Kalem ağlar mı hiç
Ağlamaklı halde kağıda gözyaşlarını boşalttı bir mendil misali…
kağıt bomboş temiz ve umut dolu yarınlarda güzel sözlerin taşınacağı
bir heybe olmanın hayaliyle meşgulken ağır bir aşk acısı yüklü sözcüklerin
altında kalakalmıştı. kalem’in gözyaşlarını, içinde hissederek acısını
paylaşmaya başlamışken yazmaya başladığım aşkın acısına mağlup olarak hayatına bir
çöptenikesinde buruşturulmuş bir atık madde gibi devam etmesi elbette elinde değildi.
Ama Aşktı bu. Dokunduğu heryeri yakıp yıkmaya mecburdu sanki, ne zaman aşk girse hayatıma
acı da onunla birlikte gelir hayatımı zindan ederdi. Ben yine aşığım ama yalnız aşkla olmak
istiyorum, aşka adamak istiyorm kendimi. Acı olmadan sadece ben ve aşk…
Belki de ilacı zamandı bu acının, artık zamanda yoktu hayatımda yılların ard arda geçmesi
beni tarifi imkansız bir felakete sürüklüyordu, ilaç olmadan iyileşmenin imkanı yoktu elbet.
zaman herşeyin ilacıydı bunuda biliyordum ama bir gün aşırı dozdan komaya girmek beni korkutuyordu…
kağıt bomboş temiz ve umut dolu yarınlarda güzel sözlerin taşınacağı
bir heybe olmanın hayaliyle meşgulken ağır bir aşk acısı yüklü sözcüklerin
altında kalakalmıştı. kalem’in gözyaşlarını, içinde hissederek acısını
paylaşmaya başlamışken yazmaya başladığım aşkın acısına mağlup olarak hayatına bir
çöptenikesinde buruşturulmuş bir atık madde gibi devam etmesi elbette elinde değildi.
Ama Aşktı bu. Dokunduğu heryeri yakıp yıkmaya mecburdu sanki, ne zaman aşk girse hayatıma
acı da onunla birlikte gelir hayatımı zindan ederdi. Ben yine aşığım ama yalnız aşkla olmak
istiyorum, aşka adamak istiyorm kendimi. Acı olmadan sadece ben ve aşk…
Belki de ilacı zamandı bu acının, artık zamanda yoktu hayatımda yılların ard arda geçmesi
beni tarifi imkansız bir felakete sürüklüyordu, ilaç olmadan iyileşmenin imkanı yoktu elbet.
zaman herşeyin ilacıydı bunuda biliyordum ama bir gün aşırı dozdan komaya girmek beni korkutuyordu…
