Merhaba derttaşlarım,
bende sizler gibi kaynana cehennemi ile yaşıyorum. Kaynana ile oturmayı kabul ettiğime de, evlendiğime de, tanıştığım güne de lanet olsun. 11 aydır evliyim. Her ay en az 10 gün kocam olacak şahsiyetsizle küsüz ve kavgalıyız. Sebep? Tabiki kaynanam olacak şerefsizin yüzünden. Eşime doğum günü sürprizi hazırladığım gün bile doldurdu telefonda kavga ettirdi. Biz kavga edince o mutlu oluyor resmen. Eşim 3 kardeşler. En küçüğü bu. Ötekiler evlenmiş ayrı evlerde karısı ile kocası ile mutlu mesut sefa içinde yaşarken evin enayisinin üzerine atmışlar bu çakalı kimse istemiyor. Biliyorlar huyunu domuzluklarını yalanlarını. Bir yere gideceğimizde bizden önce hazırlanır kapıda hadiii e hadii diyip durur. İlk günden beri bu eve ait hissetmiyorum kendimi. Çünkü düğün gecemizde bile bizimle kalan bir adi aşağılıkla yaşıyoruz. Özel hayat zaten sıfır. İşine gelince sapına kadar erkeğim diyen kocamla bir elin parmakları kadar beraber olmadık bile. Annem gelecek, annem görür, anneme ayıp olur diye diye yanyana bile oturmuyoruz, ikisindende nefret ettim. Çocuk yok olması da imkansız çünkü o tv izleyerek uyur ben ses ve ışıkta uyuyamam. Ben yatak odasında uyuyorum o tv odasında bu durumda çocuk imkansız; kaldıki istemiyorumda zaten bu şartlarda. Ayrı eve hayatta çıkmaz benim beceriksiz enayi kocam. Hayattan bıktım. Boşanmak istiyorum ben. Çoooook mutsuzum çoooook.
