BIRAKMA BENİ (Jöntürk feat Pınar Aylin) Çok yalnızım, üzgünüm, kalbim kırık; özlüyorum seni!
Yanımda olsaydın sana, sana öyle bir sarılmak isterdim ki!
Tüm ruhum, kalbim, her şeyim, her şeyimle senin olmak isterdim yine!
Ne olur sevgilim, bırakma beni!
*
Sensiz geçen günlerimin ne tadı var ne tuzu.
Yaşıyorum böylece her gün ölerek.
Mazlum bir çocuk gibi acı çekerek.
Ben yığınlar içinde her günüm bir kabus.
Sevgilim söyle neden bıraktın beni?
Yalnızlığa mahkum bir başıma beni?
Gözyaşı çölünde gece oldu yine; bak yağmur yağıyor!
Ama gezilmez ki sokaklarda sensiz; yavan ve yalan.
Yavan ve yalan tüm bu yaşananlar.
Boşa geçer bu günler -gözüm karardı- karanlığa çeken beni yiyip bitiren.
*
Mektuplarını okuyorum; mektubun elimde;
Gün ve gün yazılmış, gözyaşı kokan.
'Sevgimle mi öldürüyorum seni ben sevgilim;
Sevgimle mi boğuyorum seni ben?' diyorsun.
Gözyaşıma hakim olamıyorum sevgilim;
İçim içimi yiyor, daralıyorum ben.
Veremediğim yanıt, bir başkası işte bu, elimde mektubun;
'Gel yanıma sevgilim, sarıl bana' diyen,
‘Seni seviyorum' diye başlayıp giden.
Seni seviyorum! Duy beni ne olur; seni seviyorum ben; yapayalnız burada, karanlıkta.
*
Söz vermiştin bana:
Güneşli bir günde kaçacaktık uzaklara.
Salacaktık gökyüzüne uçurtmaları biz.
Gülecektik hep biz, gülecektik sevgilim.
Düşler bozuldu, güller soldu burada.
Kırıldı kolum; döküldü yaprağım!
Hatırla sevgilim, hatırla yağmuru.
Sarılmıştın bana sen, o gün yağmur altında saatlerce seviştik.
Cennetteydik biz, seninle ormanda.
'Yaşamak çok, çok güzel' demiştin.
Değil sevgilim, değil bir tanem; sen ölünce sevgilim, öldü benim de dünyam!
*
Bırakma beni!
Bırakma ne olursun sevgilim.
Sensizliğe, yalnızlığa, gözyaşına.
Bırakma beni! Bırakma beni!
Sensiz geçer bu günler sevgilim
Ben sensizim, ben sensizim, ben sensizim
Ben yalnızım, ben yalnızım.
Yalnızım, çok yalnızım!
*
‘‘Ne olur bırakma beni; yaşamak çok güzel’’
Değil bu sevgilim yaşamak, bu değil.
Yaşam sensiz hiç güzel değil.
Sanma sakın göremem seni buralardan.
Duyuyor musun beni, ben de yalnızım.
‘’Yalnızım sevgilim; çok yalnızım!’’
Sil gözlerini ne olur, ne olur dayanamam ben.
Sen mutlu olmalısın, sen gülmelisin; hep gülmelisin.
Yanımda olsaydın sana, sana öyle bir sarılmak isterdim ki!
Tüm ruhum, kalbim, her şeyim, her şeyimle senin olmak isterdim yine!
Ne olur sevgilim, bırakma beni!
*
Sensiz geçen günlerimin ne tadı var ne tuzu.
Yaşıyorum böylece her gün ölerek.
Mazlum bir çocuk gibi acı çekerek.
Ben yığınlar içinde her günüm bir kabus.
Sevgilim söyle neden bıraktın beni?
Yalnızlığa mahkum bir başıma beni?
Gözyaşı çölünde gece oldu yine; bak yağmur yağıyor!
Ama gezilmez ki sokaklarda sensiz; yavan ve yalan.
Yavan ve yalan tüm bu yaşananlar.
Boşa geçer bu günler -gözüm karardı- karanlığa çeken beni yiyip bitiren.
*
Mektuplarını okuyorum; mektubun elimde;
Gün ve gün yazılmış, gözyaşı kokan.
'Sevgimle mi öldürüyorum seni ben sevgilim;
Sevgimle mi boğuyorum seni ben?' diyorsun.
Gözyaşıma hakim olamıyorum sevgilim;
İçim içimi yiyor, daralıyorum ben.
Veremediğim yanıt, bir başkası işte bu, elimde mektubun;
'Gel yanıma sevgilim, sarıl bana' diyen,
‘Seni seviyorum' diye başlayıp giden.
Seni seviyorum! Duy beni ne olur; seni seviyorum ben; yapayalnız burada, karanlıkta.
*
Söz vermiştin bana:
Güneşli bir günde kaçacaktık uzaklara.
Salacaktık gökyüzüne uçurtmaları biz.
Gülecektik hep biz, gülecektik sevgilim.
Düşler bozuldu, güller soldu burada.
Kırıldı kolum; döküldü yaprağım!
Hatırla sevgilim, hatırla yağmuru.
Sarılmıştın bana sen, o gün yağmur altında saatlerce seviştik.
Cennetteydik biz, seninle ormanda.
'Yaşamak çok, çok güzel' demiştin.
Değil sevgilim, değil bir tanem; sen ölünce sevgilim, öldü benim de dünyam!
*
Bırakma beni!
Bırakma ne olursun sevgilim.
Sensizliğe, yalnızlığa, gözyaşına.
Bırakma beni! Bırakma beni!
Sensiz geçer bu günler sevgilim
Ben sensizim, ben sensizim, ben sensizim
Ben yalnızım, ben yalnızım.
Yalnızım, çok yalnızım!
*
‘‘Ne olur bırakma beni; yaşamak çok güzel’’
Değil bu sevgilim yaşamak, bu değil.
Yaşam sensiz hiç güzel değil.
Sanma sakın göremem seni buralardan.
Duyuyor musun beni, ben de yalnızım.
‘’Yalnızım sevgilim; çok yalnızım!’’
Sil gözlerini ne olur, ne olur dayanamam ben.
Sen mutlu olmalısın, sen gülmelisin; hep gülmelisin.
