Bazen herkesin önyargıyla yaklaştığı olaylara veya kişilere çok bağımsız baksam da bazen hiç olmayacak yerlerde "acaba" dediğim oluyor. Bazen insanların duruşları, bakışları yanıltıcı olabiliyor.
Sanal ortamda bile ilk bakışta konuşmalarından, hareketlerinden olumsuz yönde etkilendiğiniz bir insan daha sonraları gözünüze çok farklı görünebiliyor. Aslında öyle olmadığını anlıyorsunuz. Ya da sizin o kişi için çizdiğiniz çerçeveden çok farklı bir boyutta olduğunu fark
ediyorsunuz.
Çok güzel bir laf vardı bu konuyla ilgili... "İnsanlar yiyecekleri peyniri satın alırken bile hepsinin tadına bakıp karar veriyorlar ama iş insana gelince sadece bakmak yeterli sanıyoruz..." Gerçekten de öyle, hayat tadına bakılmadan kenara itilecek bir yemek değil...
Hem gördüğünün yarısına, işittiğinin tamamına inanma demişler. Bizim gördüklerimiz sadece yanılsamalar da olabilir, kim bilir... (Tecrübeyle sabit olunmuştur) 🙂