Tüm Annelere Sevgiyle
Senden sonrası nasıl anlatmalı nasıl yaşanmalı , bir bile bilsem....
yollarımı kaybettim ardından o yolların çıktığı kapıları ; oysa hayatın başında ne güzel yollarım vardı. her biri ayrı ayrı kapılara çıkıyordu.
Sevgi kapısına açıcak kalbim vardı senin sevginle beslenen,
Aşk kapısı oysa anahtarını senin verdiğin sevginle açacaktım,
mutluluk kapısı....
ve diğerleri her biri birbir kaybettim..senden sonra
Özlem kavurdu her tarafımı kalbim buz kesti senden sonra
sevgi bana yabancı,
aşk bana yabancı,
mutluluk bana yabancı....
senden sonra neyi yaşayacağımı karıştırdım. anahtarlar hangi cebimde yada nerede kaybettim bilmiyorum..
Biliyormusun senden sonra korkar oldum. mutlu olmaktan , yada aşkı tatmaktan ,
oysa ne güzel hayallerim vardı. senden sonra hayaller bir kuş oldu ellerimin arasında uçsuz ufuklara doğru bir daha dönmemecesine uçup gitti.
İçimin hiç bu kadar üşüdüğünü hatırlamıyorum. kalbim buz kesti senden sonra o kadar uzaksın ki bana oysa yanıbaşımdaydın.
bir hiçlik kaplamış duygularımı neyle ve nasıl dolduracağımı inan bilmiyorum yada nasıl öğrenicem bir okulu yada öğreteni varmı onuda bilmiyorum.
isyanlarda yüreğim ihtirasların kurbanı olmak daha çok acı çekmek istiyorum...taki acılar kalbimi acıtmayana kadar.....
Hayatımda ilk kez canım yanıyor.
Hayatta ilk kez ağlamaktan korkuyorum, ya gelmezsin diye gözyaşlarımı sıcak ellerinle silmezsin diye korkuyorum.
Hayatımda ilkkez yanlızım hemde hiç olmadığım kadar..
Özlem meğer ne güçlü bir duyguymuş...
sevgiyi unutmak aşkı hatırlamak istemiyorum ama özlemin yokmu içimi kavuruyor...
senden sonra buz kesen kalbimde hissettiğim tek duygu yada içimi ısıtan özlem...
Bir yunus olmak okyanusun derin mavisinde en derine yüzmek isterdim..taki yukarıya çıkamayana kadar anılarımı su üstünde bırakıp derinlerde bir yerde güneş görmeyen karanlıklarda yaşamak isterdim.
Yüreğim isyanlarda hemde hiç olmadığı kadar
ne kadarda güzeldi herşey taki senden sonra bu öyle büyük bir fırtınaki kurtulmam imkansız.
yokluğunun verdiği sevgisizlik her yanımı kaplamış...
kimsenin beni sevmesini istemiyorum kalbimin belki sevgisizlikten yaşayamayacağını umuyorum.
ne garip öyle değilmi gözyaşlarıda faydasız.hiç bir şey ruhumdaki sensizlikten doğan sevgisizliği unutturamıyor...
yaşamak meğer senmişsin bunu anlamak sen gidince nasip olacakmış.
hayatta aldığım en ağır ders bana...
Bir kez için neler vermezdim biliyorsun dimi...
bir kez bana bakman için , bir kez saçımın okşaman için en acı şerbetten bile içmem gerekse en ağır diyeti ödeyeceğimi bilsem yinede hiçbiri sensizliğin verdiği acıdan daha büyük olamaz.
Aşka beslediğim sevginin kaynağı senmişsin ,,
Hayatımın rengi senmişsin,,
Sensiz renksiz bir dünyada yaşar gibiyim.
oysa maviyi ne çok severdim..şimdi deniz koca bir siyah hayallerini bile kuramıyorum.oysalar ve keşkeler senden sonra bana artı kalanlar.
ne çok yapacak şeyimiz varmış meğer seninle, oysa hiçbirini yapamadık...
senden sonra batıyorum her geçen gün birazdaha yok oluyorum...
ortada bir yerlerdeyim burası neresi yada nereye koşuyorum bilmiyorum.
bir senden öncesi birde senden sonrası var,,
senden sonrasını yaşamak istiyorum fakat seninle olan zaman hep engel oluyor hayat o kadar tatsız ki senden sonrasını yaşamak istemiyorum...
bir toprak olmak isterdim seni koynuna alan toprağı o kadar kıskanıyorum ki anlatamam sana.
