çaresiz yüreğim

[melegim]

.: sen yoksun :.
Yine gecenin soğuk yerinde, yine sevdanın en derininde.
Can çekişen bir yürek ve kapanamayacak kadar kızarmış,
uyumak istese ağır bir acıya sarılan masum bir çift göz…
Hangisi daha acı acaba?
Seni unutmaya çalışmak için tüm hayallerimden,
umutlarımdan ve kendimden vazgeçmek mi?
Yoksa sana kavuşmak için,
herşeyi elimin tersiyle iterek benlikten çıkmak mı?
Eğer her gece, balkona çıkıp seni yıldızlarda arıyorsam
ve ellerimi uzatıp,
senin orda olmadığını bile bile ellerini tutmaya çalışıyorsam,
söylesene, ben,
gerçekten gerçek ben olur muyum o zaman?
Yumsam gözümü, senin hayalin…
Kaçıp gitsem bu şehirden,
peşimden ayrılmayan, güneşin son ışıkları düşene dek takip eden,
dayanılmaz gölgen…
Oturup ağlasam bir ağacın altında,
yine sen, yine SEN!!!
Sen, bende bu kadar yer etmişken
ve bende beni unutturacak kadar yer kaplamışken,
nasıl olur da senden vazgeçerim?
Her gözyaşında sen varken,
her gecemde hayalin ve her uykumda dayanılmaz özlemin!!!
Yok, olmayacak böyle.
Beni kurtaracak hiçbir ilaç yok artık.
Tek ilacım senken, SEN YOKSUN!!!
Sen yoksan, ben yok, hayallerim yok, umutlarım yok…
Tek gerçek, sevdam ve tek şahidim,
seni bir türlü unutamayan
ÇARESİZ YÜREĞİMMMM!!!!​