Trabzon Şehir Tanıtımı

[aSqimSin]

trabzonun tanıtımı trabzon tanıtımı trabzon şehir tanitimi tanıtım





Yüzölçümü:
4.685 km²
Nüfus:
795.849 (1990)
Doğu Karadeniz Bölgesinde yer alan Trabzon Kafkasların ve İran transit yolunun başlangıcında yer alır. Karadenize kıyısı olan diğer ülkelerin limanlarıyla bağlantısı bulunmaktadır.

Tarihi ve doğa güzellikleri ile dört mevsim gezip görülebilecek turizm şehridir.

İLÇELER

Trabzon ilinin ilçeleri; Akçaabat, Araklı, Arsin, Beşikdözü, Çarşıbaşı, Çaykara, Dernekpazarı, Düzköy, Hayrat, Köprübaşı, Maçka, Of, Sürmene, Şalpazarı, Tonya, Vakfıkebir ve Yomra'dır.

Akçaabat : Trabzon'un 13 km batısında ve deniz kenarında kurulmuş bir ilçedir. Tabii plajları ile ilin önemli kıyı ilçelerinden birisidir. Mersin Köyü ve Akçakale kamping alanlarının yanı sıra Sera Gölü önemli turistik yerlerden biridir.

Çaykara : Trabzon'un güney doğusunda ve 76 km mesafede bulunan ilçe Uzungöl Turizm Merkezi ile ünlüdür.

Maçka : Trabzon-Gümüşhane karayolu üzerinde Trabzon'a 30 km uzaklıkta doğal güzellikleri yanı sıra Altındere Milli Parkı'nın ve Sumela Manastırı'nın bulunduğu turistik bir ilçedir.

Düzköy : Trabzon'a 40 km mesafede bulunan ilçe Çalköy Mağarasıyla turistik bir ilçe konumundadır.


Trabzon



BölgeKaradenizİlTrabzon İliNüfusmerkez 283.233; merkez köyler 68.284(2000)İl
bölge nüfusu979.081 (2000 resmi); 990.901 (2006) Yüzölçümü4.685 km²Nüfus Yoğunluğu20.449 /km²Rakım20 mKoordinat41° 2' 60N 39° 43' 37EPosta kodu61xxTelefon Kodu0462Plaka Kodu61ValiNuri Okutan



Karadeniz Bölgesi'in Doğu Karadeniz bölümünde yeralan Trabzon ili Karadeniz sahili ile Zigana dağları arasında yeralmakta olup en büyük şehri yüzüölçümü açısından az bir alan kaplamasına karşın nüfus ve ekonomi açısından Samsun'dan sonra Karadeniz'in 2. büyük şehridir. Batısında Giresun'a bağlı Eynesil ilçesi, güneyinde Gümüşhaneye bağlı Torul ilçesi, doğusunda da Rize'ye bağlı İkizdere ve Kalkandere ilçeleri, kuzeyi Karadeniz ile çevrili antik çağdan beri varlığı bilinen il ve il merkezinin adıdır.

Etimoloji

• Yunan mitolojisinde Lycaon’un oğlu Trapezeus'un Arkadya'daki adaşına ismini verdiği bilindiğinden, Karadenizdeki Trabzon'un da bu mitolojik kahramandan adını aldığı düşünülebilir
• Evliya Çelebi'nin 2500 yıllık bir Yunan kentinin adını 17. yüzyılda Türkçe halk etimolojisine dayandırarak verdiği Tuğra-bozan adı da kimi çevrelerce ciddiye alınmıştır.
• Hamilton, şehrin güney doğusunda dik yamaçlarla yükselen, fakat üstü düz olan Boztepe’nin görünüşüne bağlamış, antik Trabzon sikkelerindeki "masa" çiziminden de aldığı destekle, kente görümünden dolayı Yunanca Trapezus "masa" adının verildiğini iddia etmiştir
• Özhan Öztürk, Kolhis ve Kafkasya'dan getirilen kölelerin Yunanistan anakarasına taşındığı liman kenti olan Trabzon'un adının Trapezus'un eski Yunanca metinlerde geçen mecaz kullanımı "köle satılan düz platform” (Aristo). Fr. 874)olabileceğini ileri sürmüştür

Coğrafya


Uydudan Trabzon


Dar bir sahil şeridinin ardında denize dikey uzanan dağlık bir araziye sahip olan ilin merkezi Boztepe (antik Minthrion tepesi) üzerine kurulmuştur. İl topraklarının 22,4 % yayla, 77,6 % si ise tepelerden oluşmaktadır.

İklim

Karadeniz'e özgü ılıman iklime sahip kentte hava sıcaklığı yıl boyunca 10° - 20°C arasında değişirken yaz ortalaması 27°C, kışın en soğuk zamanı (Kalandar) zamanı)ise 5°C civarındadır.

Dereler

The Değirmendere (Piksidis), Yanbolu, Fol, Karadere, Koha, Sürmene (Manahos), Solaklı, Baltacı deresi,kalaputama deresi,Macka Deresi,Galyan Deresi

Göller

Çakırgöl, Uzungöl, Serra Gölü, Haldizen gölü

Nüfus

Cumhuriyet dönemi

• 2000 979.081
• 1997 858.687
• 1990 795.849
• 1985 786.194
• 1980 731.045
• 1975 719.008
• 1970 659.120
• 1965 595.782
• 1960 532.999
• 1955 462.249
• 1950 420.279
• 1945 395.733
• 1940 390.733
• 1935 360.679
• 1927 290.303

 

[aSqimSin]

Trabzon Şehrinin Tarihi

Tarih


Tarih Öncesi

Bölgede çeşitli dönemlerde yapılan arkeolojik kazı ve yüzey taramalarında Yontma Taş (Alt Paleolitik dönem) Çağı’na ait Achelleen ve Mousterien tipi (el baltaları, kazıyıcılar, yonga aletler), Mezolitik Orta Çağ'a ait mağaralar Kalkolitik Çağ’a ait yerleşim izlerine rastlanmıştır. Bronz Çağı’nda Karadeniz kıyısında Kaşkalar adlı domuz besleyen ve kendir eken savaşçı bir halkın varlığı Hitit kaynaklarında bildirilmektedir .

Antik çağ

Eusebius'a göre şehrin kuruluş tarihini MÖ 756 olmakla birlikte bu iddia Trabzon'u İstanbul, Roma hatta, genel kanıya göre Trabzon ve diğer Doğu Karadeniz kolonizasyonunu geçekleştiren Sinop'tan daha eski bir kent yapmaktadır. Bu durum gerçekse Sinoplular varolan bir kenti MÖ 630 tarihinden sonra yeniden kolonize etmiş olmalıdırlar. Anabasis'te geçen "Pontos Euksenios kıyısındaki bu şehir Sinope’nin Kolkh ülkesindeki kolonisidir"ifadesi daha sonra Arrian ve Peripleus tarafından da onaylanmıştır. Merkezinde Yunanlıların çevre köylerinde bugünkü Lazların atası olduğu sanılan Kolkhların yaşadığı Trabzon, Antik çağ ve sonrasında Zigana geçidi üzerinden Ermenistan ve Euphrates civarında üretilen ticari malların takas edildiği ticaret merkezi ve dış ülkelere satıldığı bir ihraç limanı özelliğindeydi. Pontus İmparatoru Mithridates'in Roma İmparatorluğu ile giriştiği bir dizi savaşı kaybetmesinin ardından Anadolu topraklarının yanısıra Trabzon'da Roma hakimiyetine girmiştir.

Roma ve Bizans

Pompey'e karşı mücadelesinde Mithridates'e destek vermeyen Trabzon Roma döneminde ödüllendirilmiş serbest şehir statüsü kazandırılmıştır. Bizzat kente gelen Arrian, Trapezus’un Roma döneminde güney Karadenizdeki en önemli liman kenti olduğunu belirtmiştir. Roma İmparatoru Hadrian döneminde restore edilen kente, Trajan döneminde Karadeniz Kapadokyası eyaletinin başkenti olmuş ve yeni bir liman inşa edilmiştir. Gallianus döneminde bir Germen kabilesi olan Gotlar tarafından yağmalanmış , Justinian döneminde tekarar onarılarak eski konumunu kaznamıştır. İstanbul’un Latinler tarafından işgali üzerine Komnenos hanedanı, Trabzon'a sığınarak 1461 tarihine Osmanlı fethine dek sürecek olan Trabzon Krallığı devletini kuracaklar ve kendilerini Roma İmparatoru ilan edeceklerdi.

Trabzon Krallığı

Sumela manastırı, Trabzon 2007


Komnenos hanedanından VII. Michael Latin işgali nedieniyle Trabzon'a gelerek teyzesi Gürcü kraliçesi Tamara'nın da desteğiyle kendini Roma İmparatoru ilan etmişse de Batı özellikle Vatikan Trabzon İmparatorunu küçümseyerek "Laz hükümdarı" olarak tanımlamıştır. Trabzon Krallığı başlangıçta diğer Bizans (Doğu Roma) imparatorları gibi çift başlı kartal (aetos) figürünü sembol olarak kullanmışsa da Latin işgalinin sona ermesi ve Konstantinapolis'de yeniden yasal yönetimin iktidarı ele geçirmesiyle, bir çatışmaya sebebiyet vermemek için bugün Trabzon Ayasofya müzesinin giriş kapısının üzerinde rölyefi bulunan tek başlı kartal sembolü tercih etmişlerdir. Cenevizliler ile Venedikliler, Moğollar ile Osmanlılar hatta çeşitli Türkmen (Akkoyunlu kabile federasyonuna mensup) klanları ile denge politikası sürdürerek, varlığını sürdürebilen bu zengin liman kenti, İstanbul'un fethinden sekiz yıl sonra (1461) Fatih Sultan Mehmet tarafından Karadenizdeki çeşitli beylikler, İtalyan kolonileri ve Kırım'la birlikte ele geçirilerek İpek yolunun stratejik anahtarının Osmanlı hakimiyetine girmesi sağlanmıştır.


Trabzon İmparatorluğu, 1265. William R. Shepherd, Historical Atlas, 1911



Osmanlı dönemi

1461 yılında trabzon kralı David Komnenos'un Mahmut Paşa'nın yakını olan başmabeycisi Yorgi Amiruki'nin aracılığıyla direnmeden kenti teslim etmesinden sonra II. Mehmet kent yönetimini Gelibolu sancak Beyi Kazım Bey'e bıraktıkmıştır. Sancak merkezi statüsünde olan Trabzon, 1582 yılında III. Murat döneminde Batum sancağı ile birleştirilerek Trabzon/Batum eyaletinin merkezi haline getirilmiştir. Trabzon Osmanlı döneminde de gerek doğu Anadolu ve İran'ın gerek se Baharat yolu'nun Batı'ya açıldığı liman kenti olarak stratejik önemini sürdürmüş dahası İran ve Kafkasya seferlerinde askeri üs noktası olarak kullanılmıştır. Celali ayaklanmaları, Kazancık cemaati gibi soyguncu aşiretler, yolsuzluk yapan sancakbeyleri (Rizeli Ömer) bölgeyi arpalık olarak kullanan beylerbeyleri Ahmet Paşa, 1603 gibi), 1624, 1625, 1631 yıllarındaki Kazak yağmaları ve Tuzcuoğulları, Şatıroğlu Ömer ve İbrahim ağa gibi ayanlıktan gelme yerel derebeylerin ayaklanmaları bu dönemin önemli olaylarıdır. 1. Dünya savaşı sırasında 17 gemilik Rus donanması tarafından topa tutulan, 1916-1918 yılları Rus işgaline uğrayan kentin Hristiyan Rum nüfusu, savaşın bitimiden sonra mübadele ile Yunanistan'a gönderilmiştir. Canlı bir ticaret kenti olan Trabzon'da köklü Rum ve Müslüman aillerden oluşan eşrafı aktif olarak siyasetle uğraşmaktaydı. Barutçuzade Faik Ahmet Bey'in sahibi olduğu İstikbal gazetesi yerel sermaye ve aydınların düşüncelerini kamuoyuna duyurdukları en önemli haber kaynağıydı. Mondros Mütarekesi'nin ardından bölgede bir Pontus Devleti'nin kurulması hatta daha çok destek bulan bir proje olarak yeni kurulacak Ermenistan'a liman kenti olarak verilmesi gündeme geldiğinde Trabzon'lular 12 Şubat 1919 tarihinde Trabzon Muhafaza-i Hukuk-ı Milliye Cemiyeti'ni kurarak Osmanlı Devleti'ne bağlılığın korunması için mücadele etmeye karar vermişlerdi. Erzurum Kongresi'ne kalabalık bir heyetle katılan Trabzon heyeti ile kongreyi düzenleyenler arasında başkanlık seçimi ve kongrenin niteliği konusunda bazı pürüzler çıkmıştır. Görüş ayrılıkları derinleşince Heyet-i Temsiliye'nin Trabzonlu üyeleri Sivas Kongresi'ne katılmamışlardı. Saltanat yanlısı Trabzon valisi Galip Bey'in tutuklanması ve Türkiye Komunist Fırkası başkanı Mustafa Suphi ve 18 arkadaşının Trabzonlu kayıkçıların reisi Kahya Yahya tarafından 28-29 Ocak 1921 katli Cumhriyet öncesi dönemin son olaylarındandır

Cumhuriyet dönemi

Kent 1923 yılında yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devletinin 61. il merkezi olarak yerini almış, 1926 yılında ilk Halk Kütüphanesi ve Ziraat Bankası, 1929'da Vizera Hidroelektirik santrali, 1938'de Trabzon İçme Suyu tesisleri, 1942'de Trabzon Lisesi, 1947'de Trabzon Numune Hastanesi, 1949'da Göğüs Hastalıkları Hastanesi, 1954'de Trabzon limanı, 1957'de Trabzon havaalanı, 1958'de SSK Hastanesi, 1964'de Ayasofya müzesi, 1967'de çimento fabrikası açılmş, 1976 yılında Trabzonspor futbol takımı Türkiye 1. Ligi şampiyonluğunu kazanarak bu ünvanı İstanbul'dan Anadolu'ya taşımayı başaran ilk futbol takımı olmuştur. 1949 yılında 5442 sayılı İl İdaresi Kanunu uygulamasıyla Anadolu'da bulunan 78 bin civarında ki yerleşim adından 28 bin kadarının adı Türkçe olmadığı gerekçesiyle değiştirilmiş olup büyük bölümü Yunanca olan Trabzon köy adları da değiştirilerek yerlerine Türkçe isimler konulmuştur. Son bir kaç yıl içinde kentin adını Türk ve dünya basınında duyuran önemli olaylar yaşanmıştır:

• 26 Mayıs 2003 tarihinde Afganistan'dan dönen İspanyol Barış Gücü askerlerini taşıyan Yak-42 tipi bir yolcu Trabzon Havalimanı'na inmek isterken alandan yapılan uyarıdan sonra yanlışlıkla deniz yerine karaya yönelip Pilav Dağı eteklerine çarması sonucu 62'si İspanyol askeri, 12'si mürettebat toplam 74 yolcu ölmüştür.
• 6 Nisan 2005 tarihinde F tipi cezaevlerinin şartlarını protesto etmek isteyen TAYAD üyelerine karşı linç girişiminde bulunulmuştur,
• 5 Şubat 2006 tarihinde Santa Maria kilisesinde görevli rahip Andrea Santaro görev yerinde öldürülmüştür.

 

[aSqimSin]

Kültürel Yaşamı

Kültürel Yaşam

Trabzon ilinde tiyatro etkinlikleri Trabzon Belediye Tiyatrosu ve Trabzon Devlet Tiyatrosu tarafından yürütülmektedir.Halk eğitim merkezlerinde amatörce tiyatro, müzik ve halk oyunları çalışmaları yapılmaktadır. Müzik alanında çalışmalar yapan Devlet Klasik Türk Müziği Topluluğu'nun yanısıra karikatür ve resim çalışmaları Belediye Sergi Salonu'nda sergilenmektedir.

Turistik Yerler

Roma İmparatorluğu ve Osmanlı döneminde eyalet merkezi olmuş, Ortaçağ'da bir Rum imparatorluğuna başkentlik yapmış kent doğal güzelliklerinin yanısıra pek çok tarihi yapıyı barındırmaktadır. Bunların en önemlileri:

• Manastırlar: Sümela Manastırı, Ayasofya müzesi,Kaymaklı Manastırı(Amenapırgiç Ermeni Kilisesi), Kızlar (Panagia Theoskepastos) Manastırı, Gregorios Peristera (Hızır İlyas)Manastırı, Kızlar (Panagia Kerameste) Manastırı, Vazelon Manastırı,Kustul Manastiri
• Hagaios Savas (Maşatlık) Kaya Kiliseleri,
• Kiliseler ve Camiler: Hagia Anna (Küçük Ayvasil), Sotha (St. John)K, Hagios Theodoros, Hagios Konstantinos, Hagios Khristophoras, Hagios Kiryaki, Santa Maria, Hagios Mikhail, Panagia Tzita, Fatih (Panagia Khrysokephalos), Yeni Cuma (Hagios Eugenios), Nakip (Hagios Andreas Kilisesi), Hüsnü Köktuğ (Hagios Eleutherios), İskender Paşa Camii, Semerciler, Çarşı Camii, Gülbahar Hatun Camii
• Konaklar: [Atatürk Köşkü] Memiş Ağa Konağı (Sürmene), Çakıroğlu İsmail Ağa Konağı (Of), Çakıroğlu Hasan Ağa Konağı, Sarımollaoğlu Topal Mustafa Evi (Araklı)

Müzik ve Halk oyunları

Trabzon bölgesinin geleneksel çalgıları şimşir kaval, kemençe, davul -zurna ve yörede zimpona, dankiyo adlarıyla da bilinen tulumdur. Sayısız çeşidi olup kadın ve erkekler tarafından toplu oynanılan geleneksel dansların adı ise horondur.

Mutfak

Samsun Batum arasında yeralan bölge mutfağının ayırıcı temel besinleri karalahana, mısır ve hamsi olup, bu üçlünün çorbasından ekmeğine dek sayısız kombinasyonu bulunmaktadır. Bölgeye özgü yemeklerden en karakteristik olanları şunlardır:

• Mısır unundan:Kuymak (Rize'de ve Trabzonun doğusunda muhlama, Şalpazarında yağlaş), haçapur, hamsili ekmek, lamesli ekmek
• Karalahanadan: Çorba, Ğuliya, manca, sarma
• Tatlı olarak: Kabak malezi, kabak pilavı (bölgede pilav ve makarna şekerli olarak tüketilir)
• Hamsiden: Buğulama, hoholli hamsi, hamsili ekmek, kaygana

• Fasülyeden (lobya): turşu kavurma

 

[aSqimSin]

Toplum ve Kültür

Toplum ve Kültür

Halk

Tarih boyunca Laz olarak adlandırılan halk, Rum ya da Osmanlı/Türk olsun, yaylacılık teknikleri, yaşam tarzı, köy mimarisi ve folklorik açıdan Anadolu köylüsünden net çizgilerle ayrılmakta ve Kafkasya halklarıyla Laz, Lezgi, Megrel, Mağharul-Dağıstan Avarlar'ı, Oset, Gürcü, Abhaz vs.) benzerlik göstermektedir. Şalpazarı, Ağasar vadisinde yaşayan Çepni türkmenleri bölgeye 13-14. yüzyıllar arasında yerleşmiş olup Dede Korkut masallarında bahsi geçen folklorik birikime ve Trabzon'un diğer yörelerinden kolayca ayrılabilen Türkmen dialektine sahiptirler. Bölgede Ermeni varlığı eskiye dayanmakla birlikte önemsenecek miktarda değildir. Gökbilgin'in Trabzon Tahrir Defterleri üzerine çalışmasında görüleceği gibi 1515 yılında kent merkezinde 774 Rum ve 179 Müslüman evine karşın sadece 15 Ermeni evi olduğu kayıtlıdır.

Dil

Rumca, Lazca, Rusça, Ermenice ve Farsça'dan çok sayıda ödünç kelime içeren Trabzon Türkçesi kendi içinde birkaç dialekt içermekte ve Kafkas gırtlağının izlerini taşımaktadır.Trabzon ağzı Özellikle alışılmadık ünsüz değişimleri ile Anadolu Türkçesi'nden derin farklılıklar içermektedir.

