarafından hem oyunlaştırılan hem de yönetilen iki perdelik müzikali Ankara'da Akün Sahnesi'nde izleme fırsatı buldum. Gülriz Hanım'ın bu meşakatli görevlerin üstüne bir de şarkı sözlerinin yazılmasını eklediğini söylemeylim.
Aşk-ı Memnu'daki özensiz dekor ve kostümden sonra Fosforlu'daki altyapı açıkçası daha ilk baştan pozitif bir hava yarattı bende.
Bu pozitif hava, müzikalin başından itibaren kendisini hissettiren "samimiyet"le perçinlendi.
Fakat, bazı noktaları eleştirmeden geçemeyeceğim. Öncelikle, bir "müzikal"e gittiğimi düşünerek kendimi buna hazırlamışken, karşımda biraz müzik katılmış bir tiyato eseri buldum. Şarkıların esere dahil edildiği yerler, süreleri ve izleyici üzerinde bırakılması istenen hisler bence çok dikkatlice kurgulanmamış. Sanki "müzikal" olsun diye rastgele serpiştirilmiş "şarkıcıklardan" ibaret bir tiyatro eseri gibi olmuş. Müzikalden sonra, Gülriz Suriri'nin "Müzikali 1,5 ay içinde şarkı sözleri dahil bitirdim" sözlerini okuyunca üzüldüm. Keşke Suat Derviş'in bu ölümsüz romanını tiyatroya kazandırmak için daha fazla zaman ve emek harcansaymış...
"Fosforlu Cevriye" gibi pek çok sanatçı tarafından yorumlanmış, hemen herkes tarafından bilinen bir şarkı var iken, açıkçası ben müzikal yanı çok daha güçlü bir eser bekliyordum.
Cevriye rolünde izlediğimiz Feray Darıcı, pozitif havası ile rolüne çok şey katmış bence. Sokaklarda yaşadığı sefil hayata rağmen hayata gülerek bakabilen fahişenin pozitif havasını o kadar güzel yansıtmış ki, hem oyunculuğu hem de doğal pozitif havası ile takdiri hak ediyor. Eminim Gülriz Suriri, seçmelerde Feray Darıcı'yı görünce "işte Cevriye!" demiştir. Çünkü Feray Darıcı'dan yayılan elektrik bence tam olarak Cevriye'yi anlatıyor. Fakat, Feray Darıcı'nın dans konusunda biraz kabiliyetsiz olduğunu düşünüyorum. Belki de yeteri kadar çalışmadı dans kısımlarına bilemiyorum. Sesinin tınısını Şebnem Dönmez'e benzettim. Şarkı söylediği bölümler haricinde oldukça güzel kullandı sesini. Ama tıpkı dans gibi şarkı kısımlarında da performansı vasattı. Bir kaç yerde detone olması sanıyorum dikkatsiz seyircilerin bile gözünden kaçmadı.
Bu arada, müzikalde Cevriye'nin aşık olduğu adam rolünde izlediğimiz Uğur Çavuşoğlu'nun müzikal sonrası gittiğimiz yerde bizden önce birasını yudumlarken görünce şaşırmadık değil! Oyun biter bitmez kulisten nasıl olup da hemen çıkıp kendisini oraya attı merak ediyorum...
Son olarak, kalabalık dans sahnelerinde, sahnenin küçüklüğünden de olsa gerek, kareografi iyi bir izlenim bırakmadı ben de. Böyle anlarda oyuncuların sahne paylaşımı gelişigüzel bir hava veriyor sanki.
Unutmadan, son eleştiri seyircilere! :- ) Şarkılar boyunca alkışla oyuna tempo tutan seyirciler vardı ne yazık ki... Kimse coşkusunu gizlesin demiyorum, ama yanı başınızda durmaksızın alkışla tempo tutulursa müzikali nasıl dinleyeceğiz? Oyunculara nasıl yoğunlaşacağız?? Ankara seyiricisinin bir kısmı sanıyorum "sabah şekerleri" izleye izleye dejenere olmuş...
Genel olarak, Gülriz Suriri iyi bir iş çıkarmış. Tabii insan "Fosforlu Cevriye" ve "Gülriz Suriri" gibi iki büyük ismi yanyana okuyunca çok daha başarılı bir performans beklemiyor değil... Yine de, bazı olumsuzluklara karşın, Fosforlu Cevriye görülmesi gereken bir tiyatro eseri, pardon müzikal...
Suat Derviş'in ünlü romanı Fosforlu Cevriye'nin tiyatro sahnesinde hayat bulduğunu öğrendiğimde heyecanlanmıştım. Bu güzel romanın sahnede nasıl duracağını, nasıl oyunlaştırıldığını merak etmemek elde değildi.
Hatice Saadet Baraner'in (Suat Derviş'in gerçek adı) 1968 tarihinde yayımlanan Fosforlu Cevriye'si yazarın neredeyse kendisinden daha fazla bilinir bir hale geldi.
