Veda Etmeden Bana....

[karçiçeği]

* Veda Etmeden Bana....

Bitmişse her şey...
Sevgiden geriye kalmamışsa bir kırıntı,
Umitler çoktan tükenmişse,
Ayrılığın hüznü sarmışsa her yeri,
'Çıkmaz bir sokağın sonundayız işte' deyip te
Gidiyorsun değil mi?

Şimdi yalnızım ve dalgın...
Yaşıyorum ayrılık saatini
Senden uzak,
Kalbim kırgın
Düşünmedin hiç beni değil mi?

Oysa, herkesten çok sen anlamalıydın
Umarsızlığımı...
Kırılmışlığımı.
Suskun ve yalnız
Her zaman boynu bükük kaldığımı
Seni ne çok sevmiştim...
Biliyorsun değil mi?

Kalbim karanlık sokaklar gibi,
Işıkları bir bir sönmüş.
Duygularım viran evler gibi,
Sanki,
Yıllar geçmiş te aradan
Yıkılmış...
Sokak sessiz,ben umarsız...
Donmuş yaşlar gözlerimde.
Anlıyorsun değil mi?

Ama yine de benden habersiz
Veda etmeden bana
Gidiyorsun degil mi?

Leyla Işık

 

[karçiçeği]

Cevap: Veda Etmeden Bana....

Aşka adanan mevsimleri kalbinde sûr eyleyen zemheri bir çığlıktı senin adın.
Yağmurlar taşırdın gök mavisi umutların terkettiği şehirlere. Her şehir adına adanan bir destanın ayak sesiydi. Geceleri bu yüzden sen kokardı her şehir. Ve ben tüm şehirlere inat şehirsizliği seçtim seni sevmenin şehrinde.
Ey menekşe kurusu hayallerini suya vuran aksinde yitiren sevdam!
Ey aşk iklimini kalbindeki hüzün mevsimine kurban eyleyen kavgam!
Gökyüzü bilmişken ben seni. Toprağa düşen ne kadar yağmur tanesi varsa hepsini sana râm eylemenin niyazıdır bu ağıt.
Her ağıt kendi sesleminde taşır sürûrunu. Ve ben sükûnete muteber kıldım sana mecz eylediğim ne kadar harfim saklıysa gecenin rahlesinde. Bu ağıt, ellerimde büyüttüğüm yıldızlarla ismine şerhettiğim bir parantez ol diyedir sevda şerhime. Bir sözdür bu sana, ilelebet göğsümde muskalanan. Söz ki Nûn'a değer Elif olmaya meylederken kalbim. Anlasana sevdegâhım. Sende cüzlensin istiyorum yüzünün ayetlerinde huzur sûrelerine mâtuf olan aşk.
Veyl ve aşk adına
Zeyl ve kan adına
Gece ve düş adına
Ateş ve kül adına
Huruf makamının esrârına mahkum kalıyor işte dil-i efgânım. Oysa sana seslenmek isterdim zemheri aylarında. Sen ol diye haykırmak isterdim; güneşin ellerime değen parıltısının üstündeki hülya.
Sen ki; mesrûr gecelerin mahremiyetine musâddık eylediğim rüyaların menekşelerce yorumlanan nağmesisin içimde.
Bir kelebek kanadında sakladığım hayatın; yusufçuk kuşlarının rehberliği eşliğinde kalbime vehmettiğim tercümesisin.
Ayaz ve kar adına
Duman ve is adına
Hazan ve yas adına
Allah ve ins adına
Kör gecelerin esaretiydi beni sana kalbeyleyen. Yusuf'un düştüğü kuyuydu belki de lâmekan gönlümün sende bulduğu. Her Züleyha yırttığı gömlekte taşır aşkının değerini bilirim. Ben bu yüzden yağmurdan bir libas giyindim üzerime. Ki gözyaşlarınla yırtasın diye haya perdemi.
Ferhat ve Şirin adına
Kerem ve Aslı adına
Leyla ve Mecnun adına
Muhammed ve Hatice adına
Ey çöl yalımı saçlarında hüznün şarkısını mırıldanan kulbe-i âhzân'ım!
Ey karanfil yanığı gözlerinde aşkın cilbâbını kuşanan sûret-i efkârım!

Aşk Sadece Sende Mecnûn Eyledi Beni

​

 

[FirsTLady]

Cevap: Veda Etmeden Bana....

Çok qüzeL ikiside emegine sağLık

 

[karçiçeği]

Cevap: Veda Etmeden Bana....