• / b / > / p / baluk > paluk
• / d / > / t / dere > tere
• / k / > / g / katuk > gatuk
• / g / > / c / gelin > celun (Batı Trabzon)
• / c / > / ç / came > çame
• / k / > / ç / > öküz > öçüz (Merkez Çömlekçi mahallesi, Doğu Trabzon)

Aynı zamanda Trabzon Yunanca'nın en az 2500 yıldır kesintisiz konuşulduğu en doğu Yunan kolonisi olup, Köprübaşı, Çaykara, Maçka, Tonya ilçelerinde Rumcanın arkaik ögeler taşıyan yerel bir dialekti günümüzde de Müslümanlar tarafından 50 civarında köyde konuşulmaya devam etmektedir.

Geleneksel kıyafetleri içerisinde Karadenizli çift, Osmanlı dönemi



Giyim - kuşam

Osmanlı döneminde Samsun ile Batum arasında geleneksel giyim (Laz kıyafeti olarak da bilinir) şöyledir:

• Erkek: Başta iki ucu üzerinden sarık gibi dolanarak uzun kulaklı bir düğümle bağlanan ve kukula adı verilen siyah başlık. Üstte beyaz mintan ve üzerine siyah aba yelek. Altta bacak arası körüklü bacak kısmı dar zipka adı verilen siyah şalvar.
• Kadın (köylü): İçte kamis adı verilen yakasız Trabzon bezinden gömlek, başta keşan peştemal, alltta etek veya üçetek elbise (zibun)bele bağlanan ve rengi yöreden yöreye değişen peştemal (fota. Üstte fermene veya kadife adı verilen yelek.
• Kadın (şehirli, kasabalı): Başta tepelik, Tapla, Koursi, hotoz adı verilen gümüş ya da altın sırmalı yuvarlak tepelik. İçte kamis, üzerine zibun (üçetek) belde peştemal, lahor veya trablus.

Köylü ya da şehirli olsun Trabzon kadını (Rize ve Artvin sahilinde yaşayan Lazlar gibi) kesinlikle şalvar giymemektedir. Tek istisna Şalpazarı bölgesinde olup Çepni kadınları şalvar giymekte ve ucu püsküllü kırmızı ya da pembe belbağı takmaktadır

 

[aSqimSin]

Trabzon İli Turizm ve Eğitim

Turistik Yerler
Roma İmparatorluğu ve Osmanlı döneminde eyalet merkezi olmuş, Ortaçağ'da bir Rum imparatorluğuna başkentlik yapmış kent doğal güzelliklerinin yanısıra pek çok tarihi yapıyı barındırmaktadır. Bunların en önemlileri:

• Manastırlar: Sümela Manastırı, Ayasofya müzesi,Kaymaklı Manastırı (Amenapırgiç Ermeni Kilisesi), Kızlar (Panagia Theoskepastos) Manastırı, Gregorios Peristera (Hızır İlyas)Manastırı, Kızlar (Panagia Kerameste) Manastırı, Vazelon Manastırı,Kustul Manastiri
• Hagaios Savas (Maşatlık) Kaya Kiliseleri,
• Kiliseler ve Camiler: Hagia Anna (Küçük Ayvasil), Sotha (St. John)K, Hagios Theodoros, Hagios Konstantinos, Hagios Khristophoras, Hagios Kiryaki, Santa Maria, Hagios Mikhail, Panagia Tzita, Fatih (Panagia Khrysokephalos), Yeni Cuma (Hagios Eugenios), Nakip (Hagios Andreas Kilisesi), Hüsnü Köktuğ (Hagios Eleutherios), İskender Paşa Camii, Semerciler, Çarşı Camii, Gülbahar Hatun Camii
• Konaklar: [Atatürk Köşkü] Memiş Ağa Konağı (Sürmene), Çakıroğlu İsmail Ağa Konağı (Of), Çakıroğlu Hasan Ağa Konağı, Sarımollaoğlu Topal Mustafa Evi (Araklı)

Ulaşım

Antik Çağdan itibaren Trabzon kenti, özellikle Roma İmparatoru Hadrianus'un yaptırdığı limandan sonra denizcilik açısından önemli bir merkez olmuş, cumhuriyet döneminde de yakın zamana dek denizyolları ulaşım ve ticarette önemini korumuştur. Karadeniz sahil yolu ve yapımı tamamlanmak üzere olan otoban yolunun hizmete açılması ile Samsun ile Sarp sınır kapısı arasında yolculuğun kalitesi artarak ağırlık karayollarına geçmiştir. Trabzon il merkezinden başlayarak, Zigana geçidi üzerinden Gümüşhane'ye oradan Kop geçidini aşarak Erzurum'a bağlanan yol ise eski önemini kaybetmiştir.

Eğitim
Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Trabzon'da eğitim kuruluşu olarak sekiz medrese, eğitim süresi dört yıl olan beş adet ilkokol, bir adet sanat yurdu, bir adet askeri rüştiye, bir adet idadi ve bir adet Darülmuallimin bulunmaktaydı Günümüde Trabzon ilinde 815 ilköğretim okulu, 86 lise ve dengi okul ve 2 Aralık 1963 tarihinde öğretime açılan Karadeniz Teknik Üniversitesi bulunmaktadır.

 

[aSqimSin]

Kalecik Kalesi

Kalecik Kalesi

Kalecik Kalesi (Zanayer-Canayer) ve Trabzon'un Araklı ilçesine bağlı bir mahalle olan Kalecik, Araklı'da denize hakim bir kayalık üzerinde bir kaledir. Bakımsızlıktan yok olmak üzere olan kale eski tarihlerde deniz ticareti ile uğraşan Cenevizlilerin uğrak noktası omuştur. Araklı ilçesini denizden gelen saldırılardan korumak için yapılmış olan kale, Türkler tarafından da kullanılmıştır. Doğudan Konakönü Mahallesine, kuzeyden Karadeniz'e, güneyden BuzlucaKarşıyaka (Ganahali), batıdan Yalıboyu'na (samayer) komşu Kalecik mahallesinde yer alan kale tamamen kayalık kütlenin dört bir yanında o zamanın işçiliğiyle yapılan taş duvarlardan oluşmaktadır. Kalecik plajı da tarihi Kalecik Kalesi'nin hemen altındadır. Plaj ve kale doğal güzelliğiyle birleşerek mahalleyi hareketlendirmektedir.

 

[aSqimSin]

Trabzon'un İLçeLeri

Akçaabat, Trabzon

Akçaabat, Türkiye

Trabzon İli Siyasi Haritası Harita

​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 70.000+[] (120.693 2006) İlçe nüfusu 70.000+[] (120.693 2006) Yüzölçümü 385 km² Rakım 10 metre Koordinatlar
Posta kodu 61300 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Erol ÖZKAN Belediye başkanı Şefik TÜRKMEN Yerel yönetim site Akçaabat Belediyesi İlçe kaymakamlık site Akçaabat KaymakamlığıTrabzon ilinin bir ilçesidir.



Akçaabat'ın Konumu

Çarşıbaşı'nın doğusunda, Trabzon'un 13 km. batısında, Düzköy ve Maçka'nın kuzeyindedir.

Akçaabat'ın Tarihçesi

Şehrin kuruluşuyla ilgili araştırmalar ilk yerlilerin Ege kıyılarından gelerek buralara yerleştiğini öne süren batılı araştırmacılar ile buraların Asya kökenli ya da Türk olduğunu ortaya koyan araştırmacılar arasında yoğunlaşır.
Çınar ağaçlarının çokluğundan ötürü (Platana =çınar yunancada) Pulathane adıyla anılan şehrin; sonraları ticaretin gelişmesi ve paranın bolluğundan dolayı Akçaabat adını aldığını belirten araştırmacıların yanı sıra beyaz evlerinden dolayı şehrin Akçaabat adını aldığını iddia eden araştırmacılar ile eski Türkçe’den kaynaklanan batıdaki şehir anlamına geldiğini söyleyen araştırmacılar da vardır.
Fatih Sultan Mehmet tarafından 1461 yılında fethedilen, Akçaabat’ta Roma, Bizans, Kommenos ve Osmanlı dönemine ait tarihi yapıt ve izlere rastlamak mümkündür. Akçaabat‘ın, Osmanlı dönemine ait kaynaklarda şehir merkezi “Pulathane”, ilçe geneli ise “Akçeabâd” olarak geçmektedir.

Horon, Akçaabat'ın geleneksel oyunlarındandır.​

Şehrin tarihinde 1810 yılı Ramazan ayı ayrı bir yer tutar. Bu tarihte Rus donanması Sargana mevkiine çıkarma yapmak istemiştir. Akçaabat halkı 48’i kadın olmak üzere 969 şehit vererek yurdu savunmuştur. Birinci Dünya Savaşı sırasında 20 Nisan 1916 yılında Çarlık Rusya’sı Akçaabat’ı işgal etmiş ancak bu işgal de uzun sürmemiş ve 17 Şubat 1918‘de Akçaabat düşman işgalinden kurtulmuştur.
Kronolojik sıralama ile Akçaabat için önemli olayları şu şekilde sıralamak mümkündür;

• M.Ö. 700 : Akçaabat, Milentos ticaret kolonilerinin bir uzantısıdır.
• M.Ö. 312 : Akçaabat Pontus Krallığı’nın eline geçer.
• 1214 : Akçaabat Trabzon Rum İmparatorluğu'nun eline geçer.
• 1461 : Akçaabat Trabzon ile birlikte Fatih Sultan Mehmet tarafından Osmanlı Devleti’nin topraklarına katıldı.
• 1797 : Akçaabatta büyük bir veba salgını meydana geldi.
• 1810 : Akçaabat tarihi açısından Osmanlı döneminin en önemli olayı Sargana Savunmasıdır.
• 1880 : Akçaabat Belediyesi kuruldu
• 1884 : Akçaabat, Teşkilat Nizamnamesi gereği ilçe kimliğini kazandı.
• 1893 : Akçaabatta kolera salgını meydana geldi.
• 20 Nisan 1916 : I. Dünya Savaşı sırasında Çarlık Rusya’sı Akçaabat’ı işgal etmiştir.
• 17 Şubat 1918 : Düşman işgalinden kurtulan Akçaabat, Cumhuriyet Döneminde kültür, sanat, eğitim, ticaret gibi alanlarda hızla gelişen bir ilçe durumuna gelmiştir.
• 20 Haziran 1990 : Büyük bir sel felaketi meydana gelmiştir.

Araklı, Trabzon
​

Araklı (Karadere), Türkiye

Trabzon İli Siyasi Haritası Harita

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 740.569[] (2008) İlçe nüfusu 50.285[] (2008) Yüzölçümü 372 km² Rakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu 61700 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Avni Kula Belediye başkanı Ümit İSMAİLÇEBİOĞLU Yerel yönetim site Araklı Kaymakamlığı İlçe kaymakamlık site Araklı Belediyesi Araklı, Trabzon ilinin bir ilçesidir.

Araklı Tarihçesi

Doğu Karadeniz'deki diğer yerlerde olduğu gibi Araklı'nın da tarih öncesi arkeolojik çalışmalarla aydınlatılmış değildir. Ancak binyıllar boyunca Doğu-Batı ticaretinin en canlı güzergahı olan İpek Yolunun Karadenize Ulaştığı toprakların üzerinde kurulmuş olması ticari değerinin yanında askeri ve jeostratejik değerlere sahip olması ilçedeki yerleşimin Trabzondan çok sonra olmadığını düşündürtmektedir. Doğu Karadenizi Güneyden kuşatan ve savunmasını kolaylaştıran ,dağlar Anadolu'ya hükmeden yönetimlerin bölge üzerinde otorite kurmasını, ticari ve sair ilişkilerle bölge kültürünün değiştirilmesini uzun süre engellemiş kendi bildiğince kendine yeterek yaşamayı benimseyen bir insan tipinin oluşmasına neden olmuştur.Hititler döneminde bölgenin madenlerini işleyen halkı Haliblerden maden alındığı,Asurluların Batı İran'dan gelerek bölgeyle sınırlı ticari ilişkilerde bulundukları bilinmektedir. Bölge ilk sömürgeci ziyaretini M.Ö.750 yıllarında Miletliler vasıtasıyla yaşadı. Ancak bu yıllarda Kafkasya üzerinden başlayan Kimmer akınları sebebiyle sömürgeciler bölge yerleşmeye fırsat bulamadılar. Kimmerler'den sonra İskitler, Medler ve Persler kısa süreli hakimiyetleri olmuştur. Trabzon çevresindeki halklardan bunların özelliklerine yaşama biçimlerine yetiştirdikleri karakterlere dair bilgilerden sözeden Ksenefon M.Ö.400 yılında Bayburt-Trabzon yolculuğunda bölgenin yerli halkları olan Kolhlar Makronlarla savaşlarını eseri Anabasiste yazar.Diğer kaynaklarda onaylandığı gibi bölge halkı savaşçılık, arıcılık, meyvacılık ve madencilikle meşgul olup, denizdende faydalanır durumdaydılar.

Konumu

Araklı,Trabzon'un doğusunda olup, ilk yerleşim merkezi bugünkü ilçe merkezinin batısında bulunan 'Konakönü' mevkiidir. Araklı adı, Buzluca ve Kalecik yakasında yer alan iki kale arasında bulunması nedeniyle, 'Arakale'den aldığı varsayılmaktadır. İlçe, 1916 yılında Rus işgaline uğramış ve 1918 yılında bu işgal sona ermiştir. 1953 yılında Sürmene'den ayrılarak ilçe olmuştur. Fabrikalarıyla, eğitim kurumlarıyla ve yenilenen birçok özel ve resmi kurumu ve de hastanesiyle Araklı, Trabzon'un hızla gelişen ilçelerinden biridir. Trabzon'un en güzel yerinde olan ilçemiz, En genç nüfusun olduğu bir ilçedir
Araklı'nın 70 km. güneyinde bulunan çam ağaçlarıyla kaplı 'Pazarcık' Turizm Bakanlığı'nca turizm merkezi olarak ilan edilmiştir. Pazarcık'a girişte Pazarcık Mağarası bulunmaktadır. Yeşilyurt Beldisi Yılantaş Yaylası'nda her yıl 25 Ağustos'ta şenlikler yapılmaktadır. Yeşilyurt'ta, 1. Dünya Savaşı'ndan kalma bir şehitlik bulunmaktadır. İlçe merkezine 10 km. uzaklıkta Bereketli köyünde 'Acısu' olarak bilinen madensuyu vardır. Ayrıca 55 km. uzaklıkta Çörmeler Pilitli'de ve 80 km. uzaklıkta Balahor'da madensuyu şifalı olarak bilinmektedir.

Ekonomi

Araklı, 372 kmlik bir alana sahip olup Ahu Dağ silsilesi ile Küçükdere dağ silsilesinin kıyıya kısmen dik olarak inmesinin belli oranda iç kısımlara kadar uzanmasını sağlamıştır. Arazi Yapısının çok engebeli ve dağlık olması tarıma olan ilgiyi azaltmıştır.Tarım sınırı kıyıdan yaklaşık 600km ye kadar çıkmaktadır. İlçede yoğun olarak mısır, fındık ve çay üretimi yapılabilmektedir. Bunun yanında önemli olmayan miktarlarda baklagil de yetiştirilmektedir. İlçemde hala geleneksel "Ahır" hayvancılığı devam etmektedir. Etinden, sütünden ve derisinden gereği gibi yararlanma beklentisi ve becerisi oluşamamıştır. Halk daha çok kendi ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik bir hayvan bakıcılığı yapmaktadır. İlçede ve köylerinde toplam 247 adet saf "Jersey" ineği bulunmaktadır, bu rakam, ihtiyaçları karşılamada yetersiz kalmakadır. Ayrıca 9223 tane de yerli kara inek olduğu ilçe tarım müdürlüğünün verilerinde tesbit edilmiştir. Arıcılık, yavaş yavaş olsada gelişmektedir. 1650 arıkovanı ile 181 belgeli arıcı yılda 4500 ton bal üretmektedir. Özellikle bölgede üretilen ve "Cifin" denilen çiçeğin özününde karıştığı için "Delibal" olarak adlandırılan bu balın besin değeri yüksek olduğu bilinmektedir. Denizlerimizde çeşitli sebeplerden meydana gelen verimsizlik denize kıyısı olan ilçemiz içinde olumsuzluklar oluşturmuştur. Bunun yanında bilinçsiz avlanma neticesinde ilçe deniz kıyısında olmasına rağmen yeterli oranda balık tüketememektedir. Ancak son yıllarda Sahil Güvenlik teşkilatının kurulması, bu tür avlanmaları ve balık nesillerinin tükenmesini önleyici uygulamaları başlatmıştır

Turizm

olmaktadır.Gösterilen bu yoğun ilgiye paralel olarak bölgede konaklama temel ihtiyaç ve benzeri ihtiyaçları karşılayacak yeni tesisler inşa edilmiştir. Yeni İstihdam alanları oluşturulmuştur. hızla gelişmektedir. Ayrıca İlçemiz Araklı turizmi henüz ülkemizde de yeni yeni popüler olmaya başlayan yayla turizminin yoğun olarak görüldüğü bir ilçe durumundadır. İlçemiz sınırları içerisinde bulunan Pazarcık mevkiinin Turizm bakanlığınca birinci dereceden turizm bölgesi ilan edilmesinin ardından bölgeye olan ilgi daha da artmıştır. Her yıl gerek Trabzon'un yerli halkı gerek komşu illerden bölgeye yoğun olarak ziyaretçi gelmektedir. Özellikle şehir dışında yaşayan Trabzon halkının en fazla rağbet ettiği alan PazarcıkYayla turizmi artık araklı halkı için yeni bir ekonomik canlılık kaynağı olmaya başlamıştır. Geldiğimiz aşamada çok büyük etkisi olmamakla birlikte yayla turizmiAraklı'dan Trabzon istikametine doğru yaklaşık 3 km uzakta tarihi Kalecik Kalesi bulunmaktadır ki kale Buzluca kalesinin bir uzantısıdır.

Spor

Araklıspor, 3. lig 2. grupta oynayan bir futbol takımıdır. Araklıspor, Trabzon'un ilçelerinden Araklı'nın takımıdır. Renkleri yeşil-siyahtır. Daha önce 2000-2001 sezonunda eski 3. ligde de oynamıştır. 2001-2003 arasında yeniden Trabzon Amatör Ligi'nde oynadıktan sonra yeniden 3. lige (4. kademe) dönmüştür.
Kendi grubunda lider olan Araklıspor 2006-2007 sezonunda 15 Nisan 2007 Pazar günü kendi sahasında konuk ettiği Bulancakspor'la 1-1 berabere kalarak, 2 Lig B kategorisine çıkmayı garantilemiştir.
Ayrıca 2006-2007 sezonunda Türkiye'nin tek, Avrupa'nın ise 7 yenilgisiz takımından biri olmayı başarmıştır.
22 Aralık 2007 tarihinden itibaren teknik direktörlüğünü Boşnak teknik adam Mesut Demiroviç yürütmektedir.



Araklı belde ve köyler

İl: Trabzon ● İlçe: Araklı

Beldeler: Çankaya • Erenler • Yeşilyurt
Köyler:
• Aytaş • Ayvadere • Bahçecik • Bereketli • Birlik • Buzluca • Çamlıktepe • Çiftepınar • Çukurçayır • Değirmencik • Dulköy • Erikli • Halilli • Hasköy • İyisu • Karatepe • Karşıyaka • Kayacık • Kayaiçi • Kaymaklı • Kestanelik • Köprüüstü • Kükürtlü • Merkezköy • Ortaköy • Pervane • Sulakyurt • Sularbaşı • Taşgeçit • Taşönü • TaştepeTurnalı • Türkeli • Yalıboyu • Yassıkaya • Yeniköy • Yeşilce • Yeşilköy • Yıldızlı • Yiğitözü • Yoncalı • Yüceyurt​

Arsin, Trabzon
​

Arsin Trabzon ilinin bir ilçesidir.