Bir masalda yaşıyorum senden sonra bir rol beğendim kendime sürekli mutluluk oyunu oynuyorum gülücükler salıyorum çevremdeki insanlara...
meğer ne kolaymış rol yapmak hayata bağlıymış gibi görünüyor...
sanki sevgiyi yaşıyorum..oysa senden sonra yaşayamadım bu hayatı...
oysa ne güzel yollarım vardı..ama yolların çıktığı her kapıda bir anahtar vardı hepside sende sana vermiştim.
her kapıyı bana sen açacaktın oysa şimdi sen yoksun...
hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım hayatta
şimdi sudan çıkan balığın neler hissettiğini biliyorum...
bir an dalıyorum ve kendimi seninle olduğum yerlerde buluyorum...
ilk kez ramazanın gelmesini istemiyorum yada bir bayram sabahı uyanmak istemiyorum..biliyorum sen yoksun..
bunu bilmek ayrı katlanmak canımı yakıyor...senin hayatımda olmayışını bilmek ve bunu kabullenme zorunluluğu içimi çok yakıyor...
anlatmak mümkün değil aklıma hep mevlananın o meşhur lafı geliyor AŞKI sorduklarında BEN olda gör demiş...
banada sensizliği sorduklarında BEN olda anla demek geliyor ama kimsenin bunu yaşamasını istemem....
Her yeni birgün belki bir nebze olsun mutlu ediyor beni hayatımdan anların gitmesi sona yaklaşmam tek tesellim...
Sensizliğe alışmak istemiyorum..seni hayatımda olmadığına inanmak istemiyorum..
Bütün bu karmaşanın , bu yaşananların tek sebepi var.SENİ ÇOK ÖZLEDİM....
CANIM ANNECİM bu iki sözcüğün ne kadar değerli olduğunu sana anlatamam.....
bu iki cümle sensiz bir hançer her duyduğumda yada söylemek istediğimde kalbimi parça parça ediyor..
(alıntı)
yollarımı kaybettim ardından o yolların çıktığı kapıları ; oysa hayatın başında ne güzel yollarım vardı. her biri ayrı ayrı kapılara çıkıyordu.
Sevgi kapısına açıcak kalbim vardı senin sevginle beslenen,
Aşk kapısı oysa anahtarını senin verdiğin sevginle açacaktım,
mutluluk kapısı....
ve diğerleri her biri birbir kaybettim..senden sonra
Özlem kavurdu her tarafımı kalbim buz kesti senden sonra
sevgi bana yabancı,
aşk bana yabancı,
mutluluk bana yabancı....
senden sonra neyi yaşayacağımı karıştırdım. anahtarlar hangi cebimde yada nerede kaybettim bilmiyorum..
Biliyormusun senden sonra korkar oldum. mutlu olmaktan , yada aşkı tatmaktan ,
oysa ne güzel hayallerim vardı. senden sonra hayaller bir kuş oldu ellerimin arasında uçsuz ufuklara doğru bir daha dönmemecesine uçup gitti.
İçimin hiç bu kadar üşüdüğünü hatırlamıyorum. kalbim buz kesti senden sonra o kadar uzaksın ki bana oysa yanıbaşımdaydın.
bir hiçlik kaplamış duygularımı neyle ve nasıl dolduracağımı inan bilmiyorum yada nasıl öğrenicem bir okulu yada öğreteni varmı onuda bilmiyorum.
isyanlarda yüreğim ihtirasların kurbanı olmak daha çok acı çekmek istiyorum...taki acılar kalbimi acıtmayana kadar.....
Hayatımda ilk kez canım yanıyor.
Hayatta ilk kez ağlamaktan korkuyorum, ya gelmezsin diye gözyaşlarımı sıcak ellerinle silmezsin diye korkuyorum.
Hayatımda ilkkez yanlızım hemde hiç olmadığım kadar..
Özlem meğer ne güçlü bir duyguymuş...
sevgiyi unutmak aşkı hatırlamak istemiyorum ama özlemin yokmu içimi kavuruyor...
senden sonra buz kesen kalbimde hissettiğim tek duygu yada içimi ısıtan özlem...
