TAKILI KALDI...
Gözlerin...
Gözlerin takılı kaldı aklıma;
Buğuluderin
Mahsun gözlerin!
Şefkat bekleyen
"Sev beni" diyen
Sevgiyle bakan gözlerin...
Ellerin...
Ellerin takılı kaldı aklıma;
Sıcaksevecen
Ürkek ellerin!
Güven isteyen
"Bırakma" diyen
Sımsıkı saran ellerin...
Sözlerin...
Sözlerin takılı kaldı aklıma;
İçtensamimi
Etkileyen sözlerin!
"Benimsin" diyen
"Seninim" diyen
Huzur veren sözlerin...
Yüreğin...
Yüreğin takılı kaldı aklıma;
Vefa doluaşk dolu
Tutku dolu yüreğin!
"Hayat senle güzel" diyen
O TERTEMİZ YÜREĞİN
Şiirin hikayesi:
2001 yılında 33 yaşında "çiçeği burnunda asker"dim Edirne'de.. Eşimden ve oğlumdan ilk ayrı kalışımdı....çok zordu ama yinede şikayet etmiyor ve şükrediyordum Allah'a...Bir akşam gazinoda çay-sigara içerken askerlerimden bir grubun ah üstüne ahh yaktıklarını duydum....önce kibarca uyardım"şikayet etmeyingüçlü olun" diye....daha 20 li yaşlardaydılar hepsi ve çoğu bekardı...Vatan hizmetiydi ve ancak onur duyularak yapılırdışikayet edilerek değil..ve karamsarlığın da faydası yoktu....moraliiyimserliğisabrı ve şükür paylaşmak varken insanların gücünü kırmanın anlamı yoktu...biraz sabrettim ama sinirlerim bozuldu oğlum aklıma gelince....3 düşük 1 erken doğumdan sonra dünyaya gelmişti ve ben O'nu bırakıp seve seve gelmiştim askere....üstelik hastaydı da....sevgili eşim pınar hanımla ise herşeyi bırakıp kaçarak evlenecek kadar sevmiştik birbirimizi....ben O'nu da bırakıp gelmiştim ve asla şikayet etmiyordum...bütün bunları düşününce sabredemedim ve askerlerimin yanına oturup anlattım bunları....ağladı bazıları...özür diledi...ama en önemlisi ben bile tüm bunlara rağmen dimdik ayaktaykençok daha rahat şartlarla askerlik yaparken şikayet ettikleri için utandılar...."utanmayın" dedim...."anlıyorum sizi....kolay değil....ama her zaman beterin beteri vardır ve çaresi olmayan durumlarda negatif olmanın anlamı yoktur"....o günden sonra bölüğün çavuşluğundan "abiliğine ve güzin ablalığına " terfi ettim)
bu şiiri işte o geceyatağıma uzanıp oğlumueşimi ve gece olanları düşündüğümde yazdım....sayılı gündü bitti çok şükür...geriyede okuduğunuz bu şiir kaldı....şiir askerlikle ilgili değil...ama insanın orda neyi ne kadar özlediğini anlatıyor diye yazdım bunları...hani belki sizinde vardır asker tanıdıklarınız....mail kullanıyorlarsa yollayın gitsin.belki o askerlerim gibi katkımız olur bir nebze......uzun bir hikaye oldu.umarım okuduğunuza değmiştir...saygılarımla.............
alıntıdır
Gözlerin...
Gözlerin takılı kaldı aklıma;
Buğuluderin
Mahsun gözlerin!
Şefkat bekleyen
"Sev beni" diyen
Sevgiyle bakan gözlerin...
Ellerin...
Ellerin takılı kaldı aklıma;
Sıcaksevecen
Ürkek ellerin!
Güven isteyen
"Bırakma" diyen
Sımsıkı saran ellerin...
Sözlerin...
Sözlerin takılı kaldı aklıma;
İçtensamimi
Etkileyen sözlerin!
"Benimsin" diyen
"Seninim" diyen
Huzur veren sözlerin...
Yüreğin...
Yüreğin takılı kaldı aklıma;
Vefa doluaşk dolu
Tutku dolu yüreğin!
"Hayat senle güzel" diyen
O TERTEMİZ YÜREĞİN
Şiirin hikayesi:
2001 yılında 33 yaşında "çiçeği burnunda asker"dim Edirne'de.. Eşimden ve oğlumdan ilk ayrı kalışımdı....çok zordu ama yinede şikayet etmiyor ve şükrediyordum Allah'a...Bir akşam gazinoda çay-sigara içerken askerlerimden bir grubun ah üstüne ahh yaktıklarını duydum....önce kibarca uyardım"şikayet etmeyingüçlü olun" diye....daha 20 li yaşlardaydılar hepsi ve çoğu bekardı...Vatan hizmetiydi ve ancak onur duyularak yapılırdışikayet edilerek değil..ve karamsarlığın da faydası yoktu....moraliiyimserliğisabrı ve şükür paylaşmak varken insanların gücünü kırmanın anlamı yoktu...biraz sabrettim ama sinirlerim bozuldu oğlum aklıma gelince....3 düşük 1 erken doğumdan sonra dünyaya gelmişti ve ben O'nu bırakıp seve seve gelmiştim askere....üstelik hastaydı da....sevgili eşim pınar hanımla ise herşeyi bırakıp kaçarak evlenecek kadar sevmiştik birbirimizi....ben O'nu da bırakıp gelmiştim ve asla şikayet etmiyordum...bütün bunları düşününce sabredemedim ve askerlerimin yanına oturup anlattım bunları....ağladı bazıları...özür diledi...ama en önemlisi ben bile tüm bunlara rağmen dimdik ayaktaykençok daha rahat şartlarla askerlik yaparken şikayet ettikleri için utandılar...."utanmayın" dedim...."anlıyorum sizi....kolay değil....ama her zaman beterin beteri vardır ve çaresi olmayan durumlarda negatif olmanın anlamı yoktur"....o günden sonra bölüğün çavuşluğundan "abiliğine ve güzin ablalığına " terfi ettim)
bu şiiri işte o geceyatağıma uzanıp oğlumueşimi ve gece olanları düşündüğümde yazdım....sayılı gündü bitti çok şükür...geriyede okuduğunuz bu şiir kaldı....şiir askerlikle ilgili değil...ama insanın orda neyi ne kadar özlediğini anlatıyor diye yazdım bunları...hani belki sizinde vardır asker tanıdıklarınız....mail kullanıyorlarsa yollayın gitsin.belki o askerlerim gibi katkımız olur bir nebze......uzun bir hikaye oldu.umarım okuduğunuza değmiştir...saygılarımla.............
alıntıdır