Trabzon İl Sınırları Kordinatı 40°17′″N, 35°26′″E İdari Yapı: İlçe Bağlı: il Trabzon Kaymakam Abdullah KÜÇÜK www: T.C Arsin Kaymakamlığı Köyler Başdurak, Çardaklı, Atayurt (B), Çiçekli, Çubuklu, Dilek, Elmaalan, Fındıklı (B), Gölgelik, Güneyce, Harmanlı, Işıklı, İşhan, Karaca, Kuzguncuk, Oğuz, Örnek, Özlü, Üçpınar, Yeniköy, Yeşilköy, Yeşilyalı (B), Yolaç, Yolüstü Özellikleri Alanı Toplam 169 km² Rakımı 10 m Nüfus (2000) 35863 ÇevreMerkez 13038 Bu veri 2000 yılı nüfus sayımına dayanmaktadır. Belediye Başkanı : Dr. Erdem ŞEN Web sitesi: Arsin Belediyesi Alan kodu: (0)462 Posta kodu😛laka kodu: 61
Tarih

Trabzon'un bir ilçesi olan Arsin Ortaçağdan günümüze küçük bir yerleşim merkezi olarak kurulmuştur. 26 Ekim 1461 tarihinde Fatih Sultan Mehmet’in Trabzon’u Fethi ile Osmanlı Devleti topraklarına katılmıştır. 13 Nisan 1916'da Rus işgaline uğrayan Arsin 24 Şubat 1918 tarihinde Rusların çekilmesi ile işgalden kurtarılmıştır.
Arsin 1952 tarihine kadar Yomra ilçesine bağlıydı. Bu tarihte bucak olmuş ve belediye teşkilatı kurulmuştur. Arsin 1957 yılında çıkarılan 7033 Sayılı Yasayla ilçe durumuna gelmiş ve 4 Nisan 1959 tarihinde fiilen teşkilatlandırılmıştır.
Arsin adı, “Temiz” ve “Arınmış” anlamına gelir. Bu adı, tabii plaj durumunda bulunan ilçe kıyılarındaki kumsallardan aldığı söylenmektedir. Fakat günümüzde bölgeden Karadeniz Sahil yolunun geçişi ile herhangi bir plaj kalmamıştır.
Yukardakilerden daha mantıklı olan açıklama isminin bölgede yaşayan Trabzonun eski halklardan miras kaldığı Turklerin de belki bir miktar değiştirerek aynı ismi muhafaza ettiği şeklinde olabilir. Zira ilçede kullanım Arsen şeklinde olup; arınmış arısın vs şeklindeki arı kelimesi yerel terminolojide bulunmamakta günlük hayatta kullanılmamaktadır.

Coğrafi Konumu


Arazi Yapısı

İlçe merkezi sahil kesiminden ve hafif meyilli bir araziye sahiptir. İlçenin topografik yapısı, sahilden iç kesimlere doğru gidildikçe eğimi artan bir yapıdadır. Bazı köylerde eğim %70’lere kadar varmaktadır. İlçenin toplam yüzölçümü 169km2’dir. İlçede 5 akarsu bulunmaktadır. Bunlar Yanbolu, Falgoz, Arsin, Kendirlik ve Sifla (Süfla )dereleridir.
İlçenin tarımsal alanı 9.530 hektar, ormanlık alanı 6362 hektar, çayır mera alanı 583 hektardır, elverişsiz alanı ise 425 hektardır. Tarım arazisi kullanma şekline göre; Tarla alanı 10.400 dekar, yem bitkileri alanı 232 dekar, sebzecilik alanı 658 dekar, çay alanı 350 dekar, fındık alanı 83.590 dekar ve kivi alanı ise 70 dekardır. İlçenin merkezinin rakımı 10 metredir. Koordinatlar; 39-50 derece doğu boylamı, 40-50 derece kuzey enlemidir.

İklimi

Bölgesel iklime bağlı olarak ilçede yazları serin, kışları ılık geçer. Ilıman iklim bölgeye hâkimdir. Yıllık ortalama yağış miktarı 1000 - 1100 mm arasında değişir ve ortalama sıcaklık 15.5 derecedir. Bölgenin yüksek kesimleri ve vadiler yaz ve sonbahar ayları başlangıcı dışında sislidir. Bulutluluk derecesi 6/10 dur. En bulutlu ay Şubat ayıdır. En bulutsuz ay Haziran ve Ekim aylarıdır. Bölgede hâkim rüzgârın hızı 1.6m/sn dir. Bölgeye egemen rüzgârlar Aralık ayında Kıble yâda Lodos, Haziran ayında Güney, Kasım ayında Batı, diğer aylarda Batı-Kuzey rüzgârlarıdır. En hızlı rüzgârlar Şubat ayında Batı ve Kuzeybatıdan esmektedir. En soğuk ayın sıcaklık ortalaması 7.75 derecedir. En sıcak ayın sıcaklık ortalaması ise 24.05 derecedir. En düşük ortalama nem oranı 69.2 ile Aralık ayında görülür. En yüksek ortalama nem oranı 83.5 ile Mart ayında görülür.

Çevre

İlçe, Trabzon ilinin 20 Km. doğusunda Trabzon-Rize sahil şeridi üzerinde kurulmuş bulunmaktadır. Doğusunda Araklı, Batısında Yomra ile çevrili, Kuzeyinde Karadeniz, Güneyinde Gümüşhane ilinin Yağmurdere bucağı ile çevrilidir. Karadeniz ile 7 Km. deniz kıyısı, Batıda Yomra ilçesi ile 28 Km. mülki kara sınırı, Doğuda Araklı ilçesi ile 35 Km. mülki taksimat sınırı mevcut bulunmaktadır.

Nüfus

2000 yılında yapılan nüfus sayımından çıkan sonuçlara göre İlçe merkezinde 13.038 kişi, belde belediyelerinde 8.845 kişi ve köylerde 13.980 kişi olmak üzere toplam nüfus 35.863’dür.
17 Ağustos 1999'da meydana gelen Gölcük Depreminden sonra bölgeden köylere ve ilçeye göçler gerçekleşmiştir.

Eğitim

İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı 1 Genel Lise, 1 İmam - Hatip Lisesi, 10 adet 8 Yıllık İlköğretim okulu, 21 adet 5 sınıflı İlköğretim okulu olmak üzere toplam 33 okul bulunmaktadır. 3’ü İlçe Merkezine bağlı olan ve 8’ i köy okulu olmak üzere toplam 11 okul kapalı olduğundan bu köylerde bulunan öğrenciler taşımalı sistemle en yakın ilköğretim okulunda öğrenim görmektedir. Taşımalı sistemde bulunan okul sayısı 26, 11 yerleşim biriminde taşınan öğrenci sayısı 1101 kişidir. İlçede 1 adet Arsin Lisesi Öğrenci Pansiyonu bulunmaktadır. Bu öğrenci pansiyonunda 86 kız, 168 erkek öğrenci olmak üzere toplam 254 öğrenci kalmaktadır. Ayrıca ilçede 3 adet özel pansiyon da mevcuttur. Merkez Öğrenci Pansiyonunda 16 öğrenci, Örnek Köy Öğrenci Pansiyonunda 11 öğrenci, Başdurak Öğrenci Pansiyonunda 4 öğrenci kalmaktadır.

Sağlık

İlçe Sağlık Grup Başkanlığı bünyesinde 7 tane Sağlık Evi mevcuttur. Bu sağlık evlerinden Yeni Mahalle Sağlık Evinde Ebe bulunmaktadır. Sağlık Grup Başkanlığı emrinde 2 ambulans hizmettedir. Arsin Merkez Sağlık Ocağı, Harmanlı Sağlık Ocağı ve Başdurak Sağlık Ocaklarında 1’er adet hizmet binası, 4’er adet de lojman bulunmaktadır.

Tarım, Balıkçılık, Hayvancılık


Tarım:

İlçenin toplamda arazi alanı 16900 hektardır. Bu arazinin %59.39’u tarım, %37.64’ü orman, %3.44’ü çayır-mera, %2.51’i ürün getirmeyen arazidir.
İlçe ve köylerinde yaş fasulye, kuru fasulye, MISIR, patates, biber, patlıcan, karalahana, domates ve salatalık ekimi yapılmaktadır. İlçede aile ihtiyacını karşılayacak küçük çapta hayvancılığın yanında meyvecilikle uğraşılmaktadır. Başlıca yetiştirilen meyveler; fındık, karayemiş, limon, portakal, mandalina, kiraz, ceviz, armut, ayva, elma, incir, dut, erik ve çay dır.
Kivi dekara verimde fındığın on katı gelir getiren ayrıca bölgeye iyi adapte olmuş ve fındığa alternatif sayılan bir üründür. Bundan yüzden İlçede İl Özel İdare kaynaklarıyla alınan fidanlarla bahçe tesisine devam edilmiştir. Şu anda toplam 52 kivi bahçesi bulunmaktadır.
Seracılık 1994 yılından itibaren ilçede başlamıştır. Şuanda 21 adet sera bulunmaktadır.

Balıkçılık:

İlçe sınırları içerisinde bulunan Yanbolu deresinde tabi olarak bıyıklı sazan, alabalık türünde balıklar bulunmaktadır. İlçede kültür balıkçılığı istenilen seviyede gelişmemiş bulunmaktadır. Yanbolu deresi üzerinde 100 ton / yıl kapasiteli bir adet işletme bulunmaktadır. Sifila deresi üzerinde bir adet 40 ton / yıl kapasiteli balık havuzu bulunmaktadır. Bu iki balık havuzunda ekonomik nedenlerden dolayı üretim yapılamamaktadır. Yine İlçenin Yanbolu deresi üzerinde küçük çaplarda iki tane aile tipi balık havuzu bulunmaktadır. Derelerin doğal florası zengin olduğundan balıklandırmaya elverişlidir.

Hayvancılık:

İlçede hayvancılık yüksek kesimlerde yaygınlaştırılmış olup, hayvancılığın geliştirilmesi için suni tohumlama, yem üretimi ve ahır ıslahının birlikte yürütülmesi gerekmektedir. Bu amaçlara yönelik olarak hayvan pancarı silajlık mısır ve pancar fiği ekimine ağırlık verilmiştir. 22 Ekim 2001 tarihinde Tarım İl Müdürlüğünden bir boğa ilçeye verilmiştir. Toplam büyükbaş hayvan sayısı 5527, küçükbaş hayvan sayısı 3640, kümes hayvanı sayısı 6240 ve arı kovanı sayısı ise 1600 adettir.

Kültür

İlçede Kütüphane Memurluğu mevcut bulunmaktadır. Bu memurluk Özel İdare binasının 1. Katında hizmettedir. Kütüphane 95 m2 alan kapsamaktadır. Burası 1 salon, 3 odadan ibarettir. Toplam 2 personeli mevcuttur. 1 adet hizmetli kadrosu boştur.
Kütüphanede 6519 adet kitap mevcuttur, okuyucu mevcudu 5891, kayıtlı üye sayısı 281’ dir.
2003-2004 İlçe Halk Eğitimi Merkezinde 33 Meslek Kursuna 544 kursiyer kayıt olmuştur. 524 kursiyer başarı belgesi almıştır. Kültürel ve Sosyal alanda 9 kurs açılmış olup, 135 kişi bu kurslara katılarak başarılı olmuştur. Ulusal Eğitime Destek Kampanyası başlatılmıştır. Okur-yazar olmayan çağ nüfusu tespit edilmiş bulunmaktadır ve okuma yazma kursu açılmıştır. Bu konudaki çalışmalar sürmektedir.

Yanbolu

Trabzon Arsin ilçesinin turistik tesislerinin hatırı sayılır bir kısmı bu ilçede yeralır.Yörede Yanbolu deresinin denize kavuştuğu ve Araklı ilçesi ile sınırdaştır.

Spor

İlçenin Futbol takımı olan Arsinspor, İddaa Lig B 4. Grubunda (Türkiye 2.Lig B Kategorisi 4. Grup) ikinci oldu ve İddaa Lig B Yükselme Grubuna (Türkiye 2.Lig B Kategorisi Yükselme Grubu) katıldı ve bu grupta mücadelesine devam etmektedir.

Arsinspor Tarihi:

Takım 1973 yılında Nihat GÜRSOY tarafından kurulmuştur. Klübün ilk başkanı Nihat GÜRSOY’dur. Takımın renkleri sarı-siyahtır. 1995-1996 sezonunda İbrahim USTA takımı 2. amatör kümeden alarak başkan oldu. 1995-1996 yıllarında namağlup ve gol rekoru kıran ve 1. amatör kümeye, oradan da namağlup olarak Arsinspor’u terfi müsabakalarına getirdi. İbrahim Usta 3 yıl 3. lige çıkmak için büyük mücadele verdi. 3. yılın sonunda takımı 3. profesyonel lige çıkardı ve takım başkanlığını bıraktı. Arsinspor 1 yıl 3. ligde mücadele ettikten sonra tekrar amatör kümeye düştü. İbrahim USTA’nın Arsinspor’a tekrar başkan seçilmesinden sonra takım 2004-2005 sezonunda yeniden 3. lige çıktı. 2005-2006 sezonunda Yakup Usta Başkanlığa geldi. Arsinspor bu sezonda 3. Lig’den 2. Lig B Kategorisine yükselmeyi başardı.
Bu dönemde Arsinspor alt yapıya önem vermiştir. Alt yapıya verilen önem sayesinde takımın tüm branşlarda Trabzon’daki müsabakalara katılması sağlanmıştır.
Arsinspor maçlarını 1200 kişilik kapalı tribünü bulunan ilçe stadında oynamaktadır. 25 tane profesyonel futbolcusu ve 120 tane alt yapı sporcuları ile birlikte Arsinspor Kulübü bütün branşlarda mücadele etmektedir.
Arsin belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe: Arsin
Beldeler: Atayurt • Fındıklı • Yeşilyalı •
Köyler:
Başdurak • Çardaklı • Çiçekli • Çubuklu • Dilek • Elmaalan • Gölgelik • Güneyce • Harmanlı • Işıklı • İşhan • Karaca • Oğuz • Örnek • Özlü • Üçpınar • Yeniköy • Yeşilköy • Yolaç • Yolüstü

Beşikdüzü, Trabzon
​

Genel

Beşikdüzü'nden üç ağa 1834 yılında ferman getirterek Beşikdüzü’nü kurarlar. 1856 yılına kadar Beşikdüzü’nü yönetirler. Bu dönemde ilçemizin adı Şarlı’dır . 1856 yılında Şarlı’ya bir bucak müdürü tayin edilir. Emrinde bir zaptiye mülazımı ve 30 zaptiye. Bucak müdürünün tayini ağalık döneminin sonu olur. Şarlı’ya atanacak bucak müdürü Tonya ve Şalpazarı nahiyelerinde de görev yapar. İlçemiz 1894 yılına değin Şarlı adıyla Görele ilçesine bağlıdır. 1894 yılında askerlik işleri Vakfıkebir’e bağlanır. Diğer yönetsel işlemlerde ise ilçemiz 1894’ten itibaren Trabzon merkez ilçeye bağlı olarak gelişmesini sürdürür. Bu yapı 1914 yılına kadar sürer. 1914 yılında Şarlı ve Şalpazarı bucakları bütünüyle Vakfıkebir’e bağlanır. 1922 ‘de bucak kimliğini kaybederek Vakfıkebir’le bütünleştirilen ilçemiz, dört ay kadar sonra Akhisar adıyla yeniden bucak kimliğini kazanır. Ancak, Akhisar adının öteki kasaba ve köy adlarıyla benzerliği karıuşıklara neden olur. İlçemizin bugünkü adının verilişiyle ilgili anlatılanlardan çıkarılan şudur: 1930’lu yıların sonlarında ilçemize gelen bölge Valisi Tahsin Uzer Beşikdağı isminden esinlenerek buraya Beşikdüzü adını vermiştir. İlçemiz belediye teşkilatı 1948 yılında kurulmuş, 04 Temmuz 1987 tarihinde 19505 sayılı Resmi Gazetede yayınlana 3992 sayılı yasayla da ilçe olmuştur. Kaynaklardan ve sözlü verilerden çıkan sonuca bırakılırsa bölge halkı, XIII ve XIV. Yüzyıllarda Doğu ve Günaydoğu Anadolu’dan gelen Oğuzların Çepni boyundandır. Bugün mevcut, Türkelli, Kalegüney, Seyitahmet, Korkuthan…]

Tarih

Beşikdüzü ilçesinde Trabzon ilinin diğer ilçelerine oranla köy adlarının cok fazla değiştirilmemiş olusu ilçe kültürü hakkında önemli ipuçları vermektedir.ilçede yasayan halkın bazı kaynaklarda güneydoğu anadoludan geldiği belirtilmesine rağmen bilginin doğrusu Çepni boyunun doğu ve guneydoğu anadoluya iran üzerinden giriş yaptıkları seklindedir.yüzyıllar önce turkmenistandan genel göç hareketine uyarak batıya doğru hareket eden Çepni boyu binlerce çadırdan oluşan kalabalık kitleler halinde bugunkü İrana yerlesmişlerdir.takip eden dönemde batıya göç hareketlerini sürdürmüş; kuzey ırak kerkuk musul üzerinden diyarbakıra, diğer bir kol da aras vadisi boyunca bugunku ermenistan ve ığdır arasındaki sürmeliçukuru denilen ovalardan kars erzurum yolu ile harşit vadisine giriş yapmıstır.Çepni boyunun guneyden gelen kollarının bir kısmı batı anadoluya ege sahillerine kadar ilerlemiş zamanla goçebelikten yerleşik yaşama geçerek marmara ve ege de yüze yakın köy kurmuslardır.bugun en yoğun olarak balıkesirŞah ismailin alevi Turk devletiyle Sunni turk devleti olan Osmanlılar arasındaki iktidar mücadelesi ve savaslarda ;Erzincandaki Turkmendağında diğer Turkmen aşiretleriyle beraber şah tarafında yeralma kararına katılmıs ve Yavuz Sultan Selime karsı savasmıslardır.bunun sonucu olarak şah ismailin yenilgisi ile birlikte cok buyuk olcude Çepni irana Şahın ordusuyla beraber geri donmuş ,kalanlar ya ulasımı zor bolgelere yerleşmiş ya da kitleler halinde alevilikten sünniliğe geçmişlerdir.bu tur göç hareketlerinin izleri günümüzde de yaşamaktadır.Kuzey ırakta kerkük ve musul bölgelerinde yasayan şii ve sunni asıllı turkmenler ,coğrafi olarak devamında Diyarbakır ilinde özellikle Bismil ilçesinde yoğunlaşan alevi inanıstan türkmen köy ve kasabaları ve toroslar üzerinden batı anadoluya uzanan bir kültür coğrafyası eskiden yasanmıs bu gelgitlerin son kalan kumlarıdır.

bugun en yoğun olarak balıkesir ,çanakkale ,bursa, manisa, izmir ,aydın ,muğla ve komsu diğer illerde yasayan bu Çepni grubu komsu Turk topluluklarına nazaran daha izole ,kapalı toplum yapısında yasamıslar ve köyden kente göç ve iletişimin yaygınlastığı son yıllara dek bu kapalı yapılarını muhafaza etmişlerdir.bu sayede orta asyadan gelen pek çok eski turk geleneklerini hala yasatabilmişlerdir.kulturel olarak bu kapalı toplum yapısını olusturan ana etken batı anadoluya yerlesen Çepnilerin İranda yasanılan yıllar içerisinde alevi şii islam anlayısını benimsemeleri olmustur.sünnilik veya şiilik arasında bir tercihten ziyade ilk tanısılan islam toplumu olan fars toplumunun dini bakıs acısının kabul edilmesi bunda rol oynamıstır.mezhepsel farklılık kulturun korunması acısından avantaj sağlamasına rağmen diğer alanlarda uyumsuzluklar ortaya cıkarmıstır.Osmanlılar doneminde Çepniler ;Kültür ve Dil yapısı