Bir yunus olmak okyanusun derin mavisinde en derine yüzmek isterdim..taki yukarıya çıkamayana kadar anılarımı su üstünde bırakıp derinlerde bir yerde güneş görmeyen karanlıklarda yaşamak isterdim.
Yüreğim isyanlarda hemde hiç olmadığı kadar
ne kadarda güzeldi herşey taki senden sonra bu öyle büyük bir fırtınaki kurtulmam imkansız.
yokluğunun verdiği sevgisizlik her yanımı kaplamış...
kimsenin beni sevmesini istemiyorum kalbimin belki sevgisizlikten yaşayamayacağını umuyorum.
ne garip öyle değilmi gözyaşlarıda faydasız.hiç bir şey ruhumdaki sensizlikten doğan sevgisizliği unutturamıyor...
yaşamak meğer senmişsin bunu anlamak sen gidince nasip olacakmış.
hayatta aldığım en ağır ders bana...
Bir kez için neler vermezdim biliyorsun dimi...
bir kez bana bakman için , bir kez saçımın okşaman için en acı şerbetten bile içmem gerekse en ağır diyeti ödeyeceğimi bilsem yinede hiçbiri sensizliğin verdiği acıdan daha büyük olamaz.
Aşka beslediğim sevginin kaynağı senmişsin ,,
Hayatımın rengi senmişsin,,
Sensiz renksiz bir dünyada yaşar gibiyim.
oysa maviyi ne çok severdim..şimdi deniz koca bir siyah hayallerini bile kuramıyorum.oysalar ve keşkeler senden sonra bana artı kalanlar.
ne çok yapacak şeyimiz varmış meğer seninle, oysa hiçbirini yapamadık...
senden sonra batıyorum her geçen gün birazdaha yok oluyorum...
ortada bir yerlerdeyim burası neresi yada nereye koşuyorum bilmiyorum.
bir senden öncesi birde senden sonrası var,,
senden sonrasını yaşamak istiyorum fakat seninle olan zaman hep engel oluyor hayat o kadar tatsız ki senden sonrasını yaşamak istemiyorum...
bir toprak olmak isterdim seni koynuna alan toprağı o kadar kıskanıyorum ki anlatamam sana.
Bir masalda yaşıyorum senden sonra bir rol beğendim kendime sürekli mutluluk oyunu oynuyorum gülücükler salıyorum çevremdeki insanlara...
meğer ne kolaymış rol yapmak hayata bağlıymış gibi görünüyor...
sanki sevgiyi yaşıyorum..oysa senden sonra yaşayamadım bu hayatı...
oysa ne güzel yollarım vardı..ama yolların çıktığı her kapıda bir anahtar vardı hepside sende sana vermiştim.
her kapıyı bana sen açacaktın oysa şimdi sen yoksun...
hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım hayatta
şimdi sudan çıkan balığın neler hissettiğini biliyorum...
bir an dalıyorum ve kendimi seninle olduğum yerlerde buluyorum...
ilk kez ramazanın gelmesini istemiyorum yada bir bayram sabahı uyanmak istemiyorum..biliyorum sen yoksun..
bunu bilmek ayrı katlanmak canımı yakıyor...senin hayatımda olmayışını bilmek ve bunu kabullenme zorunluluğu içimi çok yakıyor...
anlatmak mümkün değil aklıma hep mevlananın o meşhur lafı geliyor AŞKI sorduklarında BEN olda gör demiş...
banada sensizliği sorduklarında BEN olda anla demek geliyor ama kimsenin bunu yaşamasını istemem....
Her yeni birgün belki bir nebze olsun mutlu ediyor beni hayatımdan anların gitmesi sona yaklaşmam tek tesellim...
Sensizliğe alışmak istemiyorum..seni hayatımda olmadığına inanmak istemiyorum..
Bütün bu karmaşanın , bu yaşananların tek sebepi var.SENİ ÇOK ÖZLEDİM....
CANIM ANNECİM bu iki sözcüğün ne kadar değerli olduğunu sana anlatamam.....
bu iki cümle sensiz bir hançer her duyduğumda yada söylemek istediğimde kalbimi parça parça ediyor..
(alıntı)
cok güzeldi paylasim icin tsk.
