Dünün Bugünü
Bu sabah içimde bir coşku var, yepyeni bir gün, ve yaşanacak her şey yepyeni olmalı, hiç bir şey artık eskinin taklidi olmamalı, yoksa gün neden yeniden gelir ki, bize bir şans daha vermek için değil mi?
Umudumun ayyuka çıktığı bu günde, kahvaltı bile yapmamalıyım belki, hiç bir şey düne benzememeli, mesela bu sabah yemek yiyerek başlamalıyım? Midem buna alışmak zorunda. Yenilik ve değişime ne kadar açık ruhum ve bedenim bilmiyorum, en iyisi bu işi o tembellere bırakmamak. Bu sabah belki birilerine misafirliğe gidebilirim, hem onların bugünü düne benzemez, hem benim, birlikte oturup henüz yaşanmamışlığın dedikodusunu yapabiliriz onlarla. Oradan çıkışta da öğlen olur, ben öğle yemeği yemem zaten normalde, yeyiveririm, giderim bir lokantaya ve şu her zaman tadını merak ettiğim dönen piliçten yerim, yarım piliç mesela? Bir erkek gibi yerim hem de iştahlı iştahlı, hızlı hızlı. Garson yüzüme bakarken aval aval, selam verip çıkarım.
Sonra nereye giderim? Sonra bir galeriye giderim, araba alacakmış gibi bu kaça o kaça, bu kaç beygir, bu kaç çok yakar mı diye sorarım, onlar da bana bir çay ikram ederler, sonra ben, bir düşüneceğim deyip çıkarım, oh çayımı da içtim!
Sonra akşam olur, ben de eve gidip kahvaltılık yerim; zeytin peynir, reçel, tereyağı, bal... Sonra belki akşam kahvaltımdan sonra sevgilim arar, dün hiç aramayan sevgilim... Ve hiç yapmadığımız bir şey yaparız onunla, mesela tiyatroya gideriz. Hiç bir şey düne benzememeli, yarınsa bugüne benzememeli. Ben değişmeden gün değişmeli.
İçerden annem bağırıyor "Hadi kızım kahvaltıya!", maalesef bugün de düne benzeyecek, çünkü başta annem ve diğer tüm insanlar bugünü dün gibi yaşamaya alışmış. Bense, dünle bugün arasında yedi farkı bulma oynayacağım her zamanki gibi..
Umudumun ayyuka çıktığı bu günde, kahvaltı bile yapmamalıyım belki, hiç bir şey düne benzememeli, mesela bu sabah yemek yiyerek başlamalıyım? Midem buna alışmak zorunda. Yenilik ve değişime ne kadar açık ruhum ve bedenim bilmiyorum, en iyisi bu işi o tembellere bırakmamak. Bu sabah belki birilerine misafirliğe gidebilirim, hem onların bugünü düne benzemez, hem benim, birlikte oturup henüz yaşanmamışlığın dedikodusunu yapabiliriz onlarla. Oradan çıkışta da öğlen olur, ben öğle yemeği yemem zaten normalde, yeyiveririm, giderim bir lokantaya ve şu her zaman tadını merak ettiğim dönen piliçten yerim, yarım piliç mesela? Bir erkek gibi yerim hem de iştahlı iştahlı, hızlı hızlı. Garson yüzüme bakarken aval aval, selam verip çıkarım.
Sonra nereye giderim? Sonra bir galeriye giderim, araba alacakmış gibi bu kaça o kaça, bu kaç beygir, bu kaç çok yakar mı diye sorarım, onlar da bana bir çay ikram ederler, sonra ben, bir düşüneceğim deyip çıkarım, oh çayımı da içtim!
Sonra akşam olur, ben de eve gidip kahvaltılık yerim; zeytin peynir, reçel, tereyağı, bal... Sonra belki akşam kahvaltımdan sonra sevgilim arar, dün hiç aramayan sevgilim... Ve hiç yapmadığımız bir şey yaparız onunla, mesela tiyatroya gideriz. Hiç bir şey düne benzememeli, yarınsa bugüne benzememeli. Ben değişmeden gün değişmeli.
İçerden annem bağırıyor "Hadi kızım kahvaltıya!", maalesef bugün de düne benzeyecek, çünkü başta annem ve diğer tüm insanlar bugünü dün gibi yaşamaya alışmış. Bense, dünle bugün arasında yedi farkı bulma oynayacağım her zamanki gibi..