Doğu karadeniz bolgesine yerlesen Çepnilerin tarihsel durumu ise bugun hiçbir ortak kültürel bağları olmayan hatta varlıklarından dahi haberdar olmadıkları batıdakı Çepni grubuna oranla bazı soru işaretlerini barındırmaktadır.batıdakilerin tersine karadenizde yasayan Çepnilerde sünnilik hakimdir.Bunun nedeni aleviliğin bölgedeki asimilasyonu yani yokedilmesine yönelik politikalardandır..bu durumun gözden kaçan istisnaları Kürtün ilçesi Güvenc abdal ocağı, Şiran ;Giresun ve genelde ordu daki Gürgentepe ilçe merkezi ve köyleri,Ordunun diğer ilçelerindeki bazı köyler ve kasabalar ile ,yuzyılın basındaki göçler ile sakarya kocaeli bolgelerine yerlesen doğu karadeniz kökenli Çepni alevilerdir.ilk osmanlı kayıtlarında harşıt vadisindeki Çepniler için kızılbaşlar terimi kullanılır iken daha sonra bu tur tanımlar yapılmaz olmustur.bunun sebebi zamanla sünniliğin benimsenmesi olabileceği gibi alevi gelenekleri yasamak isteyenlerin İrana geri donmeleri sonucunda arta kalan azınlığın devamı olan gruplar olmaları de olabilir.Dini inanıs acısından mevcut bulunan bu aydınlatılmamıs noktalara rağmen Çepni boyu tum doğu karadeniz sahili boyunca yayılmıs kendine has bir kültürel havza olusturmustur.yerlestiği bölgeye harşit vadisi boyunca yayılarak kuzeye ilerlemiş ve nihayet sahillere ulaşmıstır.bu yayılma politıkası sonucunda bolgenin turk olmayan halkı ya Çepniler içinde erimiş ya da daha sık rastlanan bir biçimde birtakım merkezlerde toplanmış veya bolgeyi terketmiştir.bunun sonucu olarak 1831 yılındakı ilk salnamelerden baslayıp 1914 sayımına kadarki surede Çepnilerin genel olarak yerlestiği bolgede Rum veya Ermeni nufusa rastlanmadığını izlemekteyiz.bu yerlesimi destekler sekilde Trabzon ilinin diğer ilçelerine nazaran Beşikdüzü ve Şalpazarı ilçelerinde rumca kökenli köy adlarına pek tesadüf edilmez.köy adlarının düzenlendiği 1960 larda pek cok yerlesimin adı değisirken bu oran adı gecen ilçelede son derece dusuk seyretmiştir.bu durum Beşikdüzünün cok erken tarihlerde kalıcı olarak Turklestiğinin de gostergesidir.son osmanlı salnamesinde 1900 lü yılların basında o zamanki Vakfıkebir kazasına bağlı olan Beşikdüzünde hristıyan nufus sıfırdır.hiçbir köyünde Rum veya ermeni nufus bulunmamaktadır.o gunku trabzon eyaletiyle karsılastırıldığında tam bir tezat olusturmaktadır.bunun sonucunda da yuzyıllardır sabit köklu bir turk nufus yapısına sahip olmustur.Eski adı da Turkçe iken tarihi adları değistirilerek yapılan hatalara örnek olarak;oğuz köyüne Turkelli abdallı köyüne yeşilköyağılbağı kancuma köyüne ağaçlı isimlerinin uygun görülmesi verilebilir.Beşikdüzünün 29 adet köyünden eski adları Turkçede bir anlam ifade etmeyen köy sayısı sadece 4 tur(yazıyla dört).hemen bitişikteki ilçe olan Vakfıkebirin 35 adet köyunun ise eski adlarına bakıldığında 30 tanesinin turkce olmadığı sadece 5 koyun adının orijinalinin turkce oldugu gorulur.arada 4 kilometre varken turkce oranı tam olarak tersine donmüstur.bu bize Beşikdüzü köylerinin farklı bir kurulus hikayesi olduğunu ispatlar. Beşikdüzünde eski adı Turkçe olmayan köylerden; kadahor rumca kato(yukarı) + horio (köy) kelimelerinden diğeri olan mesopliya; mezo (orta) + poli/ polita(kasaba) kelimelerinden turemiştir.muhtemelen eski halkı bu koyleri terk edince yerlerine yeni yerlesen Turkler de benzer adları benimsemişlerdir değistirme gereği duymamıslardır.geriye kalan 25 köyun ise adının yuzyıllardır hic değismediğini göz önune alırsak ;Turkler tarafından sıfırdan kurulduğunu iddia etmek mantıksız olmayacaktır.İlçe toponomisinde Turkçe harici isimlere rastlanmayışı kadar halkının bir takım kültürel özellikleri de Trabzonun diğer ilçelerinden Beşikdüzünü ayırır.Bu özelliklerin başında konuşulan aksan gelir.Karadeniz lehçesinin içinde ayrı bir altgrup olusturan bu aksan Trabzon merkezinde veya diğer doğu ilçelerde konusulandan yapısal olarak tamamen ayrı olup daha ziyade giresun tarafında konusulanla benzerlik götermektedir.beşikdüzünde kullanılan bir takım yerel kelimeler Trabzonun diğer ilçelerinde hiç bilinmezken GiresunBulancak'ta veya Yağlıdere gibi uzak veya ulasımı Besikduzu ile kulturel etkileşim olusturamayacak kadar imkansız yerlerde bile aynen kullanılmaktadır.Teker teker kelime haznesi haricinde cekim ekleri cumle kurulusları acısından da Trabzon yoresinden cok Giresun tarafında kalan ilçeler ile benzerlik gostermektedir.bu aksan farkının nedeni yukarıda da belirttiğimiz Çepnilerin doğu karadenize yerlesim sureciyle ilgilidir.Çepniler bolgeye harsit vadisinden girmiş Kurtun ilçesinden asağı inerek doğankentten Tirebolu sahiline ulasmıslar buradan batıya doğru espiye yağlıdere keşap gıresun bulancak piraziz ve orduya ilerlerken doğu yonunde ilerleyenleri ise gorele eynesil ve beşikdüzüne yerleşmişlerdir.yıne komsu olması sebebiyle Şalpazarı halkı da torul kurtun tarafından dağları asarak ağasar vadisine inmişlerdir.bu yerlesim bütünlüğü nedeniyle adı gecen ilçeler arasındaki dil benzerliği daha fazladır.Bazı bilimsel kaynaklarda tum Beşikdüzü halkı Çepni boyundan kabul edilmekle beraber Şalpazarına yakın yerlesimlerdeki 14 köyün Çepni olduğunu kalanların ise farklı Turk boylarından geldiği iddia edilmektedir.nitekim oğuz köyleri denilen bir grup köyün bulunması ve bu 14 köy haricinde genelde sahilde kalan köylerin kendilerini farklı addetmeleri bu yondeki gorusleri doğrulayabilecek de olsa Turkiyenin baska yerinde pek bulunmayan aksan yapısındaki ortaklık bir takım sonradan olusabilecek kulturel farklılıkları gozardı etmemizi gerektirebilecek boyuttadır.Örneğin sahil bolgesinin iletişim ve ulasım olarak dısarıya acık olusu ;ulasımı zor olduğu için kulturel yapısını daha iyi muhafaza eden şalpazarı ve ona yakın yuksek koylerle arada fark olusmasına neden olabilir.Tarihsel gelişimindeki bu özellikler nedeniyle Beşikdüzü konuşma dili saf bir Turkçeden oluşmaktadır Trabzonda rastlanılan Latince kökenli veya trabzonun eski halklarından kalma kelimelere hemen hiç rastlanılmamaktadır.

korkutan köyüne İdari

Trabzon'un ilçeleri arasında merkez nüfusu olarak Akçaabat ve Vakfıkebir'den sonra 3. sırada yer alır. İlçe merkezinin nüfusu ilçe olduğundan beri iki kat artmıştır.genel eğilim olarak merkez nufusu en hızlı artarak gelişen ilçedir. 2000 yılı nüfus sayımına göre;
Beşikdüzü Belediyesi, Türkelli Belediyesi(Oğuz) ve Yeşilköy (Abdallı)Belediyesi olmak üzere üç belediyesi vardır.
Mahalleleri 7 adettir:
Cumhuriyet Mahallesi, Fatih Mahallesi, Beşikdağ Mahallesi, Nefsişarlı Mahallesi, Adacık Mahallesi, Vardallı Mahallesi, Çeşmeönü Mahallesi(Yobol)
Köyleri 25 adettir:
Ağaçlı(Kancuma), [[ ilçe merkezinde yaklaşık 29.000, köylerinde ise (25 köy) yaklaşık 18.000 kişi yaşamaktadır. Akkese]], Aksaklı, Anbarlı, Ardıçatak, Bayırköy, Bozlu, Çakırlı, Çıtlaklı, Dağlıca(Meopliya), Denizli, Dolanlı, Duygulu, Gürgenli(Kadahor), Hünerli(Kefli), Kalegüney, Korkuthan, Kutluca(Huplu), Resullü, Sayvancık(İstil), Seyitahmet, Şahmelik, Takazlı, Yenicami, Zemberek.
Beşikdüzü Köylere Hizmet Götürme Birliği, mahalli idare birimi olup 25 köyün birleşmesiyle kurulmuştur. 2005 de tüzük değiştirerek etkin ve geniş bütçesiyle hizmet vermektedir.

Ekonomi

Halk balıkçılık, fındık ve ormancılık içinde yoğunlaşmıştır ve halk genellikle geçimini bu üç sektörden sağlar.

Eğitim

Beşikdüzü eğitim-öğretimin beşiğidir. 1942 yılından bugüne kadar binlerce genç öğretmen okulundan mezun olup eğitim-öğretim hizmetinde görev almışlardır. Okuma yazma oranı %99'dur.
İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'nde; 1 müdür, 1 şube müdürü, 2 şef, 2 V.H.K.İ, 2 memur, 2 yardımcı hizmetli ve 1 geçici sözleşmeli olmak üzere topöam 10 personel görev yapmaktadır.
İlköğretim Okulları
Okulun Adı Derslik Sayısı Öğretmen Sayısı Öğrenci Sayısı
Şh. Öğr. Gürhan Yardım İ.Ö.O 38 48 1103
Merkez İ.Ö.O 38 46 1022
Çeşmeönü İ.Ö.O 8 9 142
Akkese İ.Ö.O 12 13 103
Türkelli İ.Ö.O 8 6 34
Yeşilköy İ.Ö.O 8 6 67
Yeşilköy Cumhuriyet İ.Ö.O 2 1 10
2006-2007 eğitim-öğretim yılında öğrenci azlığından 16 köy ilköğretim okulu kapalı olup, taşıma kapsamına alınan 22 okul ve 11 yerleşim birimi olmak üzere toplam 33 birim bulunmaktadır. Taşıma 5 merkez ilköğretim okuluna yapılmaktadır.
Lise ve Dengi Okullar
Okulun Adı Derslik Sayısı Öğretmen Sayısı Öğrenci Sayısı
İMKB Anadolu Öğretmen Lisesi 36 50 710
Ticaret Meslek Lisesi 16 7 126
Endüstri Meslek Lisesi 6 20 357
Kız Meslek Lisesi 6 15 139
Anadolu İmam Hatip Lisesi 8 7 43
Atatürk Lisesi 23 40 459
Anadolu Lisesi 8 7 100
Sağlık Meslek Lisesi 12 16 183
Yükseköğretim
Beşikdüzü Meslek Yüksek Okulu, KTÜ bünyesinde 1992 yılında açılmış; 1994-1995 eğitim öğretim yılında Akçaabat'ta 2000-2001 eğitim öğretim yılında Beşikdüzü ilçemizde faaliyete geçmiş olup; makine programı, bilgisayar teknolojisi ve programlama programı, muhasebe, pazarlama, iklimlendirme-soğutma programı, büro yönetimi ve sekreterlik, elektronik-haberleşme ve işletme programı bölümleri eğitim vermeye devam etmektedir. Bu bölümlerde 435 kız ve 930 erkek olmak üzere toplam 1365 öğrenci eğitim-öğretim görmektedir.
Yaygın Eğitim
Okulun Adı Derslik Sayısı Öğretmen Sayısı Öğrenci Sayısı Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü 8 1 Kadrolu 18 Usta Öğretici 436
Özel Eğitim
İlçemizde Final dersanesi, Eksen Dersanesi ile Hedef Dersanesi olmak üzere 3 özel dersane bulunmaktadır. Ayrıca ilçemizde Beşikdüzü Sürücü Kursu bulunmaktadır.
İlçede Beşikdüzü Anadolu Lisesi, Beşikdüzü Endüstri Meslek Lisesi, K.T.Ü. ye bağlı olarak 1992 yılında eğitim öğretime açılan Beşikdüzü Meslek Yüksek Okulu, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı Beşikdüzü Anadolu Öğretmen Lisesi (önce köy enstitüsü olarak kurulmuştur, Beşikdüzü Ticaret Meslek Lisesi, Beşikdüzü Kız Meslek Lisesi, [[Beşikdüzü Merkez İlköğretim Okulu


, Beşikdüzü Atatürk Lisesi yer alır. İç kesimlerde ise Beşikdüzü Anadolu İmam Hatip Lisesi, Beşikdüzü Şehit Öğretmen Gürhan Yardım İlköğretim Okulu ve Beşikdüzü Sağlık Meslek Lisesi bulunur. Yaklaşık 4700 öğrenci eğitim ve öğrenimleri sürdürmektedir.
Yetişkinler için Beşikdüzü halk eğitimi merkezi müdürlüğü faaliyetlerine sosyal ve kültürel alanda yürütmektedir.
Köylerinde ise 6 tane ilk Öğretim Okulu açıktır; diğer köylerdeki öğrenciler, taşımalı eğitim kapsamı dahilinde eğitim öğretimini sürdürmektedir.
Eğitim ve kültür açısından trabzon ilinin en seviyeli ilçesidir.

Beşikdüzü belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe: Beşikdüzü
Beldeler:Türkelli • Yeşilköy
Köyler:
Ağaçlı • Akkese • Aksaklı • Anbarlı • Ardıçatak • Bayırköy • Bozlu • Çakırlı • Çıtlaklı • Dağlıca • Denizli • Dolanlı • Duygulu • Gürgenli • Hünerli • Kalegüney • Korkuthan • Kutluca • Resullü • Sayvancık • Seyitahmet • Şahmelik • Takazlı • Yenicami • Zemberek

Çarşıbaşı, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 9,950[] (2007) İlçe nüfusu 17,456[] (2007) Yüzölçümü 67 km² Rakım xx metre Koordinatlar
Mehmet TURAN Posta kodu 61420 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Süleyman ÖZÇAKICI Belediye başkanıYerel yönetim site [] İlçe kaymakamlık site T.C. Çarşıbaşı Kaymakamlığı[] Çarşıbaşı, Trabzon ilinin bir ilçesidir. Doğu Karadeniz Bölgesi'nde Trabzon-Giresun sahil yolu üzerinde, Trabzon'un 34 km. batısında bulunur.




Çarşıbaşı belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe: Çarşıbaşı
Beldeler: YOK
Köyler:
Çallı • Erenköy • Fenerköy • Gülbahçe • Kadıköy • Kaleköy • Kavaklı • Kovanlı • Küçükköy • Pınarlı • Samsun • Serpilköy • Şahinli • Taşlıtepe • Veliköy • Yavuzköy • Yeniköy
Trabzon İlçeleri: Merkez ilçe • Akçaabat • Araklı • Arsin • Beşikdüzü • Çarşıbaşı • Çaykara • Dernekpazarı • Düzköy • Hayrat • Köprübaşı • Maçka • Of • Sürmene • Şalpazarı • Tonya • Vakfıkebir • Yomra

Çaykara, Trabzon
​

Çaykara, Türkiye


420 km² Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxx[] (2000) İlçe nüfusu 35435[] (2000) YüzölçümüRakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu 61940 Alan kodu 0462 İl plaka kodu xx Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Uğur Kalkar Belediye başkanı ABDURRAHİM ÖZKAN Yerel yönetim site [1] İlçe kaymakamlık site [2] Çaykara, Trabzon ilinin 35.435 nufuslu bir ilçesidir. İlin önemli turistik yerlerinden Taşkıran ve Uzungöl bu ilçede bulunur. İl merkezine 76 km uzaklıktadır.
İlçeye bağlı 5 belediye (Çaykara, Taşkıran, Ataköy Beldesi, Karaçam Beldesi, Uzungöl) ve 27 köy vardır.

Tarihçe

İlçenin Tarihi, genelde Trabzon'un Tarihi ile ilişkilidir. Tarihi bilgilere göre İlçe, Eti'lerden itibaren birçok Kavimlerin uğrağı olmuştur. Peçeneklerin ve Bizanslıların hakimiyeti altına girmiştir. En son olarak 1461 yılında Fatih Sultan Mehmet'in Trabzon'u Pontus Devletinden alması ile kesin olarak Osmanlı İmparatorluğu'nun yönetimine geçmiştir.
1915 yılında Birinci Dünya Savaşı sırasında ilçe Rus Ordusunun işgaline uğrar. İlçenin 27 km güneyindeki Sultanmurat yaylasında bulunan "Şehitler Tepesi" bu savaşta şehit düşen Türk Askerlerinin ölümsüz anıtıdır.
1925 yılına kadar Of ilçesine bağlı bir köy iken, 1925 yılında Bucak, 01.06.1947 yılında 5071 sayılı kanunla İlçe statüsüne kavuşmuş, 01.01.1948 tarihinde de fiilen teşkilatlandırılmıştır. 27 Şubat Kurtuluş Günü olarak kutlanmaktadır.
İlçeye " Çaykara" adı Solaklı ve Yeşilalan derelerinin birleştiği yere yakın taşların arasından çıkan "Çaykara Suyu"'nedeniyle verilmistir. Halk arasinda kullanilan adı Kadahor dur.

Coğrafya

İlçe, dağlık ve kayalık bir yapıya sahiptir. Trabzon iline 75 km uzaklıktadır. İlçe merkezi denizden 280 m yükseklikte ve 25 km içeridedir. Of ilçesinden Bayburt ili İstikametine uzanan vadinin içinde kurulmuştur.
Devlet Karayolu, Solaklı Çayı'nı takip eder. Soğanlı Dağları ve Uzungöl bucağının doğu ve güneyinde bulunan dağlardan çıkan sular, Ataköy Kasabası yakınında birleşerek Solaklı Çayı adını alır ve Of ilçesinde denize dökülür. Solaklı Çayı'nın yatağı dar olduğundan, bu çayın kenarında bulunan İlçemizin yerleşim alanı da dardır. Çaykara, Trabzon'un deniz sahilinden içeride olan 6 ilçesinden biridir. İlçenin 420 km2.lik bir yerleşim alanı vardır. Of -Dernekpazarı-Çaykara-BayburtBayburt ili sınırları içinde bulunan Soğanlı Dağlarının yüksekliği 3.000 metre yi bulur.

İdari Yapı

1947 yılında İlçe statüsüne kavuşan Çaykara'nın 4 kasabası, 27 köyü ve 11 mahallesi bulun- maktadır. İlçenin dağlık ve yamaç oluşu yerleşim alanlarının dağınık olmasına sebep olmaktadır. Bu itibarla her köyün birçok mezrası (Kom) ve yazın şenlenen yaylaları bulun- maktadır. Merkez Belediyesinden başka Ataköy, Karaçam,Uzungöl ve Taşkıran

Sosyal Yapı

İlçede evlenme yaşları genelde erkeklerde 20-24, kızlarda 17-20 yaşları arasındadır. Evlenen gençler gelir düzeyinin düşük olması nedeniyle genelde İlçeyi terk edip gurbete göç etmektedir. Eşler evlilikten önce kısa bir nişanlılık dönemi geçirirler. Düğünler genelde basit geçer. Düğünü takip eden 7. Gün "Yedi" diye tabir edilen tören yapılır. Son zamanlarda İlçe merkezindeki düğünler Halk Eğitim Merkezi ve Belediye Düğün Salonunda yapılmaya başlanmıştır. Düğünlerde kemençe ve kaval gibi mahalli çalgılar eşliğinde horon oynanır.
Halkın giyim kuşamı giderek modern görünüme dönüşmektedir. Yöresel kıyafet genelde yaşlılarda görünür. Geleneksel kıyafetlerde en önemli giysiler Zıpka, Laz Donu ,Sapuk, Peştemal, Yazma, Kefiye ve Oğluk olarak gösterilebilir.
İlçe insanlarının batıl inançları yoktur ancak yine de eskiden kalma bazı yanlış inançlar, inanışlar görülebilmektedir.

Turizm ve doğal kaynaklar

İlçe turizm yönünden Trabzon'un diğer ilçelerine nazaran, sınırları içinde bulunan Taşkıran ve Uzungöl Beldeleri nedeniyle şanslı bir konuma sahiptir. Özellikle son 10 yıl içinde tanıtım yapılan bu doğa harikası beldelerimiz, her yıl birçok yerli ve yabancı turist tarafından ziyaret edilmiştir.
Çaykara Uzungöl arasındaki asfalt yol yapımı çalışmaları bitmiştir. Halen beldedeki yatak kapasitesi 1000'e ulaşmıştır. Girişimciler tarafından yaptırılan Bungalov tipi evler vardır.
Yıllar önce bir dağ yamacının kayarak dere ağzını kapatması sonucu oluşan suni gölün hemen yanında başlayan gür çam ormanların yüksekliği 2000 metreyi bulur. Bu ormanların hemen bittiği yerde, hemen yöre insanlarının yazın kullandığı geniş yaylalarımız gelir. Son zamanlarda deniz turizmin den sıkılan yerli ve yabancı turistler Yayla Turizmine önem vermeleri neticesinde yaylalar da bu hareketlilikten nasibini almaya başlamıştır. Nitekim Sultanmurat Yaylasında 3 yıldızlı otel ayarında ve 150 yataklı modern otel 1997 yılında faaliyete geçmiş olup, halen var olan talepleri daha şimdiden karşılayamaz duruma gelmiştir. Keza aynı güzergah üzerinde bulunan Limonsuyu Yaylasında 100 yataklı otel bulunmakta olup, yapılan bu yatırımlar ilerde yapılacak yeni yatırımların müjdesini vermektedir.