Son Kez "ELVEDA" Demeyi Öğret Bana​

Her düştüğümde tutup ellerimden kaldıran ayağa, ellerinle silen gözyaşlarımı.. Titriyor dizlerim geçtim yürümekten adım atmaktan ayakta bile duramıyorum. Yıkılıyorum ufacık bir fisaaale bile boylu boyunca yere.
Su gibi akıp gidiyorsun ellerimin arasından tutamıyorum.
Ellerimde bıraktığın ıslaklığını da alıp gitsen ya..
Aksa ya gözlerimden gözlerin gözyaşlarım gibi..

Bana yokluğunu öğret..

"Hiç bir şey güzel olmayacak bundan sonra" de, "Sen yoksun" de "Ben yokum" de.
"Denizin lekesi de çıkar elbet bir gün" "Bundan sonra hiç gelmeyecek baharların hep zemherilerde üşüyeceksin" de..
köhnemiş bir hayatın içinden aldığın beni bırak aldığın yere.

Bana gitmeyi öğret..

Zannettim ki çok kolay olacaktı dönüp sırtımı ağır adımlarla yürüyecektim sadece. Hiç bir şey eksilmemiş gibi tutup hayatın bir ucundan avutacaktım kendimi kendi süslediğim yalanlarla.
Bilemezdim ki öğrenmediğimi gitmeleri. Takıldı ayaklarım yıllara, sendeledim sarsılıp kaldım olduğum yerde. Bir adım bile atamıyorum şimdi ne önüme ne de ardıma bekliyorum öylece.

Bana ıssızlığı öğret..

Kalabalıkların arasında duymuyorum hiç bir sesi. Ne bir sevda, ne de bir dost eli çekip çıkaramıyor beni ıssızlığımdan.
Koskoca dünyada bir ben kalmışım sanki tek başıma.
Oysa ki devam etmekte hayat akıp gidiyor zaman herkes için. Gün yine doğuyor bir yerlerde akşamlar oluyor. Şehrin ışıkları aydınlatıyor bir bir sokakları.
Yağmurlar yağıyor.. Derin bir nefes alıp içime çekmek isterken fark ediyorum toprağın kokusunu bile hissetmediğimi artık.

Bana sensiz ağlamayı öğret..

Hiç bilmedim ki ben yalnız ağlamayı. Küçük bir kız çocuğu gibi sığındığım kollar şimdi öylesine uzak, bir o kadar da yabancı..
Seninle olan çokluğumu bırakırken sende benimle kalacak yalnızlığım yanıbaşımda bekliyor beni..
Bilirsin hiç sevmedim "Elveda" ları. Kaç kez "Hoşçakal" dediğimi de saymadım sana..
Şimdi tek bir kelime bile etme susuşalım sadece.

Son kez "Elveda" demeyi öğret, gitmeden önce...
(a)

 

[karçiçeği]

Cevap: Veda Etmeden Bana....

Üşüyor musun kalbim?
Üşüyor musun kalbim?
Üşüyorsan yakayım ciğerlerimi.
Meğer , ayrılıklara doğmuşuz biz.
Günahlarla dokunmuş ölümüne sevgimiz.
Yine terkedildik baharlar gelmeden..
Yine bize ağıtlar kaldı terkedilenden.
Hadi gidelim yaban ellere..
Yalanın olmadığı,
Çiceklerin hiç solmadığı,
Yetim çocukların düşlerine gidelim.

Sürgüle, kırılmış kapılarımızı,
Yak, çileye yoğrulmuş anılarımızı..
Hadi gidelim artık güneş doğmadan.
Sahillerimize ateşler uğramadan.
Gidelim kalbim, uçsuz bucaksız ummanlara.

Üşüyor musun ayrılıklarda kalbim ?
Üşüyorsan yakayım umutlarımı.
Meğer, acının toprağında filizlenmişsiz.
Batan dikenleri gül diye severken,
Sevda hiç bitmeyecek zannetmişsiz.
Yanıldık be yüreğim,
Dağ gibi yüreğimizle yıkıldık be yaralı kalbim.
Hadi hazanlar vurmadan gözlerimize.
Bir daha çıkmamak üzere
Zifiri karanlıklara girelim.

Biz kır çiçeklere alışkınız.
Kirpiklerimize ateş düşmeden,
Bu can hasretlikte közlenmeden,
Bir daha dönmemek üzere
Karlı yamaçlara, küskün baharlara gidelim.
ALINTI