*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Aşkın alâmeti
Bir gün çocuklarla pikniğe gittik,
Beraber çeşitli yemekler yedik.
Mürşidim Muhammed yoktu orada,
Onun payı ayrıldı bu arada.
Payı verdim çocuğun birisine,
Dedim: “Al götür annesine!
Sor nasılmış Muhammed’in mizacı,
Vermiş mi ki ona sıtma ilacı.
Haydi bir an önce gitmelisin sen!
Hayırlı haberle dönmelisin sen!
Sakın oyalanıp yollarda kalma!
Hocanı bir dertten bin derde salma!”
Beklemekle âhım göğe çıkardı,
Göz yaşlarım ırmak gibi akardı.
İnsanlardan kaçar dağa çıkardım,
Ahu figanımla şehri yıkardım.
Her nefeste derinden, bir âh ederdim,
Ah çekmek aşığın şiârı derdim.
Dert çekip inlemek aşka alamet,
Dünyâda âşığa yoktur selamet.
Beni gören herkes deli sanırdı,
Yanıma gelen hemen usanırdı.
Yanlış konuşurdum her seferinde,
Çünkü değil idi kafam yerinde.
Kulağım her şeyi işitmez idi,
Gözüm varı yoğu fark etmez idi.
Namaz için hazır olurdu cismim,
Fakat hiç de hazır olmazdı kalbim.
Sabah namazına etsem ikamet,
Ona akşam diye ederdim niyet.
Zihnimi toplamam olurdu pek güç,
Kılardım iki rekat yerine üç.
Maksatsız, manasız gelir giderdim,
Yine de hâlime çok şükrederdim.
Bir gün çocuklarla pikniğe gittik,
Beraber çeşitli yemekler yedik.
Mürşidim Muhammed yoktu orada,
Onun payı ayrıldı bu arada.
Payı verdim çocuğun birisine,
Dedim: “Al götür annesine!
Sor nasılmış Muhammed’in mizacı,
Vermiş mi ki ona sıtma ilacı.
Haydi bir an önce gitmelisin sen!
Hayırlı haberle dönmelisin sen!
Sakın oyalanıp yollarda kalma!
Hocanı bir dertten bin derde salma!”
Beklemekle âhım göğe çıkardı,
Göz yaşlarım ırmak gibi akardı.
İnsanlardan kaçar dağa çıkardım,
Ahu figanımla şehri yıkardım.
Her nefeste derinden, bir âh ederdim,
Ah çekmek aşığın şiârı derdim.
Dert çekip inlemek aşka alamet,
Dünyâda âşığa yoktur selamet.
Beni gören herkes deli sanırdı,
Yanıma gelen hemen usanırdı.
Yanlış konuşurdum her seferinde,
Çünkü değil idi kafam yerinde.
Kulağım her şeyi işitmez idi,
Gözüm varı yoğu fark etmez idi.
Namaz için hazır olurdu cismim,
Fakat hiç de hazır olmazdı kalbim.
Sabah namazına etsem ikamet,
Ona akşam diye ederdim niyet.
Zihnimi toplamam olurdu pek güç,
Kılardım iki rekat yerine üç.
Maksatsız, manasız gelir giderdim,
Yine de hâlime çok şükrederdim.