Çaykara belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe: Çaykara
Beldeler: Ataköy • Karaçam • Taşkıran • Uzungöl
Köyler:
• • Akdoğan • Arpaözü • Aşağıkumlu • Baltacılı • Çambaşı • Çamlıbel • Çayıroba • DemirkapıDemirli • Derindere • Eğridere • Kabataş • Kayran • Koldere • Köknar • Köseli • MaraşlıSoğanlı • Şahinkaya • Şekersu • Taşlıgedik • Taşören • Ulucami • Uzuntarla • Yaylaönü • Yeşilalan • Yukarıkumlu kasabalarında belediye teşkilatı kurulmuştur. İlçe Merkezinde alt yapı hizmetleri tamamlanmış olup, çevre ilçelerle de ulaşımı sürekli ve normal durumdadır.

Dernekpazarı, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxx[] (2000) İlçe nüfusu xxx[] (2000) Yüzölçümü xx km² Rakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu xxx Alan kodu 0462 İl plaka kodu xx Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Xxxx Xxx Belediye başkanı Xxxx Xxx Yerel yönetim site [] İlçe kaymakamlık site [] Karadeniz Bölgesi'nde, Trabzon İline bağlı bir ilçe olan Dernekpazarı, doğuda Hayrat, güneyde Çaykara, batıda Köprübaşı, kuzeyde de Of ilçeleri ile çevrilidir.
Dernekpazarı (Kondu), 1925 yılında Of ilçesi’ne bağlı bucak merkezi iken 1948'de Çaykara İlçe olunca, Of'tan ayrılıp köy konumuna dönüştürülmüştür.Ancak, 1949 yılında yeniden bucak, yakın tarihlerde de ilçe olmuştur.
Dernekpazarı (Kondu)'nın kesin olarak hangi tarihte kurulduğu bilinmemekle birlikte, Kondu isminin zengin bir Rum'un isminden kaynaklandığı sanılmaktadır. Fatih Sultan Mehmet'in Trabzon ve yöresini 1461'de ele geçirmesiyle, Osmanlı Topraklarına katılmıştır.
Osmanlı İmparatorluğu döneminde Maraş'tan gelenlerin buraya yerleştiği söylenirse de bu iddia kesinlik kazanamamıştır. Bir söylentiye göre; Of İlçesi ve çevresindeki bataklık nedeniyle bölgelerde üreyen sivri sineklerin yaydığı sıtma hastalığından korunmak için; orada yaşayanlar, Dernekpazarı'na gelip yerleştirilmiştir. ilçenin 2000 Yılı Genel Nüfus Sayım sonuçlarına göre; toplam nüfusu 8.127'dir.
I.Dünya Savaşı sırasında Trabzon ile birlikte burası da Rus işgaline uğramış, burada yaşayanların bir kısmı batıya göç etmiş, yörenin kurtuluşundan sonra da geri dönmüşlerdir. Bu bakımdan her yıl 27 Şubat günü Mahalli Kurtuluş Günü olarak kutlanmaktadır.

GEZGİN GÖZÜYLE DERNEK PAZARI

Köprüler: Yöremizde, özellikle köy kesimlerinde belli bir mimari özelliği ve estetik bütünlüğü artık bozulmaya yüz tutmuştur. M.Ö. 2000 yıllarına değin ulaşan yöre tarihimizde Eski Yunan, Roma Bizans, Pontus, Osmanlı Mimarileri belli bir sırayı izleyerek birbirlerinden etkilenmişlerdir.Bunlara bağlı doğa şartlarıda eklenince yöremize özgü bir mimari tarz ortaya çıkmıştır. Engebeli doğal yapı yerleşme şekli, iklim, bitki örtüsü ve yapı malzemeleri yöre mimari tarzını etkileyen etkenlerdir. Ancak geleneksel mimari örneklerin çoğu artık günümüzde yıkılmaya yüz tutmuştur. Modern mimarinin araç ve gereçleri ile birlikte kendine has görüntüsü de yöresel mimariyi tarihin sayfalarına itmişti. Bu yozlaşmadan nasibini alanlardan biri de Ahşap Köprülerdir.



Dernekpazarı belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe:Dernekpazarı
Beldeler: YOK
Köyler: Akköse • Çalışanlar • Çayırbaşı • Gülen • Günebakan • Ormancık • Taşçılar • Tüfekçi • Yenice • Zincirlitaş

Düzköy, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxx[] (2000) İlçe nüfusu xxx[] (2000) Yüzölçümü xx km² Rakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu xxx Alan kodu 0462 İl plaka kodu xx Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Xxxx Xxx Belediye başkanı Xxxx Xxx Yerel yönetim site [] İlçe kaymakamlık site [] Düzköy, Trabzon ilinin bir ilçesidir. Trabzon'a 40 km uzaklıktadır.Tepecik,Yeni Mahalle,Cevizlik,Orta Mahalle,Büyük Mahalle,Düzalan olmak üzere altı mahallesi vardır. İşsizliğin çok olduğu İlçede halkın çoğu gurbet ellerdedir.

Düzköy belde ve köyleri İl: Trabzon ● İlçe: Düzköy
Beldeler: Aykut • Çalköy • Çayırbağı
Köyler: Alazlı • Çiğdemli • Gürgendağ • Gökçeler • Küçüktepeköy • Taşocağı

Hayrat, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxx[] (2000) İlçe nüfusu xxx[] (2000) Yüzölçümü xx km² Rakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu xxx Alan kodu 0462 İl plaka kodu xx Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Xxxx Xxx Belediye başkanı Xxxx Xxx Yerel yönetim site [] İlçe kaymakamlık site [] Hayrat, Trabzon ilinin bir ilçesidir. 1990'a kadar Of ilçesinin bir havzasıydı. 1990'da ilçe ve belediye haline gelen hayrat kendini kısa sürede geliştirmiştir. 9 köyün belediyeliğini yapan hayrat belediyesi.



Hayrat belde ve köyleri İl: Trabzon ● İlçe: Hayrat
Beldeler: Balaban • Gülderen
Köyler:
Dağönü • Dereyurt • Fatih • Geçitli • Göksel • Kılavuz • Köyceğiz • Onur • Pazarönü • Pınarca • Sarmaşık • Şehitli • Şişli • Taflancık • Yarlı • Yeniköy • Yıldırımlar • Yırca






Köprübaşı, Trabzon

e

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 4998[] (2000) İlçe nüfusu 19827[] (2000) Yüzölçümü 132 km2 km² Rakım 200 metre Koordinatlar
Posta kodu 61630 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Xxxx Xxx Belediye başkanı Ali Rıza Hacıefendioğlu Yerel yönetim site KÖPRÜBAŞI İlçe kaymakamlık site [] Köprübaşı, Trabzon ilinin bir ilçesidir.
beldesinde elim bir sel felaketi olmuş ve 40 küsür vatandaşımız hayatını kaybetmiştir. Merhum Sürmene, Araklı ve Çaykara ilçeleri arasında kalır. Bir müddet önce Köprübaşı'nın BeşköyAdnan Kahveci, merhum Recep Yazıcıoğlu ve Mustafa Sait Yazıcıoğlu bu ilçeye bağlı Beşköy beldesinin yetiştirdiği devlet adamlarıdır. Milli futbolcu Fatih Tekke bu ilçede doğmuştur.
Tarih boyunca pek çok bakan ve vekiller yetiştiren bir ilçe olarak ün yapmiştir.


Köprübaşı belde ve köyleri

İl: Trabzon ● İlçe: Köprübaşı
Beldeler: Beşköy
Köyler:
Arpalı • Çifteköprü • Güneşli • Yağmurlu

Maçka, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxxNA (2000) İlçe nüfusu 42.557NA (2000) Yüzölçümü 1000 km² Rakım 365 metre Koordinatlar
Posta kodu 61750 Alan kodu 0462 İl plaka kodu xx Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Ali Murat KAYHAN Belediye başkanı Ertuğrul Genç Yerel yönetim site ...::: TRABZON MAÇKA BELEDİYESİ :::... İlçe kaymakamlık site www.macka.gov.tr Maçka, Trabzon iline bağlı bir ilçedir. Gümüşhane karayolu üzerinde ve Trabzon'a 29 km uzaklıktadır. Denizden yüksekliği 365 metre olan ilçenin yüzölçümü 1000 km²'dir. 2000 Nüfus Sayımına göre ilçe nüfusu 42.557 kişidir.
Ladin ormanlarının ağırlıkta olduğu vadilerin ortasındaki bir dere yatağına kurulmuş olan ilçe merkezi, doğal güzellikler bakımından Trabzon'un en zengin yerlerindendir. İlçenin 17 km kadar güneyindeki Sümela Manastırı (Meryem ana), Trabzon ili ve Maçka ilçesinin turizm gelirleri bakımından önem arz etmektedir.
Tamamıyla yüksek dağlardan oluşan Maçka arazisi, 2000 metreye kadar ormanlarla, daha yükseklerde ise otlaklar ve dağ bitkileri ile kaplıdır. Yayla denilen bu yüksek yerler manzarası, temiz havası ve kaynak suları ile doğal güzellikler yönünden eşsizdir. Meşhur Zigana Geçidi de buradadır. Ünlü ve Trabzon ilinin turizm potansiyeli en yüksek yörelerinden biri olan Şolma Yaylası, turizm merkezi olarak ilan edilmiştir.
İlçenin Şolma Yaylası; merkeze 22 km. uzaklıkta çam ormanları ile çevrilmiş, soğuk suyu düz çimenleri ve çeşitli kokulu çiçekleri ile görülmeye değer bir yayla konumundadır.
Maçka yaylalarından Saveriksa Yaylasıda görülmeye değerdir. Yazlık köyüne 15 km mesafede olan yayla doğal güzellikleri ve çok soğuk suyu ile meşhurdur. Ayrıca buradan sümela manastırınada bir karayolu ile ulaşılabilmektedir.
Maçka ilçesinde turistik değerlere sahip görülmeye değer birçok yayla vardır. Bunlardan bazıları; Kiraz Yaylası, Lapazan Yaylası, Gulindağı Yaylası, Mağura Yaylası, Figanoy Yaylası ve Lişer Yaylalarıdır. Lişer Yaylası (Ocaklı-ispela) her yıl 7 Temmuz günü çevre yaylalar ve köylerden gelen insarılarla "Soğuksu Şenlikleri"ni kutlamaktadır.

Tarihi Eserler

Turizm bakımından Doğu Karadeniz'in ve Trabzon'un en önemli ilçelerinden olan Maçka'da birçok tarihi eser bulunuyor. İlçede bulunan tarihi eserler ise şunlar:

Sümela Manastırı

İlk olarak 4. Yüzyıl'da Atinalı iki keşiş tarafından mevcut bir mağarayı genişleterek yapılan kilise, 6. ve 13.yüxyıllarda da genişletilmiştir. Meryem Ana'ya ithaf edilen manastır, bir iddiaya göre ismini Latincedeki "Panaghia Tou Menas" dan (Karadağın Bakiresi)almaktadır. 1461 yılında bölgenin Osmanlı egemenliğine girmesinden sonra da faaliyetlerine devan etmiştir.
Su kemerleri, kilise ayazma, mutfak, öğrenci odaları, kütüphane, erzak depoları ve mahzenler bulunan manastırdaki frensklerin bir bölümü tahrip edilmiştir. Trabzona 47 kilometre, Maçka'ya 17 kilometre uzaklıkta Altındere Milli Parkı içinde bulunan manastıra, yaz aylarında turuzim acentaların tarafından günü birlik turlar düzenlenmektedir. Trabzon Çömlekçi'den Sümela'ya minibüslerle istenilen zamanda gidilebilir.

Vazelon Manastırı

Maçka'ya 8 kilometre uzaklıkta Gümüşhane karayolu üzerinde KİREMİTLİ KÖYÜ'nün çam ormanları arasında yer almaktadır. Manastırın ilk kurucusu ve yapım tarihi bilinmemektedir.Bununla birlikte bazı araştırmacılar MS 270 ve MS 317 tarihleri arasında kurulduğunu belirtiyorlar. Günümüze oldukça büyük değişiklerle gelebilen manastırı, imparotor Justinianus onartmıştır. Bugünkü görünümünde manastırın sağır duvarlı birinci katına batısına merdivenle çıkılmakta ve buradan da küçük bir hole ulaşılmaktadır.
Bu girişin iki yanındaki koridorlar ve çevresinde üçerden altı oda yer almaktadır. Son derece harap ve perişan durumdaki manastırda yalnızca yapı kalıntıları vardır. Manastır 1923 yılında terkedilmiştir. Tüm bunlara rağmen halen eski ihtişamının izlerini taşımaktadır. Vadi boyunca akan ırmakta kültür balıkçılıği manastıra yakın bir alanda yetiştirilmektedir. Manastıra günü birlik turlar acentalar tarafından düzenlenmektedir.Ayrıca Maçka Trabzon Sümela minibüs durağı günü birlik turlar düzenlenmektedir.Çömlekçi ve Maçka dan Sümelaya çok rahat bir şekilde ulaşıp ziyaret edilebilir.

Kuştul Manastırı

Maçka'nın Atasu(Galyan) Beldesi Şimşirli Köyü'nde bulunan manastır, vadiye hakim bir tepe üzerinde kurulmuştur. Diğer manastırlar kadar tanınmış olmamakla birlikte gelen yabancı turistlerin büyük ilgisini çekmektedir.

Sansonoz Gözetleme Kulesi

Yazlık Köyünün sansonoz mahallesinde yer alan gözetleme kulesi devrinin çok önemli bir yapısıdır. Sümela Manastırına giden yolları gözetlemeye yarayan kulenin nezaman yapıldığı bilinmemektedir. Yaklaşık yerden yuksekliği 50m dir. Günümüzde tahrip olsana hala ayaktadır. Sansonoz (incirlik) mahallesinin 200 m yukarıısnda yer alan kule çevreye oldukça hakimdir. Yörede kale olarakta bilinmektedir.



Köyler

Akarsu-Larhan, Akmescit-Zanoy, Alaçam-Konga, Alataş-Mandiranyon, Altındere-İstalita, Anayurt-Kransa, Ardçlıyayla-İskopya, Arıkaya-Valena, Armağan-Kok, Bağışlı-Konaka, Bahçekaya-Olasa, Bakımlı-Ağursa_http://www.bakimlikoyu.com/, Bakırcılar-Kizera, Barışlı-Zagena, Başar-İstama, Çamkonak-Mesohor, Çamlıdüz-Paparaza, Çıralı-Melanlı, Çatak-Meksila, Çayırlar-Çayırlar, Çeşmeler-Zenha, Cinali-Cinali, Coşandere-Kosbitiyos, Dikkaya-Zavera, Duralı-Oksa, Ergin-Armanos, Esiroğlu-Anbela, Gayretli-Hozari, Günay-Sesara, Gürgenağaç-Yanakandoz, Güzelce-Pontila, Güzelyayla-Ferğanlı, Hamsiköy-Ciharlı, Kapıköy-Kapıköy, Kaynarca-Limli, Kırankaş-Verana, Kırantaş-Kudula, Kiremitli-Sersa, Konaklar-Galyanmesahor, Kozağaç-Aşağı hortokop, Köprüyanı-Sahanoy, Kumrulu-Lolongena, Kuşçu-Cibanos, Mataracı-Ilıksa, Ocaklı-İspela, Oğulağaç-Kadrol, -KodilOrmaniçia, Ormanüstü-Kusera, Ortaköy-Orta hortokop, Öğütlü-Huryeni, Örnekalan-Mağura, Sakızlı-Muhacena, Sevinç-Soldoy, Sındıran-Aşağımulaka, Şimşirli-Kuştul, Sukenarı-Hamurya, Taşalan-Mesailli, Temelli-Partiyos, Üçgedik-Boğaç, Yaylabaşı-Yukarımulaka, Yazılıtaş-Yanandoz, Yazlık-Livera Yemişli-Kudala, Yerlice-Yeri, Yeşilyurt-Hadzavera, Yukarıköy-Yukarıhortokop


Maçka belde ve köyleri
İl: Trabzon ● İlçe: Maçka
Beldeler: Atasu • Esiroğlu
Köyler:
Akarsu • Akmescit • Alaçam • Alataş • Altındere • Anayurt • Ardıçlıyayla • Armağan • Bağışlı • Bakımlı • Bakırcılar • Barışlı • Başar • Coşandere • Çamlıdüz • Çatak • Çayırlar • Çeşmeler • Çıralı • Dikkaya • Erginköy • Gayretli • Günay • Gürgenağaç • Güzelce • Güzelyayla • Hamsiköy • Hızarlı • Kapuköy • Kaynarca • Kırantaş • Kiremitli • Kozağaç • Köprüyanı • Kuşçu • Mataracı • Ocaklı • Oğulağaç • Ormaniçi • Ormanüstü • Ortaköy • Örnekalan • Sevinç • Sındıran • Sukenarı • Şimşirli • Temelli • Üçgedik • Yaylabaşı • Yazılıtaş • Yazlık • Yeniköy • Yerlice • Yeşilyurt • Yukarıköy • Yüzüncüyıl • Zaferli

​

Of, Trabzon
​

Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu xxx[] (2000) İlçe nüfusu 25500[] (2000) YüzölçümüRakım xx metre Koordinatlar
Posta kodu 61830 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Mehmet Cengiz Yücedal Belediye başkanı Oktay Saral Yerel yönetim site [1] İlçe kaymakamlık site [2] Of, Trabzon ilinin doğusunda yer alan ve tarihi çok eskilere dayanan bir ilçedir. Arazisini Of'tan Karadeniz'e dökülen Solaklı, Baltacı ve İyidere derelerinin aşağı havzaları oluşturur. İlçenin güneyinde HayratDernekpazarı ilçeleri, doğusunda Rize ili, batısında Sürmene ilçesi ve kuzeyinde Karadeniz bulunur. İlçe Osmanlı döneminde ve Cumhuriyet'in ilk yıllarında daha büyük yüzölçüme sahipti, fakat 1948 yılında Çaykara'nın, 1990 yılında da Hayrat'ın ilçe olmasıyla ilçenin yüzölçümü küçülmüştür.
Of, ülkenin yönetiminde söz sahibi olan birçok siyasetçi ve bürokrat yetiştirmiştir. Tarihi, kültürel, siyasi ve ekonomik olarak zengin bir ilçedir.

İsminin kaynağı nedir

Of isminin nereden geldiğine dair Yunan ve Türk resmi siyasi tezlerini yansıtan üç iddia vardır.

• Birinci iddia: Yunanca Ofis (yılan) kelimesinden türediğidir. Bölgenin parçalı bir arazi yapısına sahip olması nedeniyle solaklı nehrinin tıpkı bir yılan kıvrımı gibi şekil almasından dolayı bu ismin verildiği söylenmektedir. ama burada yollar yılankavi ise doğu karadenizin bütün yolları böyle oralara neden bir kaç yerde daha bu isim verilmedi tartışmak gerekir. 1933 yılındaki Dahiliye Nezareti kaynaklarında köy listelerinde bir kaç yerde of var

ve bunlar türklerin yoğunlukta yaşadığı doğu anadoludadır.

• İkinci iddia: Eski çağlarda yörenin Turani(?) kökenli ve silah yapımında oldukça usta olan boylarla meskun olması dolayısıyla, isminin de Güney Sibirya Türklerinde silah anlamına gelen "Op" kelimesinin halk arasında "Of" şeklini aldığı rivayet edilmektedir. Op veya ob kelimesi Ostaasyada sıkça kullanılan coğrafi adlardandır.bizim yörede de b sözü genelde rumlarca f olarak kullanılır. rumlar yazılı hayatta ve belgesel hayatta kesinlikle türklerden çok başarılı olduğundan onların kaynaklarında of olarak geçmiş olacağı düşüncesi akla çok yakındır.

• Üçüncü iddia: Kuman menşeli "Ofşin" ya da "Afşin" ( anlamı, hiddetli bir tavırla vatanını korumak ) kelimesinin giderek halk arasında Of şekliyle anılmasıyla türemiştir. Bu ad da akla daha yakındır. çünkü Kumanların diğer adları olan Kıpçaklar veya Kumanlar bölgeye özellikle 11. ve 12. yüzyıllarda gelmişlerdir. ancak tarih kayıtlarında bu bölgeye yerleşenler genelde gürcülerin gönderdiği askeri kuvvetler olarak geçmektedirler. bu kuvvetlerde kıpçak yada kumanların kendilerinden başka bir şey değildir.

