Bir Kadın Ateş Gibidir
Bir Kadın Ateş Gibidir …
Bir Erkan Özcan Klasiği …
“ Kadın ateşe benzer , en büyük ormanı yakan küçük bir alevdir “
Gününü aydınlatan bir ışık , bir sıcaklık ile gözlerini açarsın dünyaya … O güneştir , ateşin ta kendisi , bir annedir. Onun altında korunur kalbin soğuktan. Duyguların bir su gibi önce buharlaşır kalbinde sonra yağmur olup sular ayrı bir diyarın çiçeklerini … Gece olur sonra güneşin batar , karanlık ruhuna işler soğukla birlikte .. Bir ışık arar gözlerin ! Bir sıcaklık arar kalbin !
Ateşin önce ışığı görünür sonra sıcaklığı ya , işte o anda bir kadını görürsün karanlığın içinde yaklaşırsın ona , ışığı iyice büyüler seni , yaklaştıkça sıcaklığı alırsın … Kalbine alırsın sonra o ateşi artık geceni aydınlatan ve kalbini ısıtan bir sıcaklık bulursun. Ateşi alevlendiren sevgindir … Rüzgara benzer sevgin , ılımlı bir şekilde eser kadına , alevi artar ateşin , sıcaklığı ile birlikte … Zaman geçtikçe , rüzgar zayıflayacak ateş küçülecektir. Sonra son gücünü kullanmak istersin ona karşı sevginin tümünü verirsin. Ama ateş buna dayanamaz söner ve gider , işte sevmek böyle garip bir şeydir ! Bir rüzgar gibi … Sert esersen söner ateş , az esersen küçülür ve kaybolur …
Karanlıkta yalnız kalırsın yine … Kar altındaki bir papatya gibi bükülür boynun , ölümü arar bu kez gözlerin ! İşte o anda ışık görürsün ! Hava aydınlanmaya , tekrar ısınmaya başalar … Güneş tekrar doğuyordur … Anne tekrar yanına geliyordur …
Bir Erkan Özcan Klasiği …
“ Kadın ateşe benzer , en büyük ormanı yakan küçük bir alevdir “
Gününü aydınlatan bir ışık , bir sıcaklık ile gözlerini açarsın dünyaya … O güneştir , ateşin ta kendisi , bir annedir. Onun altında korunur kalbin soğuktan. Duyguların bir su gibi önce buharlaşır kalbinde sonra yağmur olup sular ayrı bir diyarın çiçeklerini … Gece olur sonra güneşin batar , karanlık ruhuna işler soğukla birlikte .. Bir ışık arar gözlerin ! Bir sıcaklık arar kalbin !
Ateşin önce ışığı görünür sonra sıcaklığı ya , işte o anda bir kadını görürsün karanlığın içinde yaklaşırsın ona , ışığı iyice büyüler seni , yaklaştıkça sıcaklığı alırsın … Kalbine alırsın sonra o ateşi artık geceni aydınlatan ve kalbini ısıtan bir sıcaklık bulursun. Ateşi alevlendiren sevgindir … Rüzgara benzer sevgin , ılımlı bir şekilde eser kadına , alevi artar ateşin , sıcaklığı ile birlikte … Zaman geçtikçe , rüzgar zayıflayacak ateş küçülecektir. Sonra son gücünü kullanmak istersin ona karşı sevginin tümünü verirsin. Ama ateş buna dayanamaz söner ve gider , işte sevmek böyle garip bir şeydir ! Bir rüzgar gibi … Sert esersen söner ateş , az esersen küçülür ve kaybolur …
Karanlıkta yalnız kalırsın yine … Kar altındaki bir papatya gibi bükülür boynun , ölümü arar bu kez gözlerin ! İşte o anda ışık görürsün ! Hava aydınlanmaya , tekrar ısınmaya başalar … Güneş tekrar doğuyordur … Anne tekrar yanına geliyordur …