Sanırım Türkiye'de "fosforlu" adını duymayan kimse yoktur... Adına arabesk şarkılar mı yapılmadı, filmler mi... Benim bildiğim kadarıyla sinemade 4 tane Fosforlu Cevriye filmi var. 1959'da Neriman Köksal, 1969'da Türkan Şoray, 1989'da Sevtap Parman ve 2000'de de Yeşim Salkım oynadı Cevriye rolünü bu filmlerde.
Gülriz Suriri tarafından hem oyunlaştırılan hem de yönetilen iki perdelik müzikali Ankara'da Akün Sahnesi'nde izleme fırsatı buldum. Gülriz Hanım'ın bu meşakatli görevlerin üstüne bir de şarkı sözlerinin yazılmasını eklediğini söylemeylim.
Aşk-ı Memnu'daki özensiz dekor ve kostümden sonra Fosforlu'daki altyapı açıkçası daha ilk baştan pozitif bir hava yarattı bende.
Bu pozitif hava, müzikalin başından itibaren kendisini hissettiren "samimiyet"le perçinlendi.
Fakat, bazı noktaları eleştirmeden geçemeyeceğim. Öncelikle, bir "müzikal"e gittiğimi düşünerek kendimi buna hazırlamışken, karşımda biraz müzik katılmış bir tiyato eseri buldum. Şarkıların esere dahil edildiği yerler, süreleri ve izleyici üzerinde bırakılması istenen hisler bence çok dikkatlice kurgulanmamış. Sanki "müzikal" olsun diye rastgele serpiştirilmiş "şarkıcıklardan" ibaret bir tiyatro eseri gibi olmuş. Müzikalden sonra, Gülriz Suriri'nin "Müzikali 1,5 ay içinde şarkı sözleri dahil bitirdim" sözlerini okuyunca üzüldüm. Keşke Suat Derviş'in bu ölümsüz romanını tiyatroya kazandırmak için daha fazla zaman ve emek harcansaymış...
"Fosforlu Cevriye" gibi pek çok sanatçı tarafından yorumlanmış, hemen herkes tarafından bilinen bir şarkı var iken, açıkçası ben müzikal yanı çok daha güçlü bir eser bekliyordum.
Cevriye rolünde izlediğimiz Feray Darıcı, pozitif havası ile rolüne çok şey katmış bence. Sokaklarda yaşadığı sefil hayata rağmen hayata gülerek bakabilen fahişenin pozitif havasını o kadar güzel yansıtmış ki, hem oyunculuğu hem de doğal pozitif havası ile takdiri hak ediyor. Eminim Gülriz Suriri, seçmelerde Feray Darıcı'yı görünce "işte Cevriye!" demiştir. Çünkü Feray Darıcı'dan yayılan elektrik bence tam olarak Cevriye'yi anlatıyor. Fakat, Feray Darıcı'nın dans konusunda biraz kabiliyetsiz olduğunu düşünüyorum. Belki de yeteri kadar çalışmadı dans kısımlarına bilemiyorum. Sesinin tınısını Şebnem Dönmez'e benzettim. Şarkı söylediği bölümler haricinde oldukça güzel kullandı sesini. Ama tıpkı dans gibi şarkı kısımlarında da performansı vasattı. Bir kaç yerde detone olması sanıyorum dikkatsiz seyircilerin bile gözünden kaçmadı.
Bu arada, müzikalde Cevriye'nin aşık olduğu adam rolünde izlediğimiz Uğur Çavuşoğlu'nun müzikal sonrası gittiğimiz yerde bizden önce birasını yudumlarken görünce şaşırmadık değil! Oyun biter bitmez kulisten nasıl olup da hemen çıkıp kendisini oraya attı merak ediyorum...
Son olarak, kalabalık dans sahnelerinde, sahnenin küçüklüğünden de olsa gerek, kareografi iyi bir izlenim bırakmadı ben de. Böyle anlarda oyuncuların sahne paylaşımı gelişigüzel bir hava veriyor sanki.
Unutmadan, son eleştiri seyircilere! :- ) Şarkılar boyunca alkışla oyuna tempo tutan seyirciler vardı ne yazık ki... Kimse coşkusunu gizlesin demiyorum, ama yanı başınızda durmaksızın alkışla tempo tutulursa müzikali nasıl dinleyeceğiz? Oyunculara nasıl yoğunlaşacağız?? Ankara seyiricisinin bir kısmı sanıyorum "sabah şekerleri" izleye izleye dejenere olmuş...
Genel olarak, Gülriz Suriri iyi bir iş çıkarmış. Tabii insan "Fosforlu Cevriye" ve "Gülriz Suriri" gibi iki büyük ismi yanyana okuyunca çok daha başarılı bir performans beklemiyor değil... Yine de, bazı olumsuzluklara karşın, Fosforlu Cevriye görülmesi gereken bir tiyatro eseri, pardon müzikal...