Bu konudaki tezlerin kaynağı; 1125 - 1210 yılları arasında Gürcüstan'dan gelerek Of'a ve Trabzon'un doğu tarafında yoğun oranda yerleştiği iddia edilen Hrıstıyan Kuman Türkleri(?) tezidir.Tarihin hiçbir döneminde "Kuman Türkleri" diye bir tabir kullanılmamış olsa da bu yöndeki iddialar Mehmet Bilgin'nin "Doğu Karadeniz, İnsan ve Kültür" adlı kitabı ile Haşim Albayrak'ın "Doğu Karadeniz'de Etnik Yapılanmalar ve Pontus" adlı kitaplarında öne sürülmüştür. "Antik çağ yazılı kaynaklarında Of "OPIUNTE" adıyla geçmektedir ve eski Lazca "OPUTHE"=(Yerleşim yeri; köy) anlamını ifade eder. Trabzon Of ve hinterlandında Lazlarin arkaik öncülleri olan Kolkh ve Tzan kabilelerini yaşadığı tarihsel tanıklıklarla sabittir." şeklinde uydurmalar varsa da of tarihinde of ismi olarak ilkçağlarda aynı ada rastlanmamıştır. bölgenin gürcü ve lazlar ile ilgili yerleşmeleri olmamıştır. canlar ise en çok samsun taraflarında olduğundan oralara canik bölgesi denilmiştir.

Tarihçe

Doğu Karadeniz Bölgesinin tarihi ve özellikle bölgenin en önemli şehri olan Trabzon'un tarihi ele alındığında, batılı tarihçilerin büyük bir çoğunluğu bölge tarihinin Yunan kolonileriyle başladığını vurgulamaktadırlar. Halbuki bölgeye Yunan kolonileri gelmeden önce birçok tarihçinin de belirttiği gibi bölgede yerli kavimler bulunmakta idi. Bu insanlar muhtemelen en eski çağlardan beri bu toprakların yerlileri olarak Doğu Karadeniz Bölgesinde yaşamaktaydılar. Bölge muhtelif zamanlarda Yunanlılar tarafından işgal edilmiş ve kısa süreli koloniler kurulmuştur. Bu koloni idareleri, yerli halkı kapsamıyordu. Bu koloni devletlerinin en güçlü oldukları zamanlarda bile hükümranlıkları ancak bulundukları surlar içinde sınırlı kalmıştır. Sur dışında yaşayan yerli kabileler bağımsız topluluklar olarak yaşamışlardır.
Bölge, Roma İmparatorluğunun parçalanmasıyla Doğu Roma olarak bilinen Bizans'ın payına düşer. Bu hakimiyet, 1204 yılında Latinlerin İstanbul'u işgal etmesine kadar devam eder. Bu tarihten sonra 1461 yılına kadar (Fatih Sultan Mehmet'in Trabzon'u fethi), yine Bizans İmparatorluğunun uzantısı olan, Bizans hanedanı Komnenosların kurmuş olduğu Trabzon Rum Devleti'nin egemenliğinde kalır. 4. yy. başlarında Hıristiyanlığın Roma İmparatorluğu tarafından resmi din olarak kabul edilmesiyle, bu din halk arasında hızla ve serbestçe yayılmaya başladı. Daha önce Doğu Karadeniz'de yaşayan kavimler de Hıristiyanlığa geçmeye başladılar. Hiristiyanlaşan bu kavimler tedrici bir şekilde Doğu Kilisesi'nin resmi dili olan Yunanca'yı öğrenmek zorunda kaldılar. Özellikle 10. yy. dan sonra Papazların telkinleriyle bu dili konuşmak daha da yaygınlaştı. Zira Papazlar "İncil'in dili dışında bir dilde konuşulan her kelime cehenneme gitmek için işlenen bir günah olarak hesaplanacaktır" şeklinde telkinlerde bulunmakta idi. Bu durum, yerel halkın kendi dilleriyle karışık bir Yunanca ya da halk arasında bilinen adıyla Rumca konuşulmasına neden olmuştur. İzlenen bu Bizans siyaseti, yerel dillerin, inançların ve geleneklerin büyük bir çoğunluğunun belleklerden silinmesine, kısaca yerli unsurların asimile olmasına neden olmuştur.
12. asırda Çepni Türkmenleri Doğu Anadolu üzerinden göç ederek Doğu Karadeniz'e yerleşmiştir. Trabzon'un batı bölgelerine yöresine yerleşen Çepniler alevi inancına mensuptular. günümüzde dahi ofta çaykarada çepni soyadını alanlar olduğu gibi çeşitli kaynaklarda çepnilerden bahsedilmektedir.

Yönetim

Of Belediyesi 1874 yılında kurulmuş köklü bir belediyedir. Kuruluşundan bugüne kadar geçen 132 yıllık süreç boyunca Of'un büyük ailelerinde olan Sarıalioğlu (Saral) Ailesibayan belediye başkanı olan Semahat Sarıalioğlu 1998-1999 yılları arasında şehirde başarıyla görev yapmıştır.1999 yılından itibaren de belediye başkanlığı görevini Oktay Saral yürütmektedir.

İşgal ve direnişler

Ruslar, 24 Şubat 1916'da Rize'yi, 15 Mart 1916'da Of'u, 18 Nisan 1916'da Trabzon'u işgal ettiler. Ruslara karşı ilk önemli direniş Of ile Rize arasındaki Baltacı Deresinde olmuştur. Bu direniş yaklaşık bir ay sürmüştür. Of'un işgaliyle Solaklı Vadisinde bir direniş meydana geldi. Ruslar bu direnişi kırarak Soğanlı ve Demirkapı geçitlerinden Bayburt'a inmeyi düşünüyordu. Rusların bu tasarısı ilk aşamada pek faydalı olmadı. Zira bölgenin gerçek sahipleri olan Türkler, Rus kuvvetlerine büyük kayıplar verdirdiler. Fakat sayıca üstün olan Ruslar bir süre sonra Çaykara'nın aşağı köylerini işgal etmeye başladılar. Yöre halkı kıyıdan uzakta olduğu için daha çok dağlık kesime, iç kesimlere doğru çekilmek zorunda kaldı. Bu çekilme sırasında direnişlerine devam etmişlerdir. Geri çekilen askerler Of'un bütün köyleri ve yakın kazalardan toplanan gönüllüler ile Trabzon Hapishanesindeki mahkumların da izin alarak, müfreze halinde gönüllü olarak katılmalarıyla Baltacı Deresinin batı yanında Ruslara karşı savunma hattı oluşturuldu.
Savaşın en şiddetli günleri:
tarafından yönetilmektedir. Aile, Rus işgaline, askeri darbelere -ki 12 Eylül 1980 darbesinde tüm belediye başkanları görevlerinden alınmıştır- ve Türkiye'deki her türlü siyasi değişimlere karşın iktidarını sürdürmüştür. Of'un en büyük bulvarı olan Atatürk Bulvarı, Başkan İsmail Sefa Sarıalioğlu tarafından yapılan düzenlemede pek çok kişinin haklarından feragati sayesinde oluşmuştur. Karadenizin ilk ve tek

• 7 Mart 1916 : Düşman ilk saldırıya başladı. Düşman Baltacı Deresinden geri atıldı. 26 şehit verdik.
• 8 Mart 1916 : İki gün sürdü. Düşman geri püskürtüldü.
• 10-11 Mart 1916 : Düşman karadan ve denizden saldırdı, her tarafı yaktı. 200 kumandan 380 şehit verdik.
• 12 Mart 1916 : 11. Alay Sürmene'ye nakledildi. Kelali tepelerinde verilen mücadelede başarısız olundu. Göç başladı.
• 13 Mart 1916 : Rus donanması savaşa girdi.
• 14 Mart 1916 : Düşman 600 ölü, 800 yaralı verdi. Baltacı deresi kana bulandı.
• 15 Mart 1916 : Ruslar donanma sayesinde karaya asker çıkarmaya devam etti.

Rus ordusu sivil halkın üzerine yüklenmiş ve 15 Mart 1916'da Of'a girmiştir. Ruslar Solaklı vadisinden yukarıya doğru giderken Of'lu halk mücadele ettiyse de; İspir'e asker çıkarılmasıyla Of işgal edilmiş oldu. 20 Nisan 1916'da Ruslar Madur Dağı'nın güneyinde Leman Suyu ve Öküzlü Yaylası'na kadar ilerledi. Bayburt'taki 3. Ordu, karşı taarruza geçerek Sürmene-Of istikametinde denize ulaşmayı, Rus ordusunu imha etmeyi ve Trabzon'u kurtarmayı planlıyordu. Hazırlıklarını tamamlayarak 1916 yılının Haziran ayında harekete geçti. 22 Haziran'da Sultan Murat-Pistoklu Hanları arasındaki 60 km'lik mesafede gece baskınları düzenlendi. 23 Haziran 1916'da çoğu Çanakkale'den dönen Miralay Kazım komutasındaki birliği Rusların keşif kolunu Yurt Yaylası'nda süngüden geçirmiştir. İkinci büyük taarruz Sultan Murat Tepesinde başladı. Topçu ateşi desteğiyle Rusların bütün siperleri ele geçirildi. Burada Ruslara büyük zayiat verdirildi. Rusların kayıpları 1000'den fazla ölü ve çok sayıda esirdi. Daha önce birliği ile birlikte burada şehit olacağını rüyasında gören Seyfeddin Bey ve kahraman Mehmetçiklerimiz Şüheda tepesini Ruslardan almıştır. Fakat bir subay, bir astsubay ve 70 er şehit verdik. Haziran ayının 27'sinde Harmantepe-Kabanbaşı hattında 36 saat devam eden mücadelede 60. Alayımız 7 zabıt ve 150 er şehit vererek Rusları geri püskürtmüştür. 12 Şubat 1918'de, Vehip Paşa komutasındaki 3. Kafkas Ordusu ileri harekata girişti. Trabzonlu Albay Hacı Hamdi Bey komutasındaki 37. Tümen, Giresun'daki 123. Alay ile takviye edilerek Trabzon üzerine yola çıktı. Bölgedeki çeteleri temizleyerek ilerleyen birlikler, 15 Şubat 1918'de Vakfıkebir'i, 17 Şubat 1918'de Akçaabat'ı geri aldılar. Birkaç gün içinde çevreyi temizleyerek Trabzon'a girdiler. 24 Şubat 1918'de Trabzon Ruslardan geri alındı. Doğuya doğru ilerleyen Türk birlikleri 28 Şubat 1918'de Of'u düşmandan geri aldı. bu konuda en ayrıntılı kaynak haşim albayrak'ın doğu Karadeniz Muharebeleri ve Of Direnişi adlı kitaptır.

Karadeniz Türkmenleri

1057 yılında da Türkmenlerin öncüleri Doğu Karadeniz'e ulaşmışlar ve akınlarını kıyılara yoğunlaştırmışlardır. Sonuçta da 1072 yılında Trabzon Türkler tarafından fethedilmiştir. 3 yıl süren bu yerleşimden sonra Trabzon, yeniden Theodor Gavras tarafından geri alınır. 1280'li yıllarda Çepni Türkleri büyük bir kitle olarak Doğu Karadeniz Bölgesi'ne yerleştiler. Türklerin bu yoğun akınları Rumları kalelere çekilip sığınma zorunda bıraktı. Zaten buralarda yoğun Rum kitleleri yoktu. Bölge ağırlıklı olarak Hıristiyan yerlilerden oluşmakta idi. Bunu Trabzon Rum Devletinin resmi Kilise kayıtlarındaki yerli kişi isimleri ve bölgede yer alan bazı yerli kökenli yer adları kanıtlar niteliktedir. bu yerli isimlerin içerisinde çok sayıda kıpçak yada kuman türk ismine rastlanmaktadır. bunlar günümüzde bile yer adı olarak süregelmektedir. bunun için en iyi örnek balaban ismidir. ofta ve bir çok yerde balaban ismine rastlanmaktadır.
Günden güne büyüyen ve gelişen şehri, tarih boyunca Trabzon'a bir geçit ve Trabzon'un en önemli ilçelerinden biri olmuştur.

Coğrafya

İlçe; toplam alanı 330 km², ortalama rakımı 10 metre olan, tabiatın bütün özelliklerini sergileyen, deniz ve karanın bütünleştiği eşsiz doğal güzelliklere sahip bir alan üzerinde kurulmuş şirin bir ilçedir.
Trabzon'un yaklaşık 52 km doğusunda olan ilçenin, doğusunda Rize ili, batısında Sürmene ilçesi, güneyinde Hayrat ve Dernekpazarı ilçeleri, kuzeyinde Karadeniz bulunmaktadır.
Yörenin en büyük akarsularından Solaklı Irmağı'nın taşımış olduğu alüvıyal yığıntıları kıyıda biriktirerek meydana getirdiği düz ve fazla geniş olmayan bir alan üzerine kurulmuş bir sahil yerleşim birimidir. Çaykara ve Of ilçelerini birbirine bağlayan karayolu ilçeyi ikiye ayırır.
Daha eski yerleşim yeri olan Solaklı Deresi'nin doğusundaki merkez, genel olarak ilçedeki idari birimlerin yer aldığı alandır. Yeni yapılanmalarla Solaklı Deresi'nin batısındaki alan da gelişmiştir. Bu alan ilçe sakinlerince Kalyon Mevkii diye adlandırılmaktadır.
İlçenin yerleşim yerinin kuruluş alanı dar ve düz biçimde devam ettiği halde, hemen arka kısmında dağlar birden bire yükselmekte, geçişi ve yükselmeyi engelleyici çok eğimli bir dağ sisteminin geldiği dikkat çekmektedir. Bu heybetli yükselişle dağlar, yeşilin tonlarının hepsini sergileyen bir güzelliğe sahiptir. Güneye doğru gidildikçe bu renk armonisi çok daha dikkat çekmektedir.

İklim

Doğu Karadeniz Bölgesi'nin iklim tipi özelliklerine sahiptir. Yağışların her mevsimde bol olması ve sürekliliği, yöre iklimini etkiler. Yağışın en fazla olduğu dönem Sonbahar mevsimidir.
Denizin düzenleyici etkisi termostat görevi gördüğünden, hem günlük, hem yıllık sıcaklık farklılıklarının fazla olması önlenir. Yaz aylarında fazla sıcak olmadığı gibi, kış aylarında da dondurucu soğuklar görülmez. Her mevsim yağışlı, yazları serin, kışları ılık geçer.
Ardındaki dağların birden yükselmesi dolayısıyla yamaç yağışları gerçekleşir.
Rüzgarların esiş yönleri ve şiddet dereceleri mevsim özelliklerine bağlı değişiklikler gösterir. Genel olarak Lodos, Poyraz ve Kıble rüzgarları görülür.

Akarsular

İlçe yerüstü kaynakları bakımından zengin bir yöre özelliğindedir. Dağların denize paralel olarak uzanması yüzünden akarsular, sadece kuzeye bakan yamaçlardan denize doğru akar.
Güneyde bulunan yüksek dağların yamaçlarından çıkan akarsular, sert akışlı, dar boğazlar içinden geçerek, derin vadiler boyunca denize ulaşırlar.
Başlıca akarsular;

• Solaklı Deresi
• Baltacı Deresi
• İkizdere
• İvyan(gelincik) Deresi

Bitki örtüsü

Yörede bol yağış olmasından dolayı gür orman alanları mevcuttur. Yöredeki orman örtüsünün kendi kendini yenileyebilme özelliği vardır. Kesilen ağaçların yerine yenileri dikilmeden orman örtüsü kendi kendine büyüyüp gelişebilmektedir.
Kıyı şeridinde orman yerine küçük ağaç toplulukları göze çarpar. Burada en yaygın çeşit olarak fındık, taflan, kızılcık, üzüm, muşmula, defne gibi küçük ağaçlar ile çalı ve sarmaşıklar yetişir. Bunun yanında narenciye ürünlerine rastlamak da mümkündür. Kıyı şeridinde nüfus yoğunluluğunun çok olmasından dolayı doğal bitki örtüsü tahrip edilmektedir.
Denizden 300-400 m yüksekliğe kadar olan yerlerde kızılağaç, meşe, kestane, ceviz vb. olan orman tiplerine rastlanır. Daha yükseklerde ormanlar alan ve büyüklük olarak birleşir. Dağların denize bakan ve daha nemli olan kuzey yamaçları daha yeşildir. Yükselti 600-800 m.yi aşınca yüksek dağların etek ormanları gözükmeye başlar. Bu ormanlarda en yaygın olan türler; kışın yapraklarını döken meşe, gürgen gibi ağaçlardır. Ancak bu tür ormanların önemli bir kısmı orman kazanmak amacıyla insanlar tarafından tahrip edilmiştir.
Yükseklik arttıkça dağ ormanları ortaya çıkmaya başlar. Bu yükseklik 1200 m.ye gelene kadar yapraklı ağaç çeşitleri ormanları meydana getirir. Bunlar arasında en çok meşe, kestane, şimşir, kızılağaç ve ıhlamur ağaçları göze çarpar. 1200-1600 m. arasında orman çeşitleri yapraklı ve iğneli ağaçlardan oluşan karışık ormanlardır. 1600 m.den sonraki yükseklik kuşağında çam, ladin ve köknar gibi ağaçlardan meydana gelen iğneli ormanlar göze çarpar. Bu ormanlar 2000-2300 m.ye kadar uzanır. Daha yüksek yerlerde ormanlar kaybolur yerini çayırlar ve dağ otlakları alır.
Genellikle sık ormanlar 1200-1600 m. aralarında yer alır. 1600 m.den yüksek olan yerlerde en çok çam ormanları görülür.

Arazi durumu

İlçenin yüzölçümü 330 km² olup, ortalama rakımı 10 m.dir. İlçenin önemli akarsuları Doğu Karadeniz Dağları'nın kuzey istikametinde doğup ilerledikçe yan kollar alarak büyüyen Solaklı, Baltacı ve İkizdere birbirlerine paralel olarak Karadeniz'e dökülür. Bu dereler ve yan kolları Karadeniz Dağları'nın ilçe sınırları içinde kalan bölümünü yine birbirlerine paralel şekilde bölmüştür.
Böylece ilçe arazisi, sahilden güneye doğru giderek yükselen fakat doğu-batı yönünde birbirine hemen hemen paralel derin vadiler şeklinde engebeli bir konum içerisinde bulunmaktadır. Bu vadiler arasında yanyana uzanan sırtlar ya da yöre ağzıyla "Kıran"lar sıralanır.
İlçe güneyindeki bu dağlık bölgenin eteklerinde çeşitli yüksekliklerde plato ve yaylalar bulunur. Bu platoların kuzey yönlerinde denize doğru alçalan ve özellikle vadi yamaçlarında ormanlar yer almaktadır. Esasen bol yağış alan yöre, bitki örtüsü bakımından da zengindir. Hemen her çeşit ağaç, çoğunlukla da kendiliğinden yetişerek, bölgeye orman görünümü vermektedir.

Tarım

İlçede, nüfusun önemli bir kısmı tarım sektöründe çalışmaktadır.
Elde edilen başlıca tarım ürünü çaydır. Çay, ayrıca bölgenin başlıca geçim kaynağıdır. İlçe arazisinin engebeli oluşu (% 75) bölgede modern tarımın yapılmasını engellemektedir. Bu da, toprağın ve iklimin elvermesiyle, çay tarımının önünü açmaktadır. Ayrıca fındık tarımı da bölgenin geçimini sağlayan tarım ürünleri arasındadır. Diğer üretilen ürünlerinin çoğu ticari amaçla değil, kendi aile ihtiyacını karşılayacak şekilde üretilmektedir.
Başlıca ürünler: Çay, fındık, mısır, patates, kara lahana, fasulye, kabak, elma, armut, erik, üzüm, incir, kiraz, kestane, karayemiş, narenciye ve kivi'dir.
Son zamanlarda özellikle kivi üretimine özen gösterilmekte, üreticiler devlet tarafından teşvik edilmekte ve desteklenmektedir. Kivi, çaya alternatif ürün olarak yetiştirilmektedir.

Hayvancılık

Bölgede;

• Sürü hayvancılığı olmamakla birlikte, ahır hayvancılığı şeklinde büyükbaş hayvancılık,
• İç kesimlerde küçükbaş hayvancılığı, koyun ve kıl keçisi yetiştiriciliği,
• Kümes hayvancılığı, tavuk, kaz, ördek, tavşan yetiştiriciliği,
• Denize komşu olması ve Karadeniz'in verimliliği, ayrıca akarsularda yetişen tatlı su balığı avcılığı ile, balıkçılık,
• Bitki çeşitliliği, çiçeklerin bol olması, çok sayıda meyve ağaçları bulunması dolayısıyla, arıcılık bölgede yapılan başlıca hayvancılıktır.

Yaylacılık

Yazları sıcaklıklardan kurtulmak ve hayvanlara gür otlaklar bulmak amacıyla yaylacılık yapılmaktadır. Günümüzde bu faaliyet yerini turizm amacına bırakmaya yönelmiştir. Hayrat Of'dan ayrıldıktan sonra, her ne kadar yaylası kalmadıysa da eski yaylalıları kendilerini halen Of'lu olarak tanımlamaktadır. Bunlar başlıca (BÜYÜK MESORAŞ)-SARMAŞIK, (KÜÇÜK MESORAŞ)-GÖKSEL, (HALNUT) YENİKÖY lerdir. Bunlar köy statüsünde olup bunlara bağlı ayrıca yaylalar da vardır. Mesela Büyük harman, Kadınlar, Çunis yaylaları gibi.




İl: Trabzon ● İlçe: Of
Beldeler: Ballıca • Bölümlü • Cumapazarı • Eskipazar • Gürpınar • Kıyıcık • Uğurlu
Köyler:
Ağaçbaşı • Ağaçseven • Aşağıkışlacık • Barış • Başköy • Bayırca • Birlik • Çaltılı • Çataldere • Çatalsöğüt • Çukurova • Dağalan • Darılı • Dereköy • Doğançay • Dumlusu • Erenköy • Esenköy • Fındıkoba • Gökçeoba • Gümüşören • Güresen • İkidere • Karabudak • Kavakpınar • Kazançlı • Keler • Kıyıboyu • Kirazköy • Kireçli • Korkut • Korucuk • Kumludere • Kurtuluş • Meyvalı • Ovacık • Örtülü • Pınaraltı • Saraçlı • Sarayköy • Sarıbey • Sarıkaya • Sefaköy • Serince • Sıraağaç • Sivrice • Söğütlü • Sugeldi • Taşhan • Tavşanlı • Tekoba • Uluağaç • Yanıktaş • Yazlık • Yemisalan

Sürmene, Trabzon
​

Koordinatlar: 40°54′35 40°06′21


Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 17500[] (2000) İlçe nüfusu 42256[] (2000) Yüzölçümü 226 km² Rakım 2m metre Koordinatlar
Posta kodu xxx Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke [cemalettin aksoy] Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Eyüp Sabri Kartal Belediye başkanıYerel yönetim site Sürmene Belediyesi İlçe kaymakamlık site Sürmene Kaymakamlığı T.C. SÜRMENE KAYMAKAMLIĞI Sürmene, Trabzon 'un bir ilçesi




Ticaret

Anadolunun ilk ticaret odası; denizcilik,deniz ticareti ve tersanecilik ve kesercilikten

Meşhur Üretimleri

kaynaklanan zengin bir ticari alt yapıdan dolayı Sürmene ilçesinde 1903 de kurulmuştur.

• Sürmene Bıçağı
• Sürmene Pidesi
• Sürmene Keseri
• Sürmene Takası
• Sürmene Keseri
• Sürmene Tahta Kaşığı
• Sürmene Gemi Tersaneleri

Ulaşım


Karayolu

Sürmene yaklaşık olarak Trabzon ve Rize illerinin tam ortasında bulunur. Yani iki ile de yaklaşık olarak 35 km mesafededir. Türkiye'nin neredeyse her yerinden Sürmene'ye otobüs firmaları seyehat etmektedir. Sürmene Trabzon ilinden sonra yer aldığı için; şehirlerarası otobüslerle Sürmene'ye gelmek için son durağı Trabzon değilde daha doğudaki bir il olan otobüse binilmesi aktarma yapmamak açısından daha uygun olur. Böyle bir otobüse bindiğinizde Trabzon Otogarından yaklaşık 30 dk (30km) sonra Sürmene'de istediğiniz yerde inebilirsiniz.Eğer son durağı Trabzon olan bir otobüs ile seyehat ettiyseniz.Son durak olan Trabzon Şehirlerarası Terminalinden indikten sonra 5 dk. mesafedeki şehirlerarası yola çıkarak Sürmene Dolmuşlarına (yaklaşık 20 dk. da bir geçer) veya Trabzon Belediyesi Özel Otobüslerine (yaklaşık 40 dk. da bir geçer) binerek 30 dk. da Sürmene'ye ulaşabilirsiniz. Veya otogarda yer alan Otogar Taksi'de bulunan bir özel taksiyle 30 dk. da Sürmene'ye gelebilirsiniz.
Sürmene merkezinden kalkan minübüsler ile Ğorğor(Küçükdere) ve Seveho(Ormanseven) gibi çevre yerleşimlere ulaşım imkanı mevcuttur.

Tren

Trabzon ilinde ve Sürmene'de raylı taşımacılık yoktur...

Havayolu

Türkiye'nin büyük kent merkezlerinden Trabzon'a hergün uçak seferleri yapılmaktadır.Hele yeni firmaların hava piyasasına girmesiyle (Ankara/İstanbul-Trabzon) uçuş fiyatları oldukça düşmüştür.Hava yolu ile Trabzon Havalimanına indikten sonra.Havalimanında bulunan taksilerle veya 5 dk. mesafedeki şehirlerarası yola çıkarak Sürmene Dolmuşlarına (yaklaşık 20 dk. da bir geçer) veya Trabzon Belediyesi Özel Otobüslerine (yaklaşık 40 dk. da bir geçer) binerek 30 dk. da Sürmene'ye ulaşabilirsiniz.

Denizyolu

Sürmene'ye dogrudan gemi veya herhangi bir insan deniz taşımacılığı bulunmamaktadır.

Coğrafya

Sürmene'nin en önemli akarsuları Küçükdere ve Manahoz çayıdır. Bunların dışında Sürmene'de dağların denize paralel olması ve yağışlı iklimden dolayı küçük çapta bir çok dere ilçeyi bölerek denize kavuşur. Sürmene tipik Doğu Karadeniz kasabası özelliklerini coğrafyasında gösterir. Denizle, denizin hemen yanı başından bazen içinden yükselen dağlarla deniz arasında kurulu Sürmene'de Manahoz çayının yanında bulunan ve bugün fabrikalar bölgesi olan Kavaklık ovasının dışında ova yoktur. Dağların kuş uçuşu çok kısa mesafede 2000'li metrelere ulaştığı Sürmene'de turistik tesisleride barındıran Zarha dağı (asıl adı Konya dağı) ve ilçenin en yüksek tepesi olan Madur dağı bulunmaktadır.



Flora ve Fauna

Türkiyenin 2100 metrede dünyada nadir bulunan turfalığına sahiptir. Ağaçbaşı yaylasında yer alır. Endemik Türler: .[1]

• Zehirli biberiye (Andromeda polifolia),
• böcek yiyen bitkilerden Drosera,
• pamukotu (Eriophorum angustifolia ve E. latifolium),
• kurtayağı (Lycopodium inundatum),
• kara ot (Rhynchospora alba)

Likarba (Yaban Mersini) meyvesinin ormanda çalılıklarda yetişen ve yaylada otçul olan türleri de Sürmene yetişir.
Ayrıca sonbahar ve ilkbahar kuş göç yolu için iki geçiş vadisi var. Karadere - Küçükdere

Dış bağlantılar


Sürmene Kamu Siteleri

Vadisinden geçerler.

• Sürmene Belediyesi

• T.C.Sürmene Kaymakamlığı

  Türkiye Cumhuriyeti Sürmene Kaymakamlığı Kurumsal İnternet Sitesi

  www.surmene.gov.tr

Sürmene Medya Siteleri

• S U R M E N E . N E T

  Sürmene, Surmenelilerin internetteki buluşma adresi

  www.surmene.net
• Sürmene Lisesi Tekne Dergisi - tekNeden MERHABA - versiyon:vs_3.05

Sürmene Okul Siteleri

• 912
• Sürmene Lisesi - TRABZON - Sürmene Lisesi Resmi Web sitesi
• .: HASAN TAHSİN KIRALI :.

Sürmene belde ve köyleri
İl: Trabzon ● İlçe: Sürmene
Beldeler: Çamburnu (Sargon) ● Ormanseven (Seveho) ● Oylum (Vunit) ● YeniayMahno)
Köyler: Aksu(Aso)● Armutlu● Aşağıovalı (Vizara)● Birlik .Dirlik (Cida)●Çiftesu ● ÇimenliFındıcak●GültepeGücara)●Güneyköy●Kahraman(Glima)●Küçükdere(Gorgor)●Konak●KoyuncularVadon)●Karacakaya●Muratlı(Zavli) ● Ortaköy ●Petekli (Magavla)●Üzümlü ●Yazıoba● Yeşilköy●Yukarıovalı (Vizara)● Yokuşbaşı
Mahalleler: Aşağıçavuşlu.Zeytinlik(Halanik) ●Zarha● Merkez ●Balıklı (Civra)●Yemişli

Şalpazarı, Trabzon
​

Koordinatlar: 40°56′28 39°11′44


Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 7591[] (2000) İlçe nüfusu 23390[] (2000) Yüzölçümü 138 km2 km² Rakım 270 metre Koordinatlar
Posta kodu 61670 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61 Yönetim Ülke Türkiye Coğrafi BölgeKaradeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Mehmet Aktaş Belediye başkanı Mehmet Muhçu Yerel yönetim site [www.salpazari.bel.tr] İlçe kaymakamlık site [www.salpazari.gov.tr]Şalpazarı, Trabzon'un bir ilçesidir.

Kuruluşu

Şalpazarı ilçesinde yerleşimin çok eski tarihlere dayandığı bilinmektedir. Yörede yaşayan insanlar Oğuzların Üçoklar boyundan olan Çepni’lerdir. Çepni’lerin bu bölgeye Trabzon’un fethinden önce Uzun Hasan zamanında kafileler halinde geldikleri bilinmektedir. Çepni kelimesinin anlamı; Düşmana karşı gözü pek, mazlumlara karşı merhametli, sınır bekçiliği yapan manasına gelmekte olup, yöre insanı bu özelliklerin tümünü taşımaktadır. İlçede yaşayan çepniler; Orta Asya’dan göç ettikten sonra Doğu Anadolu’nun Doğu kesimleri ile İran’a yerleşmiş oldukları,buralarda yaşadıkları sırada yönetime karşı ayaklanma faaliyetlerine karıştıkları bilahare yönetim tarafından çıkarılan bir fermanla Anadolu’ya sürgün edildikleri tarihçilerin yapıtlarından anlaşılmaktadır.Buradan sürgün edilen Çepni Türklerinden 100.000 kadarı Doğu Karadeniz’de Görele, Tirebolu, Şebinkarahisar, Torul, Kürtün ve Ağasar (Şalpazarı) yörelerine yerleşmişlerdir. İlçe Osmanlı döneminde Trabzon Sancağı Görele kazasına bağlı iken 1798 tarihinde çıkarılan bir fermanla Trabzon sancağına bağlı Vakfıhatuniye (Vakfıkebir) kazasına bağlandığı yöre halkının elinde bulunan belgelerden anlaşılmıştır. Şalpazarı İlçesi, 1914 yılında Vakfıkebir kazasına bağlı nahiye haline getirilmiş, 1987 yılında çıkarılan bir kanunla ilçe olmuş ve 02.08.1988

İlçenin nüfus durumu

İlçenin genel nüfusu 2000 nüfus sayımına göre 23.000'dir. Bu nüfusun 7.591”i İlçe Merkezinde, 5.134’ü Geyikli beldesinde, geriye kalan 10.665’i ise köylerde yaşamaktadır.

Ekonomi

İlçede yaşayan insanların % 10’i aile işletmeciliği şeklinde ziraat ve hayvancılık, % 35’i gurbet işçiliği, % 20’si de diğer mesleklerde iştigal etmektedir.

Kültür

Okuma-yazma oranı % 95 civarında olup, okuma yazma bilmeyenler genelde 60 yaş ve üzeri insanlardır.

Mülki idare

Şalpazarı ilçe merkezi ile Geyikli beldesinde Belediye teşkilatı mevcuttur. Merkez belediyesine bağlı (6) mahalle, Geyikli Belediyesine bağlı (3) mahalle olmak üzere (9) mahalle ile ilçenin (23) köyü vardır. Ayrıca yaz aylarında mezra hüviyeti kazanan (10) kadar yayla vardır.Arazi yapısı nedeniyle köylerin yerleşim durumu dağınıktır. Köylerde mevcut evler birbirinden uzak olup, kamu hizmetlerinin götürülmesini zorlaştırmaktadır. İlçe merkezine en uzak köy(kuzuluk köyü) 26 km., en yakın köy ise 4 km. mesafededir.

Sosyal durum

İlçe merkezindeki konutlar genellikle sağlığa elverişli olup, betonarme binalardan oluşmaktadır. İlçede Resmi kurum ve okulların artmasıyla azda olsa konut sıkıntısı ortaya çıkmıştır. İlçenin engebeli bir arazi yapısına sahip olması yerleşimi olumsuz etkilemektedir.
Köylerdeki konutlar ise geleneksel ahşap mimari şeklindedir. Son yıllarda köylerde de betonarme konutlar inşa edilmektedir.İlçede sosyal yaşamı geliştirecek sinema, tiyatro gibi kültürel faaliyetler olmadığından halkın tek eğlence kaynağı televizyon ve yaz aylarında düzenlenen geleneksel şenliklerdir. İlçemiz merkezinde ve yaylalarında çok sayıda şenlik organize edilmektedir.İlçe insanlarına istihdam sağlayıcı yatırım ve işletme olmadığından halkın büyük bir kısmı mevsimlik ve daimi gurbet işçiliği, üretim düzeyi ve karlılık oranı düşük aile işletmeciliğine dayanan hayvancılık ve ziraat ile geçimlerini temin etmektedir.

İlçenin eğitim ve kültür durumu


Tarihçe

İlçenin eğitim ve kültür durumuna bakıldığında; Cumhuriyetin ilanından sonra ilk eğitim kurumunun 1923 yılında Geyikli beldesinde eğitim ve öğretime açıldığını görmekteyiz. Bunu takiben 1928 yılında Şalpazarı İlçe merkezi ile Simenli köyünde ilkokul açılmıştır. Günümüzde her köyde ilköğretim okulu mevcuttur. Bu okulların pek çoğu taşımalı hale getirilmiştir. Orta öğretime gelince; 1965 yılında Şalpazarı lisesinin orta kısmı eğitim-öğretime açılmıştır.Bugün ise bu okullara ilaveten Geyikli beldesi,Kasımağzı,Doğancı,Sayvança-tak ve Gökçeköy köylerinde ikinci kademesi bulunan ilköğretim okulları mevcuttur.İlk lise olan Şalpazarı lisesi 1975-1976 yılında eğitim-öğretime açılmıştır.İlçede okuma yazma oranı % 95 civarındadır. Okur-yazar olmayanlar 60 yaş ve üzeri insanlardan oluşmaktadır. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü yeni Hükümet konağında hizmet vermekte olup, bu kurumda (1) müdür, (2) şube müdürü, (1) şef, (1) memur ve (3) hizmetli görev yapmaktadır. İlçemizde toplam 113 öğretmen ve 2019 öğrenci bulunmaktadır.

İlköğretim

İlçe merkezinde (1),mahalle ve köylerde (10) olmak üzere toplam (11) ilköğretim okulu bulunmaktadır. İlçemizde 2004-2005 Eğitim-öğretim yılında 1.ve 2. Kademede (99) öğretmenle (1626) öğrenci bulunmaktadır. Ayrıca merkez ilköğretim okulu, Sayvançatak, Doğancı ve Geyikli ilköğretim okullarında (1’er) adet ana sınıfı mevcuttur. İlköğretim okullarında; 1.Kademede (49 ) erkek,(429) kız, II.Kademede (309) erkek, (327) kız öğrenci olmak üzere toplam (1556) öğrenci mevcuttur. İlköğretim okullarımızda (-) adet sınıf öğretmeni, (-) adet branş öğretmenine ihtiyacımız vardır.

Ortaöğretim

2004-2005 Eğitim-öğretim yılı itibariyle ilçemizde (-) lise, (2) Çok Programlı lise, (1) İmam-Hatip lisesi ve (1) Sağlık meslek lisesi vardır. Milli Eğitim Bakanlığına bağlı liselerde (39) öğretmen, (463) öğrenci ile Sağlık Bakanlığına bağlı Sağlık Meslek Lisesinde (8) öğretmen ve (41) öğrenci bulunmaktadır. Milli Eğitim Bakanlığına bağlı liselerde (-) adet çeşitli branşlarda öğretmene ihtiyaç vardır. Sağlık meslek lisesi hariç diğer liseler kendi binalarında eğitim ve öğretimlerini devam ettirmektedirler.Simenli ilköğretim okulu öne çıkan oklulardandır.

Halk Eğitim Merkezi

İlçenin Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü 2 Ağustos 1988 tarihinde kurulmuş olup, İlçe Merkezinde bulunan Çok Programlı Lise’de iskan edilmektedir. Bu merkezde (1) müdür,(1) müdür yardımcısı, (-) memur ve (-) hizmetli ile görev yapmaktadır. Halk eğitimi merkezince; Bir önceki eğitim ve öğretim yılında (8) dalda (17) kurs açılmış olup, (163) kursiyer öğrenciye kurs tamamlama belgesi verilmiştir.

Diğer

İlçede özel şahıslara ait 2 kitabevi ve aylık yayınlanmakta olan “Yeni ŞALPAZARI” adlı mahalli gazete bulunmaktadır. İlçe merkezi ile Geyikli beldesinde Kültür Bakanlığınca açılmış halk kütüphanesi mevcuttur. İlçede sinema,tiyatro ve benzeri faaliyetler olmadığından bu eksiklik TV kanallarından istifade ile giderilmeye çalışılmaktadır. Folklorik etkinlik olarak yaz aylarında Acısu, Kadırga, Alaca, Sisdağı ve Ağakonağı ile İzmiş

Sağlık hizmetleri

İlçe Merkezinde (1), Geyikli Beldesinde (2), Sütpınar köyünde (1), Gökçeköy köyünde (1) olmak üzere İlçemizde toplam (5) sağlık ocağı vardır. Merkez Sağlık Ocağında ; (3) doktor, (-) diştabibi, (3) sağlık memuru, (1) Çevre sağlık teknisyeni, (1) Röntgen teknisyeni(Vakfıkebir geçici görev), (1) Laborant, (4) hemşire, (2) memur, (1) şoför, (1) hizmetli ile merkez Sağlık ocağında görevli (2) ebe mevcut olup,ocağa bağlı köylerde bulunan sağlık evlerinde (-) adet ebe vardır. Ocakta (2 ) adet ambulans bulunmaktadır. Geyikli Sağlık Ocağında (1) doktor, (2) sağlık memuru, (1) hemşire(2) ebe (-) şoför ve (-) hizmetli ile ocağa bağlı (-) köyde bulunan sağlık evlerinde (-) ebe bulunmaktadır.Sağlık Ocağın (4) adet lojmanı vardır. Geyikli Şehit Er Halil Karagöz Sağlık Ocağında; (1) Doktor(Asker),(1) Sağlık memuru(Askerde)ve (1) ebe vardır.Ocağa bağlı (1) sağlık evinde ebe yoktur. Sütpınar Sağlık ocağında (1) Doktor(merkez sağlık ocağında), (-) sağlık memuru, (-) hemşire (1) ebe mevcut olup,Ocağa bağlı (1) adet sağlık evinin ebesi yoktur. Gökçeköy Sağlık Ocağında (-) doktor, (-) Sağlık memuru,(1) hemşire, (2) Ebe,(-) hizmetli görev yapmaktadır. Toplam itibariyle Ocaklarda ve sağlık evlerinde (5) Doktor,(-) Diş hekimi (2) Memur,(6)hemşire,(9) ebe,(1) şoför ve (1) hizmetliye ihtiyaç vardır. İlçemizde Sağlık Bakanlığına bağlı (1) sağlık meslek lisesi bulunmaktadır.

Spor

İlçede sportif amaçlı tesisler olmadığından yeterince spor faaliyetleri gösterilememektedir. Buna rağmen ilçede Geyiklispor kulübü mevcut olup, Düzköy’de yapımı tamamlanan semt sahası 2002 yılında hizmete girmiştir. Kabasakal, Ağakonağı, Geyikli beldesi, Simenli köyü ve Gökçeköy’de yapımına teşebbüs edilen spor Sahası çalışmaları sonuçlandırılamamıştır. Kapalı salon ve semt spor sahaları yapımı bu sahadaki boşluğun giderilmesi için öncelikli ihtiyaçtır.

İlçenin ekonomik durumu

İlçe insanları ekonomik ihtiyaçlarını geçmişten bu güne gurbet işçiliği, çiftçilik ve Hayvancılıkla temin etmişlerdir. İlçede istihdam sağlayıcı herhangi bir yatırım yoktur. Tarıma elverişli toprakların az oluşu halkın başka geçim kaynakları aramasına neden olmaktadır. Bunların içersinde gurbet işçiliği ve memuriyet başta gelmektedir. İlçede ( 571 ) adet vergi mükellefi olup, 2004 yılı aralık ayı itibarıyla tahakkuk eden vergi 1.022.846.350.000.-TL’olup, tahsilat toplamı ise 950.472.350.000. TL’dır. Bütçe giderleri toplamı ise 4.057.126.650. .-TL’dır.
a)Tarımsal faaliyetler Mısır, fındık, patates, tereyağı ve diğer sebze çeşitleri tarımsal ürünleri teşkil eder, ancak bu mahsuller 3.000 civarındaki çiftçi ailesine ticari bir gelir getirmekten çok aile içerisinde tüketilmektedir. Genel olarak 18.000 dekar alanda (-) ton fındık, 6.900 dekar alanda 1.890 ton mısır, 3.200 dekar alanda 5.600 ton patates üretilmekte olup, geriye kalan arazi çayır ve orman vasıflıdır. Sadece fındık ürünü Beşikdüzü Fındık Tarım Satış Kooperatifi ve tüccar tarafından satın alınarak pazarlanır.
b)Hayvancılık İlçede süt ve et bazında hayvancılık üretimi % 40 yerli ve % 60 jersey melezi unsurlardan ibarettir. İlçede (7.000) adet büyükbaş, (4.000) adet küçükbaş hayvan ile az miktarda taşımacılıkta kullanılan katır, at ve eşek bulunmaktadır. Ayrıca ilçe genelinde (1.000) adet tavuk mevcuttur. İlçe Sosyal yardımlaşma ve Dayanışma Vakfınca geçen yıllarda “Süt sığırcılığı ve arıcılık Projeleri” uygulamaya konulmuş ve projeler gelecek yıllara sari olarak devam etmektedir. Son yıllarda arıcılık büyük gelişme kat etmiş olup, (5.850) adet fenni ve ilkel arı kovanı mevcuttur. Bu kovanlardan elde edilen bal ilçe ekonomisine (1.170.000.000.000)TL. yıllık katkı sağlamaktadır. İlçede yerli hayvan ırkının ıslahı için damızlık jersey boğa ve yeteri kadar saf kan holştain ırkı düve getirilmiş olup, İlçe Tarım Müdürlüğü’nce kurulan suni tohumlama istasyonunda çalışmaları sürdürülmektedir. Genel olarak tarım ve hayvancılık alanlarında yapılan üretim çalışmalarının ilçe ekonomisine katkısı toplam olarak (8.712.500.000.000.-)TL civarındadır. S.S.Sütpınar köyü kalkındırma kooperatifince hazırlanan 100x2 süt sığırcılığı projesi gerçekleştirilerek getirilen süt inekleri hak sahiplerine dağıtılmıştır.
c)Diğer İlçe halkı kooperatifleşme konusunda bilgi sahibi olmadığından uzun yıllar bu alanda herhangi bir gelişme olamamıştır. Buna mukabil (2) adet Tarım Kredi Kooperatifi, (1) adet Esnaf Odaları Birliği ve (3) adet Köy Kalkınma Kooperatifi mevcuttur.İlçede T.C. Ziraat Bankası şubesi mevcuttur. T.C.Ziraat Bankasında (8) adet personel bulunmaktadır.Banka çiftçilerimize yönelik kredilendirme çalışmalarını sürdürmekte ve yılda (690) çiftçiye kooperatifler aracılığı ve doğrudan hayvancılık,çevirme,gübre ve donatım kredisi olarak toplam (1.745..643.150.400.- TL kredi sağlamakta, bu kredinin % 50’lik kısmı süre sonunda tahsil edilebilmektedir. Ekonomiyi canlandırıcı mahdut sayıda sergi açılmakta olup, panayır olarak Acısu, Alaca, Kadırga, Sisdağı, Ağakonağı ve İzmiş şenliklerini sayabiliriz.

İlçenin altyapı ve ulaştırma durumu

İlçemizde mevcut Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş. (TEDAŞ) işletme Başmühendisliği (6) adet personel ile hizmet vermekte olup, ilçe merkezi ve köylerin tamamında, yayla ve mezraların % 99’unde elektrik vardır. İlçenin elektrik ihtiyacı ulusal enerji hattından sağlanmaktadır. İlçeye bağlı köylerin su sorunu halledilmiş olup, Şalpazarı ilçe merkezinde Belediyeye ait su arıtma tesisi vardır. İlçenin Kanalizasyonu yapılmış olmakla birlikte ihtiyaca cevap vermemektedir. Bu nedenle ilçede mevcut yapılaşma sonucu konutların kanalizasyonu açıktan dereye verildiğinden halk sağlığını tehdit eder durumdadır. Bu derenin ıslahı ve kanalizasyon çalışmaları merkez Belediye Başkanlığınca projesi dahilinde sürdürülmektedir. İlçenin Karadeniz sahiline (Beşikdüzü) bağlayan 15 km. uzunluğundaki yol karayolları 10.Bölge Müdürlüğünce yapılıp asfaltlanmıştır. İlçede toplam olarak yaklaşık (270) km köy yolu ağı vardır. Bu yol ağının 10 km asfalt, 6.2 km’lik bölümü betonlanmıştır. Yolsuz köy bulunmamakla birlikte köy yollarının stabilize hale getirilmesi için proğram dahilinde altyapı çalışmaları sürdürülmektedir.
Şalpazarı-Gökçeköy-Sinlice grup yolunun Şalpazarı-Acısu arası 9 km’lik bölümünün asfalt işlemleri bitirilerek hizmete açılmış olup, Acısu-Sinlice arası 12 km’lik bölümü komple yol olarak ihale edilmiş ve asfaltlama çalışmalarına müteahhidince başlanmıştır. Yayla ve mezraların ulaşım sorunu özellikle yaz ayları için çözümlenmiş durumdadır.İlçe PTTGeyikli, Gökçeköy, Sayvançatak, Üzümözü köylerinde ve Kadırga
TRT Televizyonunun 1. kanalı net, 2, 3, 4 ve TRT Gap kanalları kısmen izlenebilmektedir. Ayrıca halk katkısı ile ilçe merkezine kurulan aktarıcılar ile özel televizyonların yayınları izlenebilmektedir. tarihinde teşkilatlanıp fiilen faaliyete geçmiştir. şenlikleri geleneksel olarak her yıl yapılmaktadır. Yapılan bu şenliklerde yörenin folklorik özellikleri, yöresel el sanatları ve geleneksel kültür birikimleri ile ilçenin örf, adet, gelenek ve göreneklerini görmek mümkündür. Müdürlüğünde (8) personel mevcut olup, Türk Telekom A.Ş. Şefliğinden (13) personel ile (6) otomatik santral ve (4652) aboneye hizmet vermektedir. Telefonsuz köy yoktur. Hatta 2005 itibarı ile Yaylası'nda otomatik santral mevcuttur.
​

 

[esena]

Cevap: Trabzon Şehir Tanıtımı

paylaşım içi saol

 

[aSqimSin]

Trabzon'un İlçeLeri

Tonya, Trabzon

Posta kodu 61500 Alan kodu 0462 İl plaka kodu 61

Tonya, Trabzon iline bağlı bir ilçedir.

Tonya adı

Tonya adını bir Rum kızından almıştır. Yörede yaşayan Rumlardan bir Rum beyi, TONİA adındaki kızına düğün hediyesi olarak Tonya ve çevresini vermiş. Kızın adından do*layı yöreye Tonya denmiştir. Karadenizin ve Trabzon'un otantik halinin en güzel örneklerinden biri olan Tonia'da hala rumca konuşulmaktadır.Köklü bir kan davası geleneği olan Tonya halkının tabancaya karşı özel bir tutkusu vardır.Bundan dolayı 'AMERİKANIN TEKSAS'I TÜRKİYE'NİN TONYA'SI' ünvanını almıştır.
Okuma yazma oranı hayli yüksek olan Tonya'nın siyasi geçmişi de hayli önemlidir.Hala dağlarda ve sokaklarda kırmızı sloganları görebilirsiniz.
Değinmemiz gereken eönemli bir konu da kemençe ve horondur.Bütün karadeniz gibi Tonya'da da kemençenin ve horonun yeri tartışılmazdır.Ama bunlara silahı ve içkiyi de eklememiz gerekiyorki Şenlik şenlik olsun.





​

Vakfıkebir, Trabzon
​

Koordinatlar: 41°046209′N 39°276853′E


Türkiye'de yeri Bilgiler Şehir nüfusu 53.227[1] (2000) İlçe nüfusu 33.394[2] (2000) Yüzölçümü 143 km² Koordinatlar 41°046209′N 39°276853′E Posta kodu 61400 Alan kodu 0462 841 İl plaka kodu 61 HX Yönetim Ülke site Türkiye Coğrafi Bölge Karadeniz Bölgesi İl Trabzon Kaymakam Fikret ZAMAN Belediye başkanı Hayri Birinci Yerel yönetimhttp://www.vakfikebir.bel.tr/ İlçe kaymakamlık site T.C. VAKFIKEBİR KAYMAKAMLIĞI
Vakfıkebir, Trabzon'un 40 km batısında olup, ilçe toprakları Doğuda Çarşıbaşı, Batıda Beşikdüzü, Güneyde Tonya ilçeleri ve Kuzeyde Karadeniz ile çevrilidir. İlçe merkezi; Doğuda Işıklı (Yeros), Batıda Zeytin (Yobol) burunları arasında meydana gelmiş genişçe bir merkezin en uç noktasında kuruludur. Bu nedenle ilçe adı, Coğrafi kitaplarında Büyükliman olarak da gösterilir. Işıklı fenerinden itibaren kıyı, Güney Batıya ve daha sonra Kuzey Batıya yönelerek Büyükliman adıyla anılan geniş koyu meydana geldikten sonra Zeytin Burnuna ulaşır. Büyükliman koyu, karayele kısmen kapalı olup, denizciler için iyi sayılan bir demir atma yeridir.
Vakfıkebir, Karadeniz Bölgesi Doğu bölümünün iklim şartlarının etkisi altında olup burada iklim, ılıman iklimin denizsel karakterini taşır. Yazlar orta sıcaklıkta, kışlar ılık ve her mevsim yağışlı geçer. Yağmurun en yoğun olduğu mevsim sonbahar, ilkbahar ve kıştır. Kıyı kesimine kimi yıllar kar düşmediği de olur.





Ünü

Trabzon'un en büyük ilçelerinden biri olan Vakfıkebir, taş fırınlarında pişen vakfıkebir ekmeği ile ünlüdür . Her yıl ilçemizde ekmek festivali düzenlenmektedir. Bu yusyuvarlak, tekerlek biçimindeki ekmek, A,B6,H ( B7 ) E vitamini deposudur.

Önceki tarihler

Vakfıkebir'den doğan Tonya,Beşikdüzü,Şalpazarı ve Çarşıbaşı ilçeleri olmadan önce Vakfıkebir'in yönleri şöyleydi:
Batısında Eynesil, Doğusunda Akçaabat ve Düzköy Güneyinde Maçka ve Düzköy Kuzeyinde de Karadeniz
vardı.
Trabzon'un en büyük ilçelerinden biri olan Akçaabat da Vakfıkebir kadar nüfusu fazla bir ilçedir. Akçaabat Köftesi tabir edilen köfte burada ünlüdür.

Tarih

Kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber çok eski bir yerleşim yeridir. Tarihi boyunca Hitit, Pers, Roma, Bizans ve Trabzon Rum İmparatorluğu’nun hakimiyetinde kalan Vakfıkebir 1461 yılında Fatih Sultan Mehmet’in Trabzon Rum İmparatorluğu’nu yıkması ile Osmanlı İmparatorluğu’nun hakimiyetine girmiştir. ( Bunu günümüzde Çamlık mahallesindeki kilise doğrulamaktadır )
Trabzon’un fethinden sonra Osmanlı İmparatorluğu’nun değişik bölgelerinden gelen Türk boyları Vakfıkebir’e yerleşmişlerdir. Gelen boyların yeni yerleşim yerlerini benimsemeleri ve kültürlerini bölgeye taşımaları sonucunda Vakfıkebir çok kısa sürede bir Türk yurdu olmuştur.
Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarına katılmasından sonra çeşitli idari kademelere ve isimlere maruz kalan Vakfıkebir 1864 tarihli Osmanlı Vilayet Kanunu çerçevesinde 1874 yılında Trabzon vilayetine bağlı bir ilçe olmuştur.
Vakfıkebir 20 Temmuz 1916 tarihinde Rus Çarlığının işgaline uğramış ve 14 Şubat 1918 tarihinde kahraman ordumuz tarafından düşman işgalinden kurtarılmıştır. İşgal altında geçen dönem halk arasında “Muhaceret” olarak anılmakta ve her yıl 14 Şubat tarihinde büyük törenlerle kutlanmaktadır.
İlçe halkı ülkenin kurtulması ve bağımsız bir Türk devleti kurulması çalışmalarında hep Atatürk’ün yanında yer almıştır. Bu çerçevede ilçe halkı aldıkları bir kararla Kellecioğlu Abdullah Hasip (Ataman) Beyi Erzurum Kongresi’ne Büyükliman Delegesi olarak göndermiştir. Abdullah Hasip Bey, Erzurum Kongresi'nin iki yazmanından birisi olarak görev yapmıştır.
Vakfıkebir Cumhuriyetin kuruluşu ile beraber ilçe olma özelliğini ve sınırlarını korumuştur. Bu tarihte ilçenin merkez ile birlikte beş nahiyesi ve 129 köyü vardır. Bu nahiyelerden 10.03.1954 tarih ve 6324 sayılı kanunla Tonya, 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanunla Beşikdüzü ve Şalpazarı, 09.05.1990 tarih ve 3644 sayılı kanunla Çarşıbaşı ilçe olmuş ve ilçemizden ayrılmışlardır. Bugün bir beldesi ve 34 köyü mevcuttur.
Vakfıkebir’in ilk adı Fol'dur. Bu ismi ilçenin 45 km. güneyinden doğan ve ilçe merkezinde denize dökülen aynı isimli dereden almıştır.
Vakfıkebir’in ikinci adı Büyükliman’dır. Vakfıkebir bugünkü adını, Yavuz Sultan Selim annesi Gülbahar Hatun’dan almıştır. O tarihte Trabzon Valisi olan oğlu Şehzade Selim’i görmek için İstanbul'dan Trabzon’a deniz yoluyla seyahat eden Gülbahar Hatun büyük bir fırtınaya yakalanmış, kurtulması halinde karaya ayak basacağı toprakları Allah'a vakfedeceğini adamıştır. O zamanki adıyla Büyükliman olan yerleşim merkezinde toprağa ayak basan Gülbahar Hatun bu toprakları vakfeder. Vakfedenin büyük (padişah eşi) olmasından dolayı bu tarihten sonra yörenin adı Vakfıkebir (Büyük Vakıf) olmuştur.
Vakfıkebir adının beş yüz yıllık geçmişi olmasına rağmen halk arasında Fol ve Büyükliman adları zaman zaman kullanılmaktadır.

Coğrafi Yapı

Vakfıkebir, Trabzonun 40 km . batısında olup, ilçe toprakları Doğuda Çarşıbaşı, Batıda Beşikdüzü, Güneyde Tonya ilçeleri ve Kuzeyde Karadeniz ile çevrilidir. İlçe merkezi; Doğuda Işıklı (Yeros), Batıda Zeytin (Yobol) burunları arasında meydana gelmiş genişçe bir merkezin en uç noktasında kuruludur. Bu nedenle ilçe adı, Coğrafi kitaplarında Büyükliman olarak da gösterilir. Işıklı fenerinden itibaren kıyı, Güney Batıya ve daha sonra Kuzey Batıya yönelerek Büyükliman adıyla anılan geniş koyu meydana geldikten sonra Zeytinburnuna ulaşır. Büyükliman koyu, karayele kısmen kapalı olup, denizciler için iyi sayılan bir demir atma yeridir.
Vakfıkebir, Karadeniz Bölgesi Doğu bölümünün iklim şartlarının etkisi altında olup burada iklim, ılıman iklimin denizsel karakterini taşır. Yazlar orta sıcaklıkta, kışlar ılık ve her mevsim yağışlı geçer. Yağmurun en yoğun olduğu mevsim sonbahar, ilkvahar ve kıştır. Biten bakımından deniz iklimi özelliğini taşıyan kıyı kesimine kimi yıllar kar düşmediği olur.

Turizm

Vakfıkebir deniz kenarında ve Samsun-Trabzon karayolunun üzerinde bulunmasına, el değmemiş yaylalara sahip olmasına rağmen son yıllara kadar turizmden gerçek manada yararlanamamıştır.
Ancak son yıllarda sahip olunan potansiyel turizm kaynakları kullanılmaya başlanmış, deniz, yayla, yemek ve dinlenme amaçlı tesisler kurularak bölge ve ülke turizminin hizmetine sunulmuştur.
1992 yılında açılan Turizm Eğitim Merkezi hem ilçe turizminin gelişmesi hem de turizme ara eleman yetiştirilmesi yönünde büyük katkılar sağlamaktadır.
İki yıldızlı turistik bir otelin yanında iki adet normal otel, plaj ve yaylalarda kurulu tesisler ilçemizin turistik kaynaklarıdır.



Vakfıkebir Ekmeği

Vakfıkebir Ekmek Festivali... Temmuz sonu, Ağustos başı gibi düzenlenen festival, ilçede düzenlenen yıllık tek Kültür-Sanat aktivitesi.


Vakfıkebir ekmeğinin temel özelliği, özel yapılmış bir tür taş fırında pişirilmesi. Fırınların tabanı Bayburt'ta bulunan bir taştan yapılır. Ayrıca alttaki katmanlarda kalın ve ince çakıltaşı, kum, cam kırığı ve kaba tuz kullanılır.Vakfıkebir ekmeğini lezzetli kılan, özel taş fırını dışındaki asıl ikinci öğe, üretimde kesinlikle fenni maya kullanılmaması, bunun yerine ekşi maya geleneğinin sürdürülmesi.
Nihayet fırınlarda yakılan kızılağaç, meşe ve gürgen odunlarının Vakfıkebir ekmeğine ayrıca tat kattığı söylenir. Vakfıkebir'de Ekmek adına Vakfıkebir Kaymakamlığı ve Belediyesi tarafından geleneksel olarak her yıl Ağustos ayında 3 günlük "Ekmek festivali" düzenlenmektedir. Çeşitli etkinlikler ve her akşam ilçe festival alanındaki konserlerle en önemli besin kaynağı olan ekmek, eğlenceyle bütünleşir. Ayrıca Ekmek adına şiirler bile yazılmıştır.Ekmeği muhakkak tatmalısınız.çok lezzetlidir.bayatlamaz.




Vakfıkebir belde ve köyleri
İl: Trabzon ● İlçe: Vakfıkebir
Beldeler: Yalıköy
Köyler:
• Açıkalan • Akköy • Aydoğdu • Bahadırlı • Ballı • Bozalan • Caferli • Çamlık • Çavuşlu • Deregözü • Düzlük • Esentepe • Fethiye • Fevziye • Güneyköy • Güneysu • Hamzalı • İlyaslı • İshaklı • Karatepe • Kıranköy • Kirazlık • Köprücek • Mahmutlu • Mısırlı • OrtaköyRıdvanlı • Sekmenli • Sinanlı • Soğuksu • Şenocak • Tarlacık • Yaylacık • Yıldız

Yomra, Trabzon
​

Yomra, 19 Haziran 1957 yılında 7033 sayılı kanunla ilçe haline dönüştürülmüş, 4 Nisan 1959 tarihinde Trabzon ilinin ilçesi olmuş ve fiilen İlçe Teşkilatı kurulmuştur. Yomra ilçesinin ilk adı Durana’ dır. İlçe yeni adını içinde yetişmekte olan yomra adlı elmadan almıştır.
Yomra ilçesinin 4 belediyesi mevcut olup, Merkez Belediyeye bağlı 4, Özdil Belediyesi'ne bağlı 6, Kaşüstü Belediyesi'ne bağlı 3 ve Oymalıtepe Belediyesi'ne bağlı 5 Mahalle olmak üzere toplam 18 Mahalle ve 17 Köyü vardır. Yeni yapılan sahil yolu ile trafiğin ilçe merkezinde yoğunlaşmasının önüne geçilmiş, rahata kavuşmuştur.




Yomra belde ve köyleri
İl: Trabzon ● İlçe: Yomra
Beldeler: Kaşüstü •
Köyler: Çukurköy





​

 

[ilkimefsa]

canım emeğine sağlık güzel paylaşım için